\- Nasıl da kocaman oldular be yav!.. Te te bu kadardılar, belime bile gelmezlerdi be yaa... Kimbilir daha ne kadar burda kalacak bunlar? diye övgüyle bitirir. Bitirir ama ben her zaman onun bu dünyada kalıcı birşeyler bırakmış olmanın huzurunu yaşadığını düşünürüm.
Onlar oradaydı. Güneş tozlarının yer yer erittiği, öbek öbek serpiştirilmiş kar kümelerinin arasından kara toprağın içerisinden fışkırmış kardelenlerdi. Öyle güzel öyle muhteşem.
Pislikten kararmış leke leke olmuş yırtık sarı bir eşofmanı vardı. Minik ayaklarına giydiği kocaman ve palazlanmış eski spor ayakkabısıyla İstanbul’un en işlek caddelerinden birinde, öylesine; sırtında bir yeşil kalın kazak...
Bir varmış bir yokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde çok yakınımızda ama bilmediğimiz bir yerde, küçük bir deniz kasabasında yalnız bir balıkçı yaşarmış.
Eski bir öykünün dayanamayıp zamane uymuş hali.
İyi bir adamın öyküsü... - Bir zamanlar Devlet-i Aliye-i Osman-i’ de adına Hasan ibn-i Ömer derler, bir zat yaşardı. Ona nam-ı diğer ‘Yörük Hasan’ derlerdi.
Ayşe Teyze artık yaşlanmıştı ama hala güçlü görünüyordu.Yaşam şartları onu böyle güçlü kalmaya zorluyordu.Çocukları ve torunları vardı.Ama eskiden ne hayaller kurmuştu.Öğretmen olmak istiyordu hep.Fakat okuyamamıştı işte.Zaten oradaki kız çocuklarının kad
Medresede ilim tahsil etmeye başladı.
Allah’ a kul olabilmek için öğrendi, öğrendikleriyle amel etti, talep edenlere öğretti, başka da bir şey yapmadı.
İlim ile derecesi o kadar yükseldi ki devrin padişahı ayağına geldi.
Ülkemin emektar insanına,bğrındaki kültürüne,ozanına,şairine.yazarına suyuna toprağına BAYRAĞINA sevdalıyım.Mehmetçiğin analarına sevdalıyım hey...
“ ...Bir ülkenin çok zengin kralı varmış. Bu kral dört eşliymiş. Kral ilk eşini hiç sevmediği gibi, ona çok kötü davranır ve üzermiş. Hatta yüzünü bile görmediği de olurmuş..."
Kucağında üç günlük bebeğiyle sokak ortasında kalakalmıştı. Ne yapacağını nereye gideceğini bilmiyordu. Gideceği bir evi onu koruyup kollayacak bir ailesi ve sevdiği adam yoktu yanında
Yeniyıl yaklaşırken bazı şeyleri artık öğrenecek yaşa geldiğinizi farkettim.
fakat anlayamadığım bir tuhaflık vardı. İstenilen kız karşımızda geçip gönül rahatlığı içinde çayını yudumluyordu.
...1914 senesi, yurdun her hanesinden cepheye en az bir kişinin askere alındığı gözü yaşlı bir yıl olmuştu...
Yeşille mavinin birleştiği, harika güzel manzaralara sahip, şirin Karadeniz'in .......
