Troyalý Priamos’un kýzý Kassandra, mermer sedirindeki döþeðinden fýrladý. Ak bedeni ve kömür karasý saçlarý,

Troya’nýn üç denizden gelen nemiyle mi sýrýlsýklamdý yoksa korkunun kara, uzun, yýrtýcý ellerinden akýttýðý ter miydi bedenine bulaþan?...

Hýzla Troya’ nýn dar sokaklarýna attý kendini koþa koþa, Aigeus’un dondurucu sularýna býraktý bedenini. Arýnmalýydý çabucak. Daha þafak yüzünü okþamadan böyle uyanmasý hiç de hayra alamet deðildi.

Bedenini kurulamadý. Soðuk sular iyice üþütsün, diriltsin istedi, yüreðinden fýþkýran kýzýl lavlar belki böyle sönecekti.

Göðe çevirdi kara gözlerini. Ýnanamadý gördüklerine. Karaya kesmiþti gökyüzü, kapkaraydý. Kan yüklü bulutlar tomurcuklanmýþtý dört bir yanda, sanki yaðmura durmuþtu kanlý bulutlar ve hýzla büyüyor, çoðalýyordu.

Alakargalarýn aký da karasý da görünmez olmuþ, ala kesmiþti tümden tüyleri. Ak martýlar, ak güvercinler kýrmýzýya kesmiþti; sokaklar, evler, aðaçlar... Kýpkýzýldý Kassandra’nýn dünyasý, kýpkýzýl...

Troya’nýn sessizliðini; çok uzaklardan, sanki ta Küçük Asya’nýn doðusundan, güneydoðusundan, güneyinden gelen savaþ davullarýnýn sesi bozuyordu. Araba tekerleklerinin takýrtýsý, kalkanlarýn ve mýzraklarýn þakýrtýsý doluyordu kulaklarýna. Sesleri, delirmiþ fýrtýnalar getiriyordu uðultular halinde. Kulaklarý, beyni zonkluyordu. Büyük denizlerde, büyük büyük gemiler görüyordu.

“Çýldýrýyorum galiba, çýldýrýyorum.” dedi Kassandra. Elleriyle kulaklarýný týkadý, gözlerini açýp kapayýp, açýp kapayýp sarayýn yolunu buldu; babasý Kral Priamos’un dizlerine kapandý, duyduklarýný, gördüklerini anlattý.
Ýnanmadý babasý. “Hava güneþli ve durgun kýzým, nerden çýkarýyorsun bunlarý?” dedi. “Bak baba!” dedi

Kassandra. “Bak, tüm Küçük Asya’nýn hayvanlarýna ve insanlarýna bak, iþte böyle paramparça!... Ne haldeler gör !...” dedi. Odasýndan getirip Guernica’yý gösterdi babasýna. Ýnanmadý Priamos. Tüm tanrýlar adýna yemin ettiyse de Kassandra, inanmadý Priamos.

Kassandra, annesine, kýzkardeþi Helenon’a, aðabeyleri Hektor ve Paris’e, sonra arkadaþlarýna ve en son Troya sokaklarýna koþup halkýna anlattý durumu, korkuya bulanmýþ çýðlýklarla, gözleri kocaman. “Birlik olalým, bir þeyler yapalým, tehlike yok oluþumuzu imliyor !...” dedi. “Yaklaþýyorlar, þunun þurasýnda iki Boðaz var aramýzda.” Kimse istifini bozmadý. Kimi alay etti, kimi bön bön baktý. Her zamanki gibi kimse inanmadý ona.

Güzelim Kassandra, dönüp evine, mermerdeki döþeðine kapandý; aðladý, aðladý, aðladý... Kýrmýzý köpüklü þelaleler aktý güzel kara gözlerinden. Gözleri yakýcý allara büründü.

Bir kez daha lanet etti, Apollon’la karþýlaþtýðý güne. Kehanet gücünü vermiþti de, bedenini ona vermediði için, inandýrýcýlýk gücünü, kâhin-rahibe olmasýný esirgemiþ, Kassandra’yý süregen acýlarla yaþamaya mahkum etmiþti. Lanetler olsundu Apollon’a.

Ve lanetler olsundu savaþa doymayan Ares’e...

Ereþkigal’in kardeþi Ýþtar’a, Ýnnina’ya, Animitu ve Aþtar’a...(*)

Lanetler olsun!... Lanetler olsun!... Lanetler olsun!...
.......................

Akþam bana geldi Kassandra. Keramik kupalarýmýzda kýrmýzý, sýcak þaraplarýmýzý yudumlarken anlattý bunlarý. “Topla kafaný yaz, belki duyurursun” dedi. Yazdým.
..........................

(*) Ýþtar : Mezopotamya’da savaþ tanrýçasý ve cehennem tanrýçasý Ereþkigal’in kardeþi.
Ýnnina : Sümerler’de savaþ tanrýçasý
Annimitu : Babil’de savaþ tanrýçasý
Aþtar : Fenike’de savaþ tanrýçasý
(O zamanlar, kadýnlar, erkteki güçlerini tamamen yitirmemiþlerdi. Savaþ kararýný, erkte olanlarýn cinsiyeti belirlemez deðil mi?...)/ V.Sevil

11.01.2012
Vildan Sevil