• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
341
|
|
|
|
|
kendimizi neden içimizde kaybolmaya mahkum býrakýyoruz? |
|
342
|
|
|
|
|
“Derdim nedir benim” dedim, içime döndüm, ve baktým. Baktýðým yerde Þeytanýmla göz göze geldim.
Þeytanýmýn gözlerinde ayný bendeki gibi bir hüzün
ve gözlerinde ayný bendeki gibi iki damla yaþ…
“Ne haber?”dedim þeytanýma, “nasýl gidiyor iþler?”... |
|
343
|
|
|
|
|
Bildiðimiz hayat, oyun oynadýðýmýz sahne ve sahnede oyunu baþarýyla icrat etme çabasý ve insanlara izleyebileceði bir oyun sergileme midir ?
|
|
344
|
|
|
|
|
Yaþadýðýna þükretmek.
Sevdiklerinin yaþadýðýna þükretmek…
|
|
345
|
|
|
|
|
Anladým ki insan en çok sesinde taþýyormuþ kendini. Kelimelerin dizgisi bir yana, duygularýn sedalarý yýllanmýþ. Belirgin bir bezginlik var sesimde. Yenik bir sýzlanma, umutsuz bir sitem dizgilerimde. öfkemde dahi ihtiyar bir anlayýþ Ýçimdeki hýrlak köpek, kavrayýþým, dillendiriþim, “çüþ eþeðim çüþ” diye haykýrýþým bile yaþlanmýþ.
|
|
346
|
|
|
|
|
Mesafelerde kaybedilen sýcaklýðý hisset avuçlarýnda. Çünkü biz büyük uzaklýklarda kurulan þatolardan korkmayý öðrendik sadece. Bu gece yýk kalelerini o þehrin. |
|
347
|
|
|
|
|
Acýlarýn hançeridir böðrümde gördüðün ýþýltý |
|
348
|
|
|
|
|
Delice sarsan, yaðmurda parlayan, uzakta acý veren, kalbi yoran.. Çýlgýn gibi aradýðýn, bulunca uzaklaþtýðýn, rengi kýrmýzý, hüznü yabancý, sesi aldatýcý..
Ahh ! Sevgin yeni bir huzur ifadesi, korku geri çekilme bahanesi..
|
|
349
|
|
|
|
|
Bir kar tanesiyim ben, hiç özel olmayan. Sadece tüm taneler kadar beyaz, köþeli ve soðuk... |
|
350
|
|
|
|
|
. akþamýn karanlýðý iyice basmýstý. evin yanýnda iki üç tane erik aðacý vardý. erik aðaçlarýnýn altýndan bir ses duydum. önce korktum, sonra yanaþtým baktým, bir adam! baktým; mehmet amcam.. |
|
351
|
|
|
|
|
Eðer siz Ferdi'nin sizin de çocuðunuz olduðunu anlayamazsanýz... |
|
352
|
|
|
|
|
Onlarca yýllýk, birbirimizin ýcýðýný cýcýðýný bildiðimiz az sayýdaki dostlarýmdan biridir Nuray. Kadýn gibi kadýndýr. Ýçi dýþý bir. Yalan dolan, riyadan eser bulamazsýn. Laf aramýzda, arkaik kalýtlarýmýzdan olan kadýnsý oyunlarý, entrikalarý bilinçle reddetmiþ,kiþiliðiyle var olmaya çalýþan, okuyan, özümseyen ve öyle yaþayarak bu dünyada kendine yer bulmaya çalýþan bir kýzdýr. Bu yüzden hayatýn çok sillesini yemiþ, yiðitçe savaþmýþtýr. Çok severim, kafa dengidir. Ama hayat iþte...Zýrt zýrt telefonlaþýr da sýk sýk görüþemeyiz. |
|
353
|
|
354
|
|
|
|
|
Ve yalnýzlýk. Onunla mutlaka dostluk kur. Yalnýzlýk insanýn kendi kendine yarenliði dostluðudur. Tüm yaþamýþlýklarýn ardýnda ne kadar çok insanýn olursa olsun, insanýn tüm yolculuklarý kendinde son bulur. Hem tüm kahramanlar yalnýzdýr. Yalnýzlýk insanýn anasý, babasý, kardeþidir, yuvasý ve yurdudur... |
|
355
|
|
|
|
|
Ýnsan kendisiyle konuþmaya baþladýðýnda kimseyi duyamayacak kadar yalnýzlaþýr. |
|
356
|
|
|
|
|
Öylesine büyük bir yokluk içindeydik ki; derdimiz, tasamýz ve geleceðe iliþkin kaygýlarýmýz bile yoktu. Deli gibi istiyorduk ama henüz sevgilimiz bile yoktu. Güneþ az önce uçsuz bucaksýz ovanýn üzerinden geçip bodur meþeleri þimdi kara lekeler gibi görünen tepelerin arkasýna inmeye baþlamýþtý. Üstümüzdeki fýstýk çamlarý akþamýn kokusuna reçine ferahlýðý katýyordu. |
|
357
|
|
|
|
|
Yaþamayý akrep ve yelkovanýn koþuþturmasýndan taklit ettik, bazen ileri gittik bazen geri kaldýk, baþa baþ gittiðimiz de oldu. Duymaz, görmez, söylemez olduk.. kendini duy, kafandaki týkýrtýlara kulak ver.. |
|
358
|
|
|
|
|
Sahi diyorum bu yaþadýklarýmýz bir rüya ve kâbus mu diyerek kolumu çimdikliyorum, acýyor kolum demek ki rüya kâbus karabasan deðil bir gerçekmiþ… Keþke ah keþke bir rüya olaydý bir karabasan olaydý uyanýnca oh rüyaymýþ der rahatlardýk... |
|
359
|
|
|
|
|
Günah iþlemeyi hiç istememiþtik aslýnda. |
|
360
|
|
Anasayfa
