Bir su dolu bardaðý kafama fýrlatmýþtý iþte. Önce su sonra plastik bardak kafamda patlamýþtý. Böyle durumlarda her zaman öncelik suyun mu olur acaba? Su ve bardak kütlesi arasýndaki farklardan dolayý ve bilumum hesap kitaptan yola çýkarak kesin olarak cevap verebilecek sevgilime yöneltmek istiyorum bu problemi;
“Sen ne diyorsun bu konuda aþkým?”
“Öncelikle bu soruya cevabým bardaðýn, suyun ve atýþ stilinin deðiþikliðine göre deðiþir. Bardak plastikse ve tam olarak su doluysa (nereye atýyorsun? buda önemli tabi) doksan derecelik bir açýyla atarsan önce su gelir. Yere atarsan önce bardak düþer. Su dolu deðilse de önce bardak düþer. Tam olarak rota nedir?”
“Aþkým direk kafaya attýðýmýzý düþünerek hesaplama yapalým istersen.” Biraz yüzü deðiþiyor. Onu suçladýðýmý fark ediyor ve o matematiksel hesaplardan bir anda arýnýp bana laf sokma isteðine direnemiyor:
“Eh birde bardaðý neden fýrlattýðýn önemli bu þartlar altýnda bence! Karþý tarafýn suçuysa eðer ve sevgilisini sinirlendirdiyse bu durumda bardak ve su ayný anda çarpabilir.” Ýþte size objektif bir bilim adamýnýn görüþü. Duygular, yerçekimini ve kütle aðýrlýklarýný etkileyebiliyor ve sonuçta sevgilim yeni bir buluþ yapmýþ oluyor. Ben içimden bu duruma güldüðümü zannederken meðerse dýþardan da gülüyormuþum. Karþýmda sinirden kýpkýrmýzý olmuþ kiþinin baðýrmasýyla düþüncelerden çýkýp dünyaya döndüðümde anlýyorum durumu ve aðzýmý toparlamaya çalýþýyorum. Yakaladýðým kelimeleri tekrar yan yana dizdiðimde onunla dalga geçtiðim bir de üstüne gülebilecek kadar yüzsüz olduðum gibi bir anlam çýkarýyorum. Aklým hýzla çalýþýyor açýk noktasýný yakalamak ve beklenmedik anda ateþ etmek için. Fazla bir þey bulamayýnca eski arþivlere dönmeye karar veriyorum. Ama kronolojik olarak tabi. Ne yaparsam yapayým bunun kafama bardak atmasýný haklý çýkaracak bir davranýþ olmadýðýný ve çok kaba biri olduðunu söylüyorum. Bir süre laf dalaþý yapýyoruz.

Sonuçta zeytinyaðý yakýþtýrmasý alýyorum. Birer sigara içiyoruz. Biraz önceki komedinin bir trajediye dönüþmesini, kýzýl-dereli tarzýnda duman iþaretleriyle birbirimize mesaj göndererek, yumuþatmaya çalýþýyoruz. Aradan bir süre geçipte yeterince kývama geldiðimiz bir durumda ki ayrýntýlara girmek istemiyorum sadece bir sigara daha içtiðimizi söyleyebilirim, gelecek planlarý yapmaya baþlýyoruz. Ýkimizde yavaþ yavaþ hayal gücümüzün perdelerini aralayýp bir gün sahip olacaðýmýz evi döþüyoruz. Daha sonra beklenmedik bir þekilde daha sahip olmadýðýmýz þeyler için tartýþmaya baþlýyoruz.
“Aþkým ben sade olsun istiyorum salonumuz falan. Öyle cafcaflý cývýl cývýl olmasýnda iþte bej renklerde olsun. Ne dersin?”
Bana bakmadan konuþuyor:
“Sen zaten her þeye karar vermiþsin zahmet oldu fikrimi sormak. Ben biramý açýp arkadaþlarýmla maç seyrederken rahat olayým yeter. Bej mej fark etmez aslýnda ama kir gösterebilir. O da senin sorunun ne de olsa sen yýkayacaksýn”
Ýþte bu bana yapýlmaz! Ne kirinden bahsediyor bu adam? Her zaman titiz biri gibi gözüküyordu. Þimdi evlenmeden yeni huylar mý çýktý baþýmýza? Tanrým ne kadar sinir! Dürüstçe arkasýndan düþünmek olmasýn diye soruyorum:
“ Ne kiri olacak aþkým? Ayakkabýlarýnla mý yatacaksýn koltukta?”
“Ya hayýr, çocuklarla falan içeceðiz sonra bana gelip ‘aa bira dökülmüþ Can. Canýna okumuþsun yeni koltuklarýn! O kadar para verdik ayýp deðil mi bu yaptýðýn? gibi kafiyeli ama sinir bozucu sorular sorma diye söylüyorum hayatým.” Bira mý? Leke mi? Arkadaþlar mý? “Arkadaþlarýn kim Cancým? Rugby takýmýndan çocuklar antremandan çýkýp mý gelecekler çamurlu formalarýyla? Ayrýca koltuk ne renk olursa olsun üstünde yenip içilmez öyle þeyler. Ortada sehpa denen bir þey var!”
Þaþýrma sýrasý sevgilime geçiyor. “Ne sehpasý?” Tabi bilmiyor geçen gün iþ dönüþü mobilyacýda görüp de incelediðim sehpayý.
“Eni 68cm, boyu 120cm, yüksekliði 45cm civarýnda olabilir. Eskitme tahta, çekmeceli bir sehpa aþkým.”
Sanýrým fazla ayrýntý vermeseydim daha iyi olabilirdi. Soruya bu kadar safça cevap vermeme inanamayarak karþýdan birazdan düþecek yýldýrýmýn ýþýðýný görür gibi olup siper alýyorum. “Sen beni deli mi edeceksin? Bu yaptýðýn normal mi þimdi? Sonra yok neden sinirlendi, yok neden kafama su dolu bardaðý fýrlattý, neden böyle arada hide-jeykl sendromu yaþatýyor bana diye soruyorsun! Ne tahta sehpasý ya? Kaç kere anlatacaðým aþkým sana? Ben sporcu adamým. Öyle bana çizilecek, lekelenecek þeylerden bahsetme ya!”
Evet, aslýnda Can hiç beklemediðim bir yerden beni vurmuþtu bile. Tamamen farklý bir patlama bekliyordum sizin gibi bende. Ama o ayrýntýlara kendini fazlasýyla kaptýrmýþ benim yarattýðým görüntüye karþý savaþýyormuþ. Tabi bunu anlamasý fazla sürmedi baþka bir koldan daha ben cevap bile veremeden saldýrdý. Kýsaca jeton düþtü.
“Eh yani bravo! Bana bunlarý da söyletecektin. Kazýk kadar adamý oynat dur elinde. Ben de kaptýrmýþ masa kavgasý yapýyorum seninle. Kaç kere tartýþacaðýz daha acaba þu evlilik meselesini? Ne güzel beraber yaþýyoruz evlenmeyi nerden çýkarýyorsun ikide bir? Neyse ya maç baþlayacaktý ben ona bakacaðým zaten biraz sakinleþmem gerek. Beynime her daim kan sýçratmayý baþarýyorsun. Valla bravo baþka bir þey demiyorum.” Bir de ‘baþka bir þeyden’ saymadýðý üç tane cýk geliyor kapýdan çýkarken ardýndan. Beni yatakta baðdaþ kurmuþ salak salak bakar halde býrakýp gidiyor salona. Kafasýný daðýtýp sinirini geçirmek için maç seyrediyor. Yoksa asla maç sonucuna para yatýrdýðý için deðil yani. Barcelona- Real Madrid baðrýþmalarý geliyor içerden. Ben ise kendimi bahtsýz ve itilmiþ hissederek olduðum yere cenin pozisyonunda kývrýlýp, kendimle tartýþýp irkiltici sonuçlar çýkarmadan uyuklamaya baþlýyorum.
Can arkadaþlarýyla yaþýyor aslýnda. Bu yüzden rahat rahat beraber olabildiðimiz tek yer: yatak odasý. Ev çok kalabalýk olduðunda sýyrýlýp kaçmak kolay oluyor. Ama üç beþ kiþiyken muhabbetten çýkarýlmak istenmeyen insanlara dönüþünce bu sefer odaya kaçýp baþ baþa kalmak için çabalýyor ve þifreleþmeye baþlýyoruz. Önce büyük bir esneme ardýndan masumca: “Aþkým sabah kaçta kalkacaðýz? Geç olmuþ baya yatalým mý?” gibi bir soru cümlesi. Aslýnda hiç ortamdan çýkmak istemeyen bunun için üzülen ama maalesef sabah erken kalkmak zorunda olduðumuzu belli eden homurdanmalar eþliðinde salondan ayrýlýp odaya geçiyoruz. Tek oturacak yer yatak olduðu için tabi uykudan eser kalmýyor.
Ýþte böyle bir anýn tekrarlanabilmesi için Can’ýn maçý býrakýp odaya gelip bana sarýlmasý gerekiyor. Bu barýþma sürecini hýzlandýran bir adým olarak tarihimize geçer. Seviþir mutlu olur koyun koyuna uyuruz. Ama Can gelmiyor. Benim uykum geliyor. Can’ý beklerken sýzýyorum.
Gece saat bir de ( ki bunu daha sonra öðreniyorum) uykumdan sarsýlarak uyandýrýlýyorum. Can beni itip duruyor yatakta. Maçý bitmiþ bu saatte gelebilmiþ bey efendi. “Pardon aþkým yanlýþlýkla çarptým uyu sen.” Þikayetçi bir mýrýltýyla uyumak için yerleþiyorum yastýða tekrar. Bir darbe daha geliyor. Homurdanýyorum. Ama bu sefer sýrtýmda bir dirsek derken kalçamda bir el hissediyorum. Anlýyorum ki Can’ý uyku tutmamýþ ve geç de olsa barýþma sözleþmesini uygulamaya baþlamýþ kendince. Saate bakýyorum bir olmuþ. Önce bu saatte kadar ne yaptýðýný sorup sorguya çekiyorum daha sonra öpmesine izin veriyorum ki barýþalým da sabah güzel uyanalým.
Ýþte böylece içimizde yer eden her þeyin üstünü bir iki tatlý söz ve öpücükle kapatýp devam ediyoruz. Biz kimi kandýrýyoruz Can? Ne sehpasýndan bahsediyoruz? Ýliþkimiz evlensek bile þiddetli geçimsizlik adý altýnda bir dosyada sonlanacak. Evlensek bile diyorum çünkü muhtemelen düðün öncesi hazýrlýklarda ve hatta düðünde de birbirimize giriyor olacaðýz. Kahrolasý pastanýn katlarý, gelinlik altýna giydiðim spor ayakkabýlarý, sizin ailenin kapladýðý yer ve vesaire. Ayný yolda el ele yürüdüðümüz doðru. Ama nereye doðru?