Salýncakta sallanýrdý üç çocuk,tahtadan ve ipten bir salýncakta;o kadar keyifle sallanýrlardý ki hiç korkmazcasýna.O salýnýmlarýn arasýnda yýllara yayýlan bir rüzgarlarý vardý,önce tenlerini sonra yüreklerini okþayan.Ürkmezlerdi son hýzla gökyüzüne yükselirken çünkü inançlýydýlar.Aslanlardan korkmadan gezmiþlikleri vardý yeþil ormanlarýn ortasýnda.Hiç kaybetmediler özgürlüklerini,aldýklarý o güzel nefesi düþüncelerinde yoðuracak kadar mahir,denizleri yürüyerek geçebilecek kadar hýrslýydýlar.
Salýncakta sallanýrdý üç çocuk,tahtadan ve ipten bir salýncakta.Aðaçlar bile konuþurdu onlarla,yýldýzlar göz kýrpar güneþ ilk onlarý aydýnlatýrdý her zaman.O kadar dik yürürlerdi ki daðlar taþlar selam,zaman el pençe dururdu önlerinde.Üç bedende tek ses,tek seste bitmeyen bir ömür sürdüler.
Salýncakta sallanýrdý üç çocuk,tahtadan ve ipten bir salýncakta.O güzel parmaklarý öyle sýký kavramýþtý ki ipi,bir o kadar narince.Sýrayla bindiler kavga etmeden ve hep ayný melodi vardý dillerinde.Kimsenin yardýmý olmadan,yardýma muhtaç olmadýklarýný ispatlarcasýna çýktýlar o salýncaða.Son kez baktýlar birbirlerinin gözlerine,tek kelime etmediler.Çünkü biliyorlardý o salýncaðýn hiçbir zaman boþ býrakýlmayacaðýný ve hiç unutulmayacaklarýný ama o tahtadan ve ipten salýncaða bir çocuk edasýnda gülerek gittiler.Biri elli dakika kaldý üstünde,biri yirmi,biri on iki.Belki kardeþ deðildiler,ayný annenin rahminden düþmediler ama herþeyden öte fikir kardeþi,kalleþten kurþunlara inat yüreklerinin kardeþiydiler ve gittikleri yerde bile hep birbirlerini beklediler.Ýnanmýyorsanýz bakýn gökyüzüne;beyazdan bir bulutun üstüne oturmuþ,gülümseyerek bizlere el sallýyor idam sehpasýna salýncak niyetiyle gidenler...