Aradan bir ay kadar zaman geçmiþti; bir mektupla geldi beklediðim haber; sýnavý kazanmýþtým! Eylül ayý baþlarýnda yapýlacak sözlü sýnava çaðýrýyorlardý yeniden..Çok sevinçliydim! Beni kavuran okuma hýrsým tutulmaz bir rüzgara dönüþüyor, çýkan kasýrgalarla savrulup duruyordum hayallerimin peþinde...Son derece mutlu, gururluydum.Ailemden uzakta kalmanýn nasýl bir hüzne mal olacaðýný kestiremiyordum bile!..Gökyüzü hep masmavi, toprak hep çiçekli, güneþ hep aydýnlýk yanýyla yürüyordu üstüme: uçuyordum!..Hangi zamanlarda,hangi aðaçlara konacaðýný bilemeyen kuþlar gibiydim iþte!..Çocukluðumun tüm renklerini bulaþtýrýyordum konduðum dal yapraklarýna,karýþtýðým bulutlara,
aþtýðým daðlara...Tepelerdeki rüzgar benden alýyordu hýzýný...Koþuyor..koþuyordum...

O zamana çok vardý daha.Sýnava iyice hazýrlanmalý,
muhakkak kazanmalýydým.Edindiðim bilgilere güveniyordum ama: ne olur, ne olmazdý gene de..
Soru-cevap þeklinde bilgiler içeren kalýnca bir kitap vermiþti öðretmenim. Hiç elimden düþürmedim onu bu zaman süresi içerisinde. Kýrlarda koyun güderken durmadan o kitapta yazýlanlarý okuyordum.
Türkçe, coðrafya, tarih, yurttaþlýk bilgisi dersleriyle ilgili bilgilerimi pekiþtirdim. Matematiðe hiç çalýþmadým desem, doðru söylemiþ olurum.Çünkü ben matematik dersi ve onu sayýlara döken iþlemleri çok iyi öðrenmiþtim. Nasýl, nerede, ne zaman derseniz eðer; yanýtým davar arkasýnda olacak tabii!..Koyun ve kuzularý kurda kuþa kaptýrmamak için uyumazken yani...Onlarý her akþam aðýla koyduðumda sayarken; her sabah kýrlara doðru yollanýrken....Hangi koyun hangi kuzuyu doðurdu deyip eþlerken...Ve...ve..koyunlarýn öðle sýcaðýnda bir gölgeye yatýp geviþ getirdikleri sýrada, çobanlýk yapan arkadaþlarýmla topraða kazarak çizdiðimiz tablanýn üzerinde ‘Dokuz Taþ’ denilen oyunu oynarken öðrendim..Çok bilinmeyenli bir denkleme benzer bu oyun. Ýpucu niteliðini taþýyan dokuz taþýný iyi yerlere koyar, sonuca ulaþacak ataklar yaparsan, rakibinin taþlarýný esir alabilirsin..Bir nevi santranç iþte!Problem çözmeyi, saðlama yapmayý o oyun sayesinde öðrendim. Her zaman söylerim; gene tekrarlarým: Rus Çarý Deli Petro ile arkadaþ oldum daha o yaþlarda ben!..O akýllanmýþ olabilir ama ben hala deliyim!..

O oyunun bende yaptýðý iyi etkiler yanýnda, kötü etkileri de olmadý deðil.Kumar alýþkanlýðý!..
Ýnanmazsýnýz belki, tavlanýn, altmýþ altýnýn,
kaptýkaçtýnýn, pokerin, piþtinin, okeyin ustasýyým ben!..Varsa kendine güvenen, girsin sýraya!..Fakat asla YANIK oynamam. Peki ne kazandým acaba, derseniz eðer; usta olmak baþka, para kazanmak amacýyla oynamak baþka, derim. Zaten Türkiye’deki kumarhaneleri de benim yüzümden kapattýlar. Belki oralara dadanýrým, zengin olurum korkusuyla meclise verdiðim önerge kabul ediliverdi hemen. Bir de öldürülmemden korktular!..Kim ölmek ister Allah aþkýna!.Onlarýn sayesinde fakir bir vatandaþ olarak yaþýyorum; sað olsunlar!.Kýbrýs’a, Monte Karlo’ya,
Moskova’ya gidecek param da olmadýðýndan apýþýp kaldým vallahi!..Piþman olmuyor deðilim hani, verdiðim önergeden..Benim için VETO hakkýnýzý kullanýn ama kumarhaneleri kapatmayýn, deseydim keþke!..Neden mi? Sýnýrlarýmýz ötesinden birileri gelip buralarda oyun oynar, döviz býrakýr diye tabii..Ne demiþler:”Sýçan sidiði,deðirmen suyuna fayda.”

Deðirmen nerede?
Su nerede?
Öðütülen ben oldum,
Dünya denen derede...

Kimi eledi, kimi beledi;
Kimi türkü söyledi....
Kimi yaptý somun ekmek,
Kimi de dilimledi...

Bu bir masal deðil,
Gerçekti!..

Bazen; o yýllara doðru kayar hayalim..Kekik kokularýný,
kantron çiçeklerinin güzelliðini, deve dikenlerinin mor gülle olan akrabalýðýný, ardýçlarýn sýmsýký dallarý arasýna yuva yapan kuþlarla kurduðum dostluklarý,
ateþ böceklerinin avuçlarýmda yýldýzlaþmasýný, evini sýrtýnda taþýyan kaplumbaðada hayrete düþmeyi (þimdi bana bakanlar yaþýyor bu duyguyu..), kardan,
yaðmurdan, soðuk esen yelden korunmayý,
saklanmayý; dumanlý havanýn, akþamýn hüznünü duymayý; yýlanlardan kaçmayý...hatta yaþamayý...hep o yýllar öðretti bana..Bir de özgürlüðe olan tutkuyu!..Bir yýlký atýnýn yelelerine asýlarak!..

Neredesin?

(devam edecek)