BÖLÜM 2

**********************
Arabanýn silecekleri yaðmur damlalarýnýn hýzýna yetiþmekte yetersiz kalýyordu.
Kainatýn tüm su kütlesi hepsi bir araya gelmiþcesine durmaksýzýn nefes aldýrmadan,
göz gözü görmeden sanki Ömer'in üzerine yaðýyordu. Sadece Ömer vardý araba da
bir de cama vuran þidetli yaðmur damlalarý ve hýzla gidip gelen sileceklerin sesi.
Birden geçmiþten kopup gelen kötü bir aný canlanýr oldu Ömer'in gözlerinde.
Eve koþarcasýna geldiði... kapýyý tokmaklayarak açtýrdýðý... Annesinin þaþkýn bakýþlarý
altýnda koþarak kendini banyoya kilitlediði bir aný.O günde ayný bugün gibi þiddetli
bir yaðmur yaðýyordu.O gün herþeyini üzerinden bir çýrpýda çýkararak duþ'un altýna
girmiþ aðlayarak yýkanmaya baþlamýþtý.Annesi Ömer'in bu tuhaf davranýþýndan
etkilenmiþ banyo kapýsýnýn ardýndan ona endiþe ile seslenirken, "Yýkanmak istiyorum!..."
anne diyerek hem annesini yatýþtýrmaya çalýþmýþ hem de aðlayarak yýkanmaya çalýþmýþtý.
O günden bugüne Ömer her duþ'un altýna girip yýkanmaya çalýþtýðýnda bir türlü
yýkanamamýþtý.Onun için yaðan her yaðmur ve onunla birlikte gelen suyun sesi
kulaklarýný patlatýrcasýna Ömer'i rahatsýz etmekte gününü karabasana çevirmekte idi.
Aniden arabanýn kapýsý açýldý.Onu seven güvenilir bir ses Ömer'i bu karabasandan çekip çýkardý.
"Ömer iyimisin hayatým?..." dedi gelen
Gelen karýsý Nihal'di.
"Demimden beri arabanýn camýna vuruyorum.Niye açmadýn hayatým ?..."
Ömer içinden "Þükürler olsun!..." diyerek hayata geri dönmenin verdiði huzurla
cevabýný verdi.
"Afedersin hayatým yorgunluktan dalmýþým." dedi
Nihal kocasýnýn rahatsýz olup olmadýðýndan endiþelenmiþti.Özellikle Ömer'in
alýn kýsmýnýn boncuk boncuk terlemesi bu endiþesi için yeterli idi.
"Ýyimisin hayatým?...alnýn boncuk boncuk terlemiþ,bak iyi deðilsen bir doktora gidelim."
"Hayýr.Hayýr bir þeyim yok hayatým arabanýn içi çok sýcak oldu belki ondandýr" dedi
Ömer.
Nihal'in kuaförden çýkmýþ her kadýn gibi nasýl göründüðü hakkýnda bir beklentisi
vardý kocasýndan.
"Eee nasýl görünüyorum?..."
Ömer karýsýnýn bu beklentisini karþýlamada gecikmedi.Nihal gerçekten çok güzel
görnüyor,yeni yaptýrdýðý saç ona bambaþka bir hava katýyordu.
‘Hayatým…’ dedi ‘Sana gerçekten yeniden aþýk olabilirim çok güzel görünüyorsun…’
Küçücük bir söz.Tatlý bir ifade Nihal i þýmartmýþtý.Her kadýn gibi oda þýmartýlmaktan
çok hoþlanýyordu.
"Sen zaten bana aþýk deðil misin Ömer... ?" dedi Nihal.
Ömer aniden gelen bu kontra soruya cevabý yapýþtýrmýþtý.
"Tabiki hayatým sana ebediyete kadar aþýk kalacaðým."
Nihal’in güzelliði doðum gününe özel aldýðý seksi elbiseyi giyince tam anlamý ile
doruða ulaþmýþtý.Ömer karýsýnýn bu güzelliði karþýsýnda tüm seksüel arzularýnýn
tavan yaptýðýný hissetmiþti.Onunla hemen oracýkta seviþmeye baþlamak isteðiyle
kavruluyordu.Bu öyle bir arzuydu ki bir yere gideceði ve vaktin azaldýðý
umursanmadan, saatlerce seviþilmeliydi.Her erkek gibi içten gelen bu dürtüye
tutsak olmuþ, ‘Dünya yansa,umurunda’ deðil modundaydý.Bunu gerçekten istediði
için karýsýna sýrnaþma eylemine giriverdi.Karýsýndan gelen tepki hissettiði arzu ve
eylemi yatýþtýrmaya yönelik olsa da hemen oracýkta kadýnýný yavaþ, yavaþ soymalý,
dudaklarýna þehvet dolu öpücükler kondurabilmeli sonrasýnda vücudunun
her yerine, her noktasýna öpücükler kondurup ona sahip olmalýydý.
Nihal’in ‘Þimdi olmaz hayatým!...’ demesi bile içindeki dürtüyü bastýrmaya
yetmiyordu.Kadýnlar beklide erkekleri anlamýyordu.Ömer bu reddedilme
eylemi ile içinden dýþarýya doðru patlamak üzere olan yanardaðýnýn volkanik
ateþini yine içinde patlatmak zorunda kalmýþtý.
Ýþte o an, içinde patlayan bu yanardað soðumuþ,tüm duygularý ve dürtüleri taþ kesilmiþti.
Bu kýzgýnlýkla suratýný astý.Oyuncaðý verilmeyen bir çocuk gibi,
‘Ben seni aþaðýda bekliyorum.’ diyerek, hýzla odadan dýþarýya çýktý.
Nihal Ömer’in suratýný asarak oyuncaðý verilmeyen bir çocuk gibi kýzgýnlýkla
odadadan çýkmasýna bakakalmýþtý. ‘Erkekler….’ Dedi içinden. ‘Erkekler neden bu kadar zayýf?...’
Her kadýn, kocasýna karþý cinselliðini kullanmalýydý annesine göre.
‘Özelikle kocana yaptýrmak istediðin bir þey var ise,bu vazgeçilmez bir silahtýr.
bunu denediðinde, bak görürsün! O zaman nasýl adam olurlar’ derdi annesi.
Tabi bu kural normal bir evliliðin zemininde devamlý baþvurulacak bir yöntem
olmasa da uygulanabilirdi.Annesi için bu ‘dizginleme ‘ metodu babasý ile olan
beraberliklerinin ilk yýllarý için geçerli olmuþtu.
Birden babasýnýn hatýrladý Nihal. ‘Babam….’ dedi ‘Benim bir de babam vardý deðil mi?...’
Babasý annesine ve kardeþlerine çok çektirmiþ, hayatta sadece kendini düþünen egoist
birisiydi.Ömer gibi ise hiç deðildi.Öyle ‘Dur ! denildiði yerde durmayan’ aksi bir adamdý.
Sonra evden kaçarcasýna üniversiteyi okumak için Ýstanbul’a geliþini hatýrladý.
Annesinin çabalarý ile evden uzaklaþmasýný Ömer ile tanýþmasýný düþündü.Zavallý
kýz kardeþi aklýna geldi. Kýz kardeþi Nihal kadar þanslý deðildi.Onun gibi okumak
için baþka bir þehre kaçma þansý olmamýþ,o aksi adamýn elinde týpký annesi gibi oyuncak olmuþtu.
Erkeklerden gizliden gizliye nefret ettiðini hissetti yine o an.
‘Çekti gitti…’ ‘Ýstediðini vermeyince nasýl çekti gitti…’ dedi. Bütün erkeklerin hepsi ayný idi.
Kendini bir fahiþe gibi hissetmiþti.Ýþte o an, Ömer le seviþmekten ziyade, açacaktý
laptonu girecekti bir chat sitesine erkeklerle dalgasýný geçecekti.Onlarýn bu azgýn
ve böðüren kirli egolarý ile kafa bulacaktý.Çünkü hepsi ayný þeyi istiyordu.Sanal da olsa,
gerçekte olsa,sahip olup çekip gidebilmeyi.Erkeklere duyduðu bu nefreti onlarýn
bu zavallý aciz halleri ile dalga geçerek bastýrabilecekti.
Ömerle mutlu sayýlýrdý. Kaçarcasýna geldi Ýstanbul’da düzenli bir hayata kavuþmuþ,
çalýþan bir çift olarak ev sahibi de olmuþlardý. Geleceðe güvenle baktýklarý söyleneblirdi.
Sýradan bir evlilikti belki bu.Hafta içi birbirini çok görmeden aðýr bir tempo ile çalýþma,
hafta sonlarý yapýlmasý gereken bir görevmiþ gibi alýþveriþ merkezlerine koþturma, evin
ihtiyaçlarý için birkaç parça bir þey aldýktan sonra, alýþveriþ merkezinin en üst katýnda
yer alan bir fast food çuda bir iki bir þey atýþtýrdýktan sonra, eve dönmeden ibaret her
hafta tekrarlanan monoton bir evlilikti bu.Birden Ömer’in liseden arkadaþý olduðunu
iddia eden Engin’in sözü aklýna geldi. ‘Ýþgal bitti mi yoksa ?...’ dedi içinden.Ýþgal beklide
çoktan bitmiþ geri çekilme tamamlanmýþ beklide yalnýzlýðý ve bireyselliði ile baþ baþa
kalmýþtý Nihal.
Arabaya bindiklerinden bu yana kimse birbiri ile konuþmuyordu.Ömer karýsýnýn
doðum gününde ona haksýzlýk ettiðini düþünerek piþmanlýk duymuþtu.Bir an önce
ortamý yumuþatmalýydý.Aksi takdirde, her tartýþmada yýllarca konu olabilecek bir
tekrarla karþý,karþýya kalabilirdi.Kadýnlar hiçbir þeyi unutmazlardý.Tanrý erkeklere bu kin duygusunu
kadýnlardan daha az vermiþti.Bunun da mutlaka geçerli bir sebebi olmalýydý.Erkekler gerek maddi
gerekse cinsel iktidarlarýný sürdürebilmeli için, unutmayý yada kin gütmemeyi kadýnlardan
daha çabuk baþarabiliyorlardý.Nahoþ havayý düzeltmek için piþkinliðe vurarak,
karýsýna seslendi.
‘Bir þeye canýn mý sýkýldý hayatým’ dedi
Bu piþkinlik Nihal’i içten içe daha da öfkelendirmiþti.Bastýrýlmýþ bir öfke ile yarým aðýz
‘Hayýr !...’ dedi Nihal.
Ýçinden ‘Hayýr!... Ömer. Ben senin hayatýn falan deðilim.’ demek geldi bir an.
Canýmlý,cicimli,hayatýmlý,aþkýmlý sýfatlardan sýkýlmýþtý.Hiç bir þey olmamýþ gibi ,
alelade söylenen bu sýfatlar bir iliþki içersinde yaþanan kýrgýnlýklara ölmüþ duygulara
ne kadar derecede bir hayat öpücüðü verebilirdi ki.
**************************
Aslýnda ne olduðumuzun ya da kim olduðumuzun hiçbir önemi yok.Çünkü kendi
hayatýnýzý baþtan seçme þansýnýz da yok.Ruhunuza giydiðiniz elbise bazen size uysa da,
çoðunla ki uymuyor.Hayatýn akýþýnda ruhlarýnýzý çok az taçlandýrýyor.Ve hayat
hiç ummadýðýnýz bir anda kapýnýza gelen bir vergi memuru gibi kesiyor cezanýzý.
Ýtiraz da edemiyorsunuz.Herhangi bir üst mahkemede yok.
Bulanýk bir ruh hali ile karmakarýþýk bir rüyanýn içersindeydi.Kýzarmýþ piliçleri
buggetler halinde insanlara çerez gibi yemeleri için sunan bir fast foodçudaydý sanýrým.
Karþýsýnda oturan yüzü seçemiyordu.Kendi yüzüne elleri ile dokunmak istedi.
Parmaklarýný milim oynatacak gücü yoktu.Yüzüne dokunamýyordu. Kendi suratýnýn
aksini suda gören biri gibi elleri ile dokunmak istiyordu yüzüne. Buna her yelteniþinde
parmak uçlarý suya dalýp çýkýyor. Sudaki yüzünün aksini biraz daðýttýktan sonra tekrar
eksi halini alýyordu.Bir þeyler anlatýyordu karþýsýndaki. Suratýnda tebessümle, kahkaha
arasýnda gidip gelen bir ifade vardý ki bundan feci rahatsýzlýk duyuyordu.Ýçinde çok kötü
bir acý, yüzüne darbe yapmaya çalýþan gizli bir güç gibi “Yüzünü parçalamalýsýn !” emrini
verirken, ruhundaki gözyaþý yüzündeki tebessüm ve kahkahaya çengel atamýyordu.
Karþýsýndaki kiþiyi bulanýk bir görüntüden dolayý görmese de onu çok yakýndan tanýyordu.
O, durmadan karþýsýndaki kiþiye bir þeyler anlatýp gülerken, karþý taraf sanki onu keyifle
dinliyordu.Sonra bambaþka bir yerde uyandý.Komidinin kenarýndaki saat gece yarýsý 2
sularýný gösteriyordu. Yanýnda birinin yattýðýný hissetti. Baþýný o yöne doðru çevirdiðinde
Ömer’in yüzünü gördü. Yüzü kanlar içindeydi. Bu manzara karþýsýnda baðýrmak,
çýðlýk atmak istedi. Baðýrdý, çýðlýk attý…
Birden bambaþka bir yerde, baþka bir yatakta uyandý.Uyanýrken atmak istediði çýðlýklar
hýzla maraton koþmaya çalýþan ve yarý yolda nefesi tükenen koþucular gibi boðazýndan
týk nefes bir haykýrýþla fýrlayýverdi. Yine de bu hýzlý fýrlayýþ, kocasý Ömer’in uyanmasýna
yetmiþti.
“Nihal hayatým ne oldu? Neyin var ? “ dedi Ömer.
Çok korkmuþtu. Ömer’in kanlý yüzü aklýndan hiç çýkmýyordu.
“Kabus falan mý gördün?...”
Terlere karýþmýþ bir þekilde kendini ve Ömer’i yatýþtýrmaya çalýþarak,
“Yok bir þey, Ömer” dedi.
“Biraz su içmem lazým.”
Yataktan yavaþça çýktý. Ömer’in endiþeli bakýþýnýn altýnda yatak odasýndan mutfaða doðru
yürümeye baþladý. Ömer az sonra yanýna gelse de, ona çok önemli bir þey olmadýðýný
uykusunun kaçtýðýný,biraz sonra yatacaðýný söyleyip,kocasýný yataða gönderdi.
Bir bardak su içti.Mutfak masasýnýn üstündeki her zaman çok sevdiði birkaç diyet
bisküvisinden atýþtýrdý. Dolaptan bir kutu süt çýkararak,ocakta ýsýtýp ýlýk,ýlýk içmeye baþladý.
5,10 dakika öncesine göre daha sakindi. Sonra doðum gününü hatýrladý.Biraz neþelendi.
Uykusu iyice kaçmýþtý. Salona geçip, Pencereden Ýstanbul’u seyretti. Her yer ýþýl,ýþýldý.
Sokakta birkaç köpeðin ulamasý aklýna yine deprem takýntýsýný getirdi. Orta katta
oturduklarý için iyice endiþelendi.Kurtulma þanslarý hiç yoktu. Þiddetli bir deprem
olduðu takdirde, orta katta tamamý ile sandoviç olacaklarýný düþündü.Bu yersiz
takýntýdan kurtulmak için, salon masasýnýn üzerindeki laptopunu açtý. Ýnternete baðlandý.
Yüz kitabýndaki sayfasýný açtý. Kendisinin duvarýna bir mesaj geldiðini gördü.
Mesajý açtýðýnda þunlar yazýyordu:
“Sevgili Nihal,selam. Ömer’e de selam.Bu arada ben Engin.Kusura bakma doðum
gününe gelmek isterdim.Çok üzgünüm. Doðum gününü kutluyorum,nice yaþlara…
Beni arkadaþ olarak eklersen sevinirim.Selamlar…”
“Doðru ya!...” dedi içinden “Bu adam o!..” Ömer’e Engin’den hiç bahsedemediðini
hatýrladý o an.
Arkadaþ olarak eklemelimiydi diye düþündü. “Ne fark eder ki ?...” diyerek ekle
seçeneðini týkladý.Ýçinde gidip, gelen karþý koymakta zorlandýðý bir hisle sarsýldý. Bir an internet’ten
baþka bir sayfa açma isteði duydu. Sonra vazgeçti. Laptopunu kapattý.Yataðýna,
sýcak yataðýna geri dönme kararý aldý.
“Yine her zaman ki gibi iþlere dalmýþýn Nihal…” dedi Sevcan.Kafasýný kaldýrdýðýnda karþýsýnda
dekolte bir giysi ile kendisini bir seks abidesine çevirmiþ Sevcanla karþýlaþtý. Ýstanbul’un rutubetli
sýcaðýna bazen klimalarýn serin esintisi bile yetmiyordu.Ýnsan çalýþmaya aþýrý konsantre olduðundan
dýþ dünya ile gerçekten baðlarýný kesebiliyordu. Sabahtan bu yana yanýndan onlarca kiþi
gelip geçmiþ.Bir sürü kiþi birbirlerine aptalca þakalar yapmýþ olsa da hiç birinin
gülüþmelerini duymamýþ fark etmemiþti. Konsantre olduðu her ne kadar iþi de olsa,
iþ yapma bahanesi ile bir süreliðine kendini dünyadan izole etme þansýný da
verebiliyordu Nihal’e
“Doðru söylüyorsun,çok dalmýþým” dedi Sevcan’a
Otomatikman bir gerinme ihtiyacý duydu. Oturduðu yerde esnemeye açlýþtý.
“Bak tatlým öðleye doðru yelken açmaktayýz.Ýstersen bugün farklý bir yerde yemek yiyelim”dedi Sevcan.
Öneri güzeldi.Ancak ondan evvel bir eczaneye koþup,insülin ilacý almasý
gerekiyordu.Sevcan’a önerisinin gayet güzel bir fikir olduðundan bahsetti.
“Tamam o halde ben hemen iþimin baþýna döneyim “ dedi Sevcan.
Kendine bir kahve ýsmarlama ihtiyacý duydu. Aslýnda insanýn en mutlu olduðu anlar buydu
beklide.Yani kendine bir þey ýsmarlama aný.Son yüzyýlýn ve onun tüketim toplumunun
en büyük icadýydý bu “Kendine bir þey al!” “Kendine bir þey ýsmarla!..” “Mutlu Ol!...”
keþfedilmemiþ ama, insanýn ve toplumun kanýna karýþmýþ en büyük silah. Vücuduna
enjekte ettikçe bir mutluluk patlamasý yaþatan tesiri kiþiden kiþiye göre deðiþen sonuçta,
bir sonraki vuruþa aç bir halde býrakan en büyük, en gizli silah.
Masasýndan kalktý.Çalýþma ofisinin hemen sol köþesinde yer alan kahve makinesinin
yanýnda soluðu aldý. Kendine bir nescafe ýsmarladý. Nescafesini yudumlayarak, çalýþma
ofisinin en son kýsmýnda yer alan dinlenme odasýna doðru yol aldý. Dinlenme odasý geniþ,
canlý renklerden oluþan rahat koltuklarýn yer aldýðý, son çýkan birkaç bilim ve magazin
dergilerinin sehpalara serpiþtirildiði rahatlatýcý bir mekandý. Bu mekanýn geniþ bir
duvarýnda, duvara gömülü olan kocaman bir LCD Tv’de genelde belgesel kanallarý
yada müzik kanallarý açýk olurdu. Belgesel kanallarýný severdi Nihal. Kendi evinde
popüler kanallarda yayýnlanan Yaprak dökümü,Aþk-Memnu gibi dizileri de kaçýrmasa da,
belgesel seyretmekten de büyük bir keyif alýrdý. Rahat bir koltuða oturdu. Önündeki
sehpanýn üzerinde bulunan bir magazin dergisinin sayfalarýný kurcalamaya baþladý.
“Seksi manken, futbolcu aþký ile piþti oldu!...” diyordu derginin bir sayfasýnda.
Bütün bunlarýn hepsinin tamamý ile bir kurgu olduðunu Mýsýr’daki saðýr sultan bile
duymuþtu. Reklam kokan bu haber çok da ilgisini çekmemiþti ki,kanal deðiþtirdi.
Tv’den kulaðýna fýsýltý halinde gelen bir sese önce kulak verdi sonra ciddi,ciddi
ilgilenmeye baþladý.
“Ve yeni bir cinayetle karþý karþýyayýz seyirciler.Amerika’nýn California eyaletinde
yaþanan seri cinayetler halkasýna yepyeni bir cinayet daha eklendi.”
Yaþlý bir kadýn televizyonda görgü þahidi olarak konuþuyordu.Yüzündeki ifadeden
her hali ile korktuðu belli idi.
“Kadýný hiç tanýmýyorum.1,2 ay önce benden bir oda kiralamýþtý. 3,4 gündür
dýþarýya hiç çýkmayýnca meraklandým. Kapýsýný kilitlediði için çilingir çaðýrýp,kapýyý
açtýrdým. Ýçeriye girdiðimde Yüce Ýsa adýna!... her yer kan içindeydi. Kadýnýn boðazý
sanýrým,boydan boya kesilmiþti.”
Cinayetten görüntüler eþliðinde Tv’de ki sunucunun sesi tekrar bilgi vermeye devam etti.
“Daha evvel ki 4 cinayette olduðu gibi bu cinayette de tek ortak yan odaya bilgisayar çýktýsý
olarak býrakýlmýþ bir kaðýt parçasý. Bu kaðýt parçasýnda ölen kadýnýn Yüz kitabýnda yer alan
sayfasý screen edilmiþ. Yine altýnda bir not yer almakta. Dünya ya adalet daðýtan bizler yani
Yüz yolcularý yapmamýz gerekeni yaptýk” diyor.
Konuþmasýný sürdüren sunucu bir polis memuruna bilgi almak için mikrofonu uzattý.
“Memur bey, siz bu konuda neler söyleyeceksiniz?...”
“Daha evvelki iþlenen 4 cinayetle benzerlikler taþýdýðý görülüyor. Tabi bu konuda uzun
bir araþtýrma yapmak gerekli. Biz bu cinayetlerin ardýnda kendilerine Yüz yolcularý adýný
veren gizli bir tarikatýn olduðunu sanmaktayýz.”
Sunucu sorularýna devam etti.
“Peki bu tarikat kurbanlarýný Yüz kitabýndan mý seçiyor?...”
“Belki öyle, belki de deðil. Bu nokta tam bilinmiyor. Bu tarikat hakkýnda bilmediðimiz
çok þey var. Bildiðimiz ise, sosyal paylaþým sitelerini hedef seçmeleri. Bunlar kendilerini
Tanrý’nýn seçilmiþ kullarý olarak görüyorlar. Cinayetleri adalet daðýtmak için iþliyorlar.
Tam bir sapkýnlýk kýsacasý…”
“Bizden þimdilik bu kadar, yeni geliþmelerle birlikte olacaðýz” dedi sunucu.
“Ne saçmalýk !...” dedi Nihal. Oturduðu yerde kahvesinin bittiðinin farkýna vararak,
yeniden ayaða kalktý. Tamamý ile yeni dünya da ki insan portresinin sapkýnlýðýydý bu.
Nedense dünyada ki insana dair tüm pislik ve vahþetin,sapkýnlýðýn Amerika denilen
ülkeye toplanmýþ olduðunu düþündü bir an... Allaha þükür ki kendi ülkesinin bu konuda
sicili pek bozuk deðildi. Tamamý ile dibe vurmuþ toplumlarda, yalnýzlýðýn ve bireyselliðin
alabildiðine hakim kýldýðý bir ortamda, insan doðasýnýn sapkýnlýða ve sapýklýða ulaþtýðý
bir merhalede yaþanabilirdi tüm bunlar. Müvver KARABULUT cinayeti gibi Amerikan
yapýmý korku filmlerinden esinlenilmiþ tüyler ürpertici cinayetler haricinde, kendi ülkesinde
insanlar, Kemal Sunal filmleri ile saflýðý,iyiliði alabildiðine de natürel bir kötülüðü görmüþ,
deneyim edinmiþlerdi. En kötü bir karakter bile tecavüz etmek istediði kadýnlarýn gazozuna
ilaç atardý. Yani kesip,biçmek,kan ve vahþet yoktu ortada. Sadece natürel bir kötülük vardý.
Ýnsan beyninin karanlýk dehlizlerine giden bir yolculuktan ziyade, kendi ve kendinden önceki
kuþak, þükürler olsun ki “Küçük ev gibi diziler, Arý Maya gibi çizgi filmlerle “ büyümüþtü.
Ne canavarlar vardý izlediði dizi ve çizgi filmlerde ne de garip yaratýklar.
Ama bundan sonraki neslin kendisi kadar þanslý olabileceði hakkýnda derin þüpheleri
de yok deðildi.Çünkü, Globalizm denilen gerçek gerek Televizyonlarda yer alan haber
programlarý ile gerekse sinema endüstrisi ile ve internet denilen mecra ile bu sapkýnlýklarý
bulunduðu mekanýn tam ortasýna kadar getirebilmeyi baþarmýþtý.
Tüm bunlarý düþünürken, cep telefonunun ani çalýþý irkilmesine sebebiyet verdi. Arayan
Ömer’in iþ yerinden en yakýn arkadaþý Selim’di. Sesinde çok büyük bir telaþ ve korku vardý.
“Nihal sen misin ?...” dedi
“Seni çok korkutmak istemiyorum ama sana bir söylemem gerekli…”
Nihal þaþkýn bir vaziyette donup kalmýþtý.
“Ömer’e bir þey oldu…”