Akşamın kızıllığı
Akarken semâdan deniz üstüne
Hüzün salkımları
Hevenk hevenk yığılacak dimağına
Bir mâtem gününün karanlığında
Dost yüzlerine hasret kaldığında
Hatırladığın birkaç isimden başka
Elde var kaç ?
İşte o zamanlarda
Vurgun yemiş bedenlere emsâl
Bir hal karşısında şaşkınlığından
Afallayacaksın…
Bir o yana bir bu yana gidiş gelişler
Med-cezir manzaraları serecek önüne
Pür telâş haller koşturacak zamanlarını
Saniye tik-takları içinde biteviye.
Yorulacaksın…

Boynun bükülecek belki
Çaresizliğin girdabı içinde
Dost bildiklerinde vefâ çıkmaz sokak
Duvar kalınlığındaki kulak aksamlarında
Bir anlaşılmaz dil olarak kalacak
Feryâdların…
İsyânkârlığını kendin; sadakatini “ O “ nunla
Bir kader hükümlülüğünde
Ve tevekkül dağları eteğinde
Yalnız, masum ve mahcub hâl ile
Paylaşacaksın…
İşte o zaman Yaratıcından başka çalacağın kapının
Sığınacak mercinin olmadığına şüphen kalmayacak
Açık hücren olan seccadeni ser
İki rekât namaza kıyam dur
Ikrabismi RABBİK…
http://ferahnak.wordpress.com/2010/08/24/h-a-f-a-k-a-n/