"Yazmak, aynada kendi saçma halinle kavga etmek gibidir; ama en azından kağıt daha nazik davranır." – Franz Kafka"
"Yazmak, aynada kendi saçma halinle kavga etmek gibidir; ama en azından kağıt daha nazik davranır." – Franz Kafka"
Kamyona yüklenenler bitmiş, üstlerine kalın yeşil muşamba yanlardan sıkıca gerilmiş, eşyaların arasından minik başını çıkarıp el sallamıştı bana ağlayarak. Önce onun kokusunu yitirdim sonra da hepsinin siluetlerini... O günden beri sokaklardayım.
Yataktan kalktı zorlukla yürüyerek yanıma geldi.
“Gidebiliriz artık. Bundan sonra yalnız bebeğim için, kocamın bana bıraktığı emaneti için yaşayacağım. Oğlumun adını YAŞAM koyacağım.
Yaşam bana sevdiğim adamı, kocamı bağışlamadı. Umarım oğlumu YAŞAM’IMI bana bağışlar.” dedi.
Ve ağır adımlarla.Kucağımda YAŞAM’la birlikte odasına gittik.
Şu çiçeğin rengine bak, sen böyle karanfil gördün mü? Balkondaki sardunyalar neredeyse dört mevsim, pembe, bordo, kırmızı çiçekler açarlar. Gözüm gibi bakarım onlara.. En çok sardunyaları severim, annem de-rahmetli- bayılırdı sardunyaya.. Pencere içlerine
Yanlızca beni düşle...
Yanımda olduğunu, gönül sularında elimi tuttuğunu hayal et... İste beni... Göreceksin ki sevginin aşamayacağı engel yoktur!
hayatınızda hic candostunuz oldumu ,cıkarsız ,safca dosluk yaşdınızmı önemini birbilseniz.
Peter, onu almaya gittiğimizde kafayı çoktan bulmuştu. Partide de litrelerce birayı mideye indirdi. Durumunun pek de iyi olmadığını göre biliyorduk, ama hepimiz çok eğleniyorduk ve onu durdurmaya çalışmadık. Bu, o gece yaptığımız en büyük hataydı…
Bulamamıştım o sevgiyi onların içinde, bulamamıştım o şarkıları onların konuşmalarında, bulamamıştım o sessizliği ben konuştuğumda...
Sabahtı, ilk ışıkların gözleri kamaştırdığı bu soğuk eylül sabahında terk edilmiş kentin sokaklarında iki kişiydik. Benim bir iki metre önümde uzun boylu bir gölgeydi yürüyen. Sadece onun hakkında bildiğim gördüğüm tek şey rüzgara karşı savurduğu...
Bu dünyada esas olan "algılamalardır" ve zor olan da algıları çözümlemek.....
Oysa ki bizler makine değiliz, ne "gülümsemek" daima sevgi ya da şefkati, ne de "kızgın" bir bakış "nefreti" ya da "düş kırıklığını" anlatır.
Kentin bir kiyisinda cayocaginda ogrenci arkadasligi. Mahalle insaninin sicak iliskileri. Husnu Efendinin yapici yaklasimlari. Fahriye'nin cevapsiz beklentileri. Hasan'in genis dunyasi ve yeni hayat tarzinin getirdigi acmazlari veyabancilasmayi sorgulama
Yalnızlıkların her türünü tanımıştı. Kadın olmanın onurundan ödün vermeden, kadınlığını herşeyin üstüne koyrak yaşamaya kararlı bir kadının içine düştüğü, içine itildiği yalnızlıkların tümünü yaşamıştı.
