İnsan neyi, ne için okur?
Okuma kriterleri var mıdır? Varsa okuma kriterlerini belirleyen nedir?
Ya da okuma eyleminde şuur ve bilincin etkisi nedir? Vb. türü soruları artırmak mümkündür. Bu tür soruların cevaplarını “okur” sıfatını hak eden okurlar ile okuyan yazarlara sorduğumuzda duygularımıza ışık tutacak cevaplar vereceklerini düşünüyoruz.
İstanbul’u gezmenin bir âdâbı olduğu gibi, okumanın da bir âdâbı vardır. Çünkü ömür kısa, okunacak eser çoktur. Seçici olmak, zaman israfının önüne geçmede en etkili yöntemdir. Bunun için de kişinin (okurun) ilgilerini, hobilerini, zevklerini, dünyayı algılayışını bilmek gerekir ki, en etkili yöntemi için işin uzmanları tavsiyelerinde isabet oranını yükseklere taşıyabilsinler.
Okuyan üstatların, seçici davrandığını hatta çok ve çeşitli okumak yerine az, öz ve seçilmiş eserleri defaatle okuduklarına aşinalığımız var. Söz gelimi Üstad Mehmed Akif, Hafız’ın (ünlü İran şairi) Divanını (Divan edebiyatı şairlerinin şiirlerini topladıkları eser) 18 defa okuduğunu onu en iyi tanıyanların açıklamalarından bilmekteyiz.
Bizim okuma kriterlerimizin sınırları, üstatlar ve onların belirlediği çerçeveden çok geniş olsa da, bize zaman, bilgi, birikim, enerji kazandırdığına inanmaktayız.
Kitap seçimi kadar, yazar seçimi de yapmanın önemli olduğunu yaşarak gördüğümüzü ifade etsek abartmış olmayız.
Başta edebiyat ve dalları olmak üzere, ilgi ve hobilerimiz doğrultusunda aşina olduğumuz her alanda favori yazarlarımız var.
Bu yazarlar, düşünce dünyamızın ufkunun genişlemesinde, ruhumuzun aydınlanmasında, kelime dağarcığımızın zenginleşmesinde bize katkılarının yadsınamaz boyutlarda olduğu muhakkaktır.
Sözgelimi, Üstad Necip Fazıl tefekkürde, Üstad Mehmed Akif vatan, millet, bayrak, ezan gibi kutsallarımız vasıtasıyla coşkuyu zirvede hissetmemize, Prof. İskender Pala edebi estetiğimizin gelişmesinde, Prof M. Es’ad Coşan Hocaefendi İslam ve Türk kültürü ile Türkçemizin zengin birikiminin tarafımızdaki aleniyetine katkıları fevkalade olan değerli değerlerimizdendir.
Hikâye için favori yazarlarımız ise bu işin üstadı Mustafa Kutlu ile bir kültür abidesi Mehmed Niyazi Beylerdir.
Üstad Kutlu’nun “Ya Tahammül Ya Sefer” eserinin lezzetiyle başladığımız okuma serüvenini, eserlerinin tamamına yakınını okuyarak aldığımız lezzeti hep zirvede yaşadık.
En son eserlerinden biri “Huzursuz Bacak”. En son eserlerinden biri diyoruz, çünkü üstad maşallah o kadar üretken ki, biz bu yazıyı yazıp yayımlayıncaya kadar yeni bir eseriyle karşılaşmak mümkün olabiliyor.
Neden “Huzursuz Bacak”?
Okuma kriterlerimizin bir parçası olduğu için. Asıl önemli nedeni ise; Temmuz 2008 tarihinde menüsküs vesilesiyle, bizim de bir bacağımızın huzursuzlaşması.
Ulu hükümdar Sultan Süleyman Hazretleri ne güzel demiş:
“Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi”,
Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi.”
Hz. Fahri Kâinat Efendimiz de buyuruyorlar ya: “Hastalık gelmeden önce sıhhatin kıymetini biliniz.”
Bizim bacak da huzursuzlaşınca üstad Mustafa Kutlu’nun “Huzursuz Bacak” isimli hikâyesini okuma arzumuz zirveleşti.
Kendine has üslubuyla olay ve olguları hikâye tadında yorumlayan Kutlu’nun bu eseri de hikâye severler için derya içinde bir incidir diyebiliriz.
…
Bir zamanlar arabaya olan istek ve ihtiyaçlarımız artınca Recaizâde Mahmut Ekrem’in “Araba Sevdası’nı” okumuştuk.
Mart ayı gelince Çanakkale ve İstiklâl Marşı’na dair, Mayıs ayı gelince de üstad Necip Fazıl’ın eserlerini ya da üstada dair eserleri okuma iştiyakımız artıyor.
Sevgili okur, işte bizim “garip” okuma kriterlerimizden birisini daha okumuş oldunuz. Bilmiyorum sizin de böyle “garip” okuma kriteriniz ya da kriterleriniz var mı?
Varsa, bize saygı duymak, sizlere de kriterlerinizi devam ettirmek düşer, diye düşünmekteyiz.
Ukalalık etmiş isek affola!
Selam ve muhabbetle.