Etki altýnda kalýr mýsýnýz? - diye sorulsa bunu hemen kabul edecek kaç kiþi olur diye düþündüm. Bence pek fazla olmasa gerek. Hadi ama, kendimize karþý dürüst olalým, etkileniyoruz, Tamam, belki sýk olmaz, yine de etki altýnda kalmayý her birimiz az çok tecrübe etmiþtir. Çocukluðumda okuduðum kitaplar misal. Önce Jules Verne'nin "Deniz altýnda 20 bin fersah" kitabý geldi aklýma. Kitabý okuduðum yýl yaz kampýna gittiðimde acayip þekilde dalmaya merak saldým. Dalmak derken, öyle derinlere deðil, kýyýya yakýn bir yerde eðitmenin gözetiminde, þnorkel ve gözlük yardýmý ile saçlarým yosun ve kum taneleriyle dolana kadar dibe inip çýkmaktý yaptýðým. Dipteki midye kabuklarý, yengeçler, küçük balýklar, deniz kestaneleri arasýnda Kaptan Nemo ve Natilius'a ait izler bulabileceðime inanmýþ olmalýydým.
Bu durum beni bir elektrik balýðý çarpana kadar sürdü. Jules Verne kitaplarýný okumayý býrakmadým tabi ki, sadece kýyýdan fazla uzaklaþmadým. Sonra Daniel Defoe'nun kahramaný Robinson Crusoe yüzünden bahçedeki ceviz aðacýna "tünemek" dönemi geldi. O da geçti. Kýsaca, çocukluðumda okuduðum her kitaptan etkilenmiþimdir. Okul döneminde, fizik, kimya, biyoloji derslerinde öðretilenler karþýsýnda kim bir buluþ sahibi olmayý düþünmemiþtir ki? Sonra, herþeyin kendisinden önce keþfedildiði gerçeði ile yüz yüze kalmýþtýr. Etrafta gördüklerime ne demeli? Televizyonda gösterilen sihir temalý dizilerden etkilenen yeðeniniz, çocuðunuzdur belki.
Büyümenin çeþitli dönemlerde, ruhi hallerin deðiþimiyle etkilenme odaklarý deðiþiyor tabi ki. Benim içinde bulunduðum bir tek odak kütüphane olmuþtu. Þimdi yalnýzlýk hakkýnda olan bir önceki yazýma sebep iþte bu oldu. Yalnýzlýðýn en güzel yönleriyle buluþmak bütün etkilere raðmen kendinde kalabilmektir. Bu cümlenin sadece kitap okumakla alakalý olduðu sonucu çýkarýlmasý yanlýþ olur. Etkilenip o kitaplardaki kahramaný ve hayatý tasvir eden yazarýn fikirlerini, düþüncelerini benimsemek yerine kendi fikir ve düþüncelerimiz ile okunmalý. Mantýðýmýzý çalýþtýrdýðýmýz sürece kitaplarýn, filmlerin okunduðu, seyredildiði an'daki heyecan hazza dönüþür ve final!-gerçek hayat. Fikirsiz yaþamak bir tür yoksulluk bana göre. Yeni fikirlerden bahsetmiyorum. Belki dünyanýn en eski, en denenmiþ, en bilinen fikridir, fakat bana ait, "benimce" bir fikrim olmalý. Farklý oluruz o zaman, kendim olmanýn farký ile.
Sayýsýz televizyon kanalýnda sayýsýz ve ne yazýk ki birbirine benzer senaryolarý olan diziler yayýnlanýr her gün. Aralarýndaki farklar, isim, yer, zaman, oyuncu, yönetmen, kanal, produksiyon gibi unsurlar. Diðer bir gerçek ise televizyonculuðun da bir çeþit endüstri olduðu. Ticaret. Satan memnun, alan memnun ise reytingler tavan yapar. Bu dizilerdeki karakterler yaþamýyor, canlandýrýlýyor sadece. Acaba bunu kaç kiþi gerçekten ama gerçekten idrak edebiliyor? "Bana ne, etkilenmesin" diyebiliyor yapýmcýlar, yazarlar v.s. Etkilenmesin, tamam da, evden kaçan kaçmýþ, canýna kýyan kýymýþ, cana kýyan da kýymýþ olur... Bir de: neden kötüyü alýp etkilenir, iyiyi de gösteriyoruz, diyenler var. Sessizlik...
Ýnsan nekadar mükemmel yaratýlmýþ!.. Bir anlayabilse bunu, ya da daha doðrusu anladýðýný sandýðýný gerçekten anlayabilse...

eylül