Zaman durdu
Keskin bir býçaðýn
Sivri ucuyla kanatýrcasýna
Saplandý yitik etime,
Bir ceviz kabuðu
Nasýl sallanýrsa
Deli bir denizin dalgalarýnda
Öyle savruldum
Zamanýn olmadýðý bir zamanda
Zamansýz ayrýlýðýna...

Durdu zaman
Artýk ne umudun tatlý saðanaðý
Islandýðým,
Ne de ince sýzýsý ýzdýrabýn...
Durdururken zamaný gidiþinde
Duygularýmý da dondurdun...

Kordonboyunda ürkek adýmlarým
Sana çýkmýyor ki sokaklar...
Vapurda martýlarla dertleþmiyorum
Köpüren dalgalarla dost
Tenimi yakan güneþle sýrdaþ
O l a m ý y o r u m...
Eksiðim ben
Zaman yok...

Ayrýksý bir çiçeðim artýk
Rengi olmayan
Kokusu yabanýl
Yitirince zamaný
Tarlanýn birinde unutuldum
Gözpýnarlarýmdan yapraklar dökülüyor
Bilmiyorum günde kaç tane
Zaman kayýp...

Þarap kadehlerinde kayboluyorum
Unutmuþum çok iyi bildiðim yüzmeyi
Boðuluyorum...
Elinin deðdiði kadehi
Hatýrlamaya çalýþýyorum
Olmuyor...
Zamanla beraber
Dünler de kayýp...

Öpmelere doyamadýðýn
Dudaklarýmý arýyorum aynalarda
Hoyratlýðým dikiliyor karþýma
Kanatýyorum acý bir hazla...
Sana uzanmýyorsa
Damlayan kan olsun ucunda...
Kýrmýzýya bulanýyor acým
Kör bir karanlýkta
Gece miydi gündüz müydü
Bilmiyorum
Zamaný da götürdün sen yanýnda...

Kavgalardayým kendimle
Bir yabancýyý yargýlar gibi
Suçlar yüklüyorum
Ýdam aðýr geliyor
Müebbet diyorum cezama
Sonra
Zamansýzlýðým geliyor aklýma
O an dar geliyor bildiklerim,
Zamanýn olmadýðý bir ceza biçiyorum
Bu hýrçýn kadýna
Geçmiþsizliðe ve geleceksizliðe mahkum ediyorum
Usulca...