Bir başlangıcı olduğu anlatılır, bir sonu olacağı da... Neredeyiz, neresindeyiz o zaman? Bitmeyen acıların, şakacı sevinçlerin, inançlı umutların, çaresiz hüzünlerin sonu konmayan hikayelerin kahramanlarıyız. Her birimiz bir diğerinden daha iyi, daha kederli,
daha acılı, daha mutlu, daha şanslı, daha güzel, daha yakışıklı... Oysa hiç umursamaz bizi hayat. Oysa bizi bizden başka hiç kimse umursamaz... Ve bir komplo teorisidir hayat. İnce ince hesaplanır uygun mesafe adımlar, ezalar ve cezalar... Herşeyin etrafında
dönmek için, herşey olmak için tüm kaleler yıkılır... Ve unutulur, ne yazık, unutulur: koskocaman okyanusun içinde minicik bir hücreden ibaret olmanın gerçeği... Elde olanların hiçbir hükmünün olmadığı unutulur...
Puslu bir günün kasvetini dağıtacak tek şey Aşk... Pencereler yetmez günü aydınlatmaya, hep bir gölge, eksik bir şey kalır. Bir gülümseme, bir bakış içinde yıkanır yürekler, öyle bir ferahlıktır ki, inanılmaz!.. Aşk'ın içinde mucizevi, farklı bir hayat bulur herşey, en umutsuz zamanlar iz bırakmadan yok olur. Aşk ile güçlenir yürekler, katlanmaz, olgunlaşır... Ah, ne kadar farklıdır bu his ve ne kadar yakın-her yerde... Buna rağmen ne kadar anlaşılamayan, bencilce heveslerin, sapkınca dürtülerin özürü yapılmak istenen... Tüm bunlara rağmen o inanılmaz muhteşemliği ile, trajedilerde hapsolmadan, umudunu yitirmeden anlaşılmak için gerçek aşıkların yüreklerinde var.

devamı...