Göğe bakanlar ya göğe çekilirler dahaca yücelmeleri uğruna, ya da imtihan edilirler göklerin ötesinden, dehaca dirilmeleri aşkına..

Yere bakanlar, yercilleşirler nefretlerinden kudurasıya.. Ölümcül kusmuklarını silemezler yok olup gidesi vahşetlerinden..

Göğe bakanlar sınanırlar hem çünkü, inanırlar göklerin ötesine.. Binlerce düşmanı vardır onların, hem de gök düşmanları, hem de kök düşmanları..

Yere bakanlar çakılasıya yokluğa devrilirler nefislerinden. Yokluğu ite kaka kusarlar son nefeslerinden yere bakanlar..

Göğe bakanlar ölümsüzlüğe miractırlar. Hücrelerinde konaklayan hastalıklar imtihandan öte yokturlar bile, yüreklerindekiler ise çokturlar..

Yere bakanlar, acımasız bir saplanışla hançerlenirler acımasızlıklarından. Kaçacak deliklerinde boğulurlar madde madde.

Göğe bakanlar, görmediklerimizin ötesini de görebilenlerdir notalarında. Az yüzlü bir sevdanın Kralları, ve sonrakilerin destanlarıdırlar göğe bakanlar..

Yere bakanlar, nefretlerine intihar, kıskançlıklarına gaddardırlar. Yakıp yıktıklarını sandıklarından ezilirler vicdan vicdan.. Çalıp çırptıklarından, haksızlıklarından gömülürler toprağa..

Göğe bakanlar, korkusuzdurlar koca koca öcülerin bitimli fiyaskolarına. Bitimsiz bir melodidir göğe bakanlar, gökten bakanların mırıldandığı, gökten sonsuzluğa..

Yere bakanlar, yanılgındırlar sahte ellerinin, sahte parmaklarına yüklediği sahte yok edişlere. Yok olasıcadır yere bakanlar, varlık sandıkları kötücül düşüncelerinden, yenilgindirler ölesiye..

Göğe bakanlar, yenilmezdirler ve de kaçınılmazdırlar zaferlerinden. Sonsuzlukla çarpan düşünceleri, ötelere varımlıdır, öteleri tadımlıdır yürekleri..

Yere bakanlar, hiçbir zaman anlayamayacaklar noktalıklarını sonsuzluğun derununda.

Göğe bakanlar ise her daim derunlarındaki noktaları silkeleme telaşında..

Hasıl-ı kelam,

Yere bakanlar, yoka batanlar…

Göğe bakanlar, O’nla olanlar…