( geriye tek bir şey kalıyor
yaşaması için o durgun suyu akıtmak )

I.

şimdi ben bu sessizliği ne yapacağım
ne yapacağım yatağımda kıvrılmış
aç yatan şu yalnız kelimeyi
kımıltısız başaşağı
göğsümde ne zamandır bir ağrı öyle ağır
sen ışığa tutsan geçecek bir de
sonra o kırılgan yanımı görsen
hiçliği sınayıp duran
delice

II.

bu hayat celladının gözlerine bak
bak ki neymiş muradı ne demeye bu a priori inadı
ne diye terlemez eli ne demeye titremez yüreği
ve neden hiç konuşmaz o garabet şarkının dili
ve yine arada kopmaz halatlar bedbin
ve kaç nefes duyar sesini bu evrenin

bu hayat celladının gözlerine bak
yaş ve kuru aşk ve urgan
hep yarım yamalak üstelik hep şırakkadak
nasıl olsa kalın soyacak derimizi
ve borçludur her şaire
bir hayatta kalma eğitmeni
şu yaşam denen illegal imge
ve kaç nefes ağırlar seni şu evrende

III.

hey tanrım kaç bin tane var aynı harften kaç sonsuz
nasıl bulunur duru bir ben senin içinde usulca sönmüş
yahut bir o tüm kelimelerden firari ve uçsuz
nasıl sürülür izi yok karşıtı bir benin
nasıl görülür yüzü yok karşıtı bir senin

IV.

bir ölüm yaşamakta ise şu hayatın içinde
ölüm esirgeyiştir ama yine de açık olalım
ses ışık görüntü eşik hep aynı kabuk
ah ne çabuk ölüyor insan ne çabuk
diren soğuk ve kurak dalgalara ah intelijansiya
ateşin alnına serin bir suyu yaslıyor sesin

tüm seslerin içine yavaşça bir susku gibi dolan
ve bir suskuyu boğan her çığlıkta
belki biraz da bundan yalnızca
dudaklarını okuyorum hayat ben senin
ah ben işte her şeye daha uzaktan bakıyorum
o yakını görmek için

IV.

ve kadın bir fısıltı bıraktı derin bir taşkına meşkle
bilmiyorum adı aslandı kimin
onu hatırlamıyorum
diri bir homurtu kaldı senden geriye
dişlerimin arasında ezip durduğum
ah intelijansiya
şimdi ben bu ayak seslerini bu uğultuyu
süreceğim sayha diye bir söze
bilmem nerede