Dün gece bir rüya gördüm hayýrdýr inþallah. Allah, düþmanýma bile göstermesin böyle rüya. Rüya deðil kâbus diyeceðim ama ; gördüðüm bu rüyanýn korkunçluðunu, saçmalýðýný kâbus sözcüðü bile anlatamaz. Neyse, geçeyim rüyaya:

Ben, evde kalmýþ bir kýzmýþým rüyamda. Bütün yaþýtlarým çoktan evlenmiþ, çoluk çocuða karýþmýþ, ben hâlâ koca bekliyormuþum af edersiniz. Her gün aynaya bakýyormuþum bakýyormuþum ; “ Çok da güzelim ama neden bana hayýrlý bir kýsmet çýkmýyor ? ” diye þaþýrýyormuþum. Birkaç çirkin, hatta gudubet gibi arkadaþým bile evlenmiþmiþ; ben kadersiz habire çeyiz hazýrlýyormuþum, elbet bir gün beni de bir isteyen olur umuduyla. Þarkýlardan fal tutuyormuþum, yatýrlara çaput baðlýyormuþum tez zamanda evlenmek için. Çeyizlerim, sandýklara sýðmaz olmuþ. Babam küçük bir ev kiralamýþ. Her odasý çeyizle dolmuþ evin , bana hâlâ kýsmet yokmuþ. Babam yakýnda daha büyük bir ev kiralayacakmýþ, iþlediðim çeyizlerimi koymak için. Siz hiç böyle saçma rüya gördünüz mü ? Cýk cýk cýk !

Derken bir gün, beklediðim haber geliyor. Bana talip çýkýyor. Sevinçten deli oluyorum söylemesi ayýp. Yüreðimde güvercinler uçuþuyor. Bir Cuma gecesi beni istemeye geliyorlar. Gelenlerin arasýnda damat olacak genç de var tabi. Damat bir yakýþýklý bir yakýþýklý ; boy pos o biçim. Hüseyin Barak Obama bile, onun yanýnda bostan korkuluðu gibi kalýr inanmazsýnýz. Tesadüf bu ya, damadýn göbek adý da Hüseyin. Obama’ yla adaþ yani. Hüseyin Burak… Ne büyük onur( ! ). Önce seviniyorum, sonra kara kara düþünmeye baþlýyorum ve diyorum ki kendi kendime: “ Bu iþin içine Amerika karýþtý bir kez, Allah sonumuzu hayýr eyleye.”…Hele bir bakýn þu saçmalýða. Amerika’nýn suçu ne, Obama’ nýn suçu ne ? Deli saçmasý bir rüya.

Uzatmayayým, beni veriyorlar o yakýþýklýya, yani Burak’ a. Bende bir sevinç bir sevinç ! Durdum durdum, turnayý gözünden vurdum diyorum . Hemen düðün hazýrlýklarý baþlýyor…Derken, rüya bu ya, üç gün üç gece düðün yapýlýyor çalgýlý - çengili. Kolbastý bile oynuyoruz damatla. Düðünün sonunda, baþ baþa kalýyoruz Burak’ la. Bir ara odadan dýþarý çýkýyor Burak. Ýki dakika sonra, dað yarmasý gibi irikýyým, çirkin mi çirkin bir adam giriyor içeri. … Basýyorum yaygarayý : Buraaaak ! Ýmdaaat !

O çirkin adam; býyýklarýný bura bura ve kazma diþlerini göstererek “ Gerçek Burak ben’im yavrum, göbek adým da Abuzittin.” diyor. Saçmalýða bir bakýn hele. Meðer, dünürlüðe gelen yakýþýklý genç sahteymiþ. Konu mankeni olarak kullanýlmýþ. Yakýþýklý sahte damat adayýný bana gösterip, bu çirkin adama vermiþler beni. Bak þu Amerika’ nýn uðursuzluðuna diyorum. Midem bulanýyor bu sahtelikten.

Nasýl baþardýðýmý anýmsamýyorum ama, odadan dýþarý atýyorum kendimi. Daha önce hiç görmediðim bir kadýnla bir erkek kesiyorlar önümü. Neden oðlumuzun yanýnda deðilsin diyorlar. Siz de kimsiniz diyorum ; biz, senin gerçek kayýnvalidenle gerçek kayýnpederiniz diyorlar. Meðer beni istemeye gelenler de sahteymiþ. Elimi sallasam, sahte bir þeye veya bir insana çarpacaðým.

Koþarak babamýn evine geliyorum. Evde, yabancý bir kadýnla bir erkek var. ” Güzel kýzým ! Sen misin ! ” diye kucaklýyorlar beni. Yýllardýr anne- baba dediðim insanlar sahteymiþ meðer. Ýþte tam bu sýrada basýyorum yaygarayý ve biz uzun hava döktürüyorum: “ Sahte sahte sahte amaaaan ! Yok mu gerçek olan amaaan ? ”.......Sesimin ne kadar güzel olduðunu fark ediyorum þýp diye. Þarkýcý olmaya karar veriyorum. Hele bir boþanayým, doðru Ýstanbul’da alacaðým soluðu diyorum.

Sonra bir bakýyorum savcýlýkta buluyorum kendimi. Boþanmak istediðimi söylüyorum. Evlenme cüzdanýma bakýyorlar. “ Nerden çýkarttýn bu sahte evlenme cüzdanýný ? Bu cüzdan fotokopi. ” diyorlar. Meðer ; evliliðim sahteymiþ, nikâh memuru sahteymiþ.

Kimliðimi istiyorlar. Sahte evrak düzenlemekle suçluyorlar beni. Tahmin edeceðiniz gibi, kimliðim de sahteymiþ. Ayol, bakýn kimlikteki fotoðrafa, ayný ben, diyorum; týnlamýyorlar bile. Meðer ben gerçek Kâmuran Esen deðilmiþim, sahteymiþim.

O sýrada kapý açýlýyor. Ýki polis, savcýya bakýp ; “ Hah ! Ýþte yakaladýk sahte savcýyý.” diye sevinçten kolbastý oynuyorlar. Rüya bu ya ; savcýyý da zorla oyuna dahil ediyorlar. Onlar kolbastý oynarken, kimseye çaktýrmadan kaçýyorum.

Þarkýcý olaca’ m ya aklým sýra ; atlýyorum bir otobüse, Ýstanbul’a gitmek için . Boðaz köprüsünü görünce, indirin beni diyorum. Ýniyorum otobüsten. Bir bakýyorum etrafýma, Ýstanbul’ la uzaktan yakýndan ilgisi yok. Bastýðým yer, kayýyor ayaklarýmýn altýndan. Meðer beni sahte Ýstanbul’ a getirmiþler. Þarkýcý olma hayallerim çabuk sönüyor kibrit alevi gibi. Aðlamaya baþlýyorum. Çýðlýklar atýyorum, “ Gerçek Ýstanbul nerde ? Bu Ýstanbul da mý fotokopi ? ” diye. Öyle baðýrmýþým öyle baðýrmýþým ki, sesime uyanýyorum. Bir bakýyorum, sýcak yataðýmdayým. Oh ! Çok þükür diyorum.

Bir daha sahte belgelerle ilgili haber dinlemeyeceðime, okumayacaðýma yemin ediyorum. Býrakýn günümü, gecemi bile bana zindan edenlerden nefret ediyorum.