Ruh Kesiğine Tentürdiyot

Seval Deniz Karahaliloğlu

‘Bu kadar sevme beni’ diyen tek çizik zalim ağzı bencilliğin kör kuyularında,
bön bakışlı ahmak sevgiliye doğru
karton film karelerinden çalıntı çizgi gülüşlü ay dede
yeşil harelerinde elaya çalan sarı hinliklerden
yaldız yaldız pazarlıklar dökülürken avuçlarına anlamadı kadın
Eylül ayaza keserken üşüyüverdi pastırma yazında
anlamadı aptala çalan bön bakışlarda
hırsızlama yapılan yasak planların çalmaya dair olduğunu o masalsı arayışında
aslında kupkuru o ölümcül sıradanlığa sıkıştırılmasına dayanamadı kadın
tek bir satıra tıkıştırılan kargacık burgacık o kocaman yaşanmışlığı
bir türlü çözemedi bilmişliğin sınırlarını aşan çizgi adam

kör koşularda nereye gittiğini bilmeden telaşın rüzgarına takılıp
kördüğüm olmuş yaşamına bir düğüm daha atıp
kenarından ıskaladığı şeyin ne olduğunu anlamadan
çizgi dünyasının karton gerçekliğine koşarken
arkasından dökülen yarım kalmış düşlerle
ay dede gülüşü bir elinde,
paçalarına takılı teneke gerçekliği ayaklarında,
karton dünyasının derinliklerinde yalpalarken
kayboluverdi yaldızlı harelerinde