karanlýðýn ardýnda saklý
mum ýþýðýnýn aklýndakiler

oysa madde katý kaskatý görünür
yalan ve belki kýmýltýsýzdýr zaman
hýzla giden bir ok gibi

vurur karanlýðý tam ortadan

ve yol
tükeniþtir biraz da
düþürmektir ardýna güher yahut inciyi
kutlu ve þarabi yazgý kýt bulunur ayný anda

zordur kuðu gölünde sonsuzluk silüeti

ey söz koleksiyoncusu
Tanrý seninle konuþmak istiyor
söz koleksiyoncusu
burasý suyun dibi görmüyorsun
burada taþýn yüreði atýyor

suda acýyan bir damar
tutunuyor elime boz bulanýk yapýþkan
býrakmaz ayaðýmý çözse saçýmý býrakmaz onlar
fobik ve agnostik hýrýltýlarý suyun

yine de
suda iþitilir sonsuzluðun ritmi
ama sen ne a oluyorsun ne de b
ab diyorsun ab’ý hayat istiyorsun
bir maðma kýzýlý olup düþüyorsun öteye
ve geceye susuz
kusuyor mekan kin kusuyor ve sus
ki örtsün yüzünü epictetus

oysa gereði düþünülmüþtü ki gel ey

yalýn bir söz
nasýl yüklenirse hayatý ve ölümü öyle
ruhun suya düþen yazgýsý artýk çýplak ve aymaz
hatta iðdiþ edilmiþ umutlar kadar saðýr bir kavimdi

-yandým desem yanar mýydý dilimdeki maðribi-
Temrin D. sayý 14