Şükür çaresizliği yaşayan birini görerek "iyi ki bu durumda değilim" demek değil, o kişinin çaresizliğini giderecek çareyi bulup, hakka "benden istediğini yapmam için fırsat verdiğin için sana çok şükürler olsun" diyebilmektir.

Çareyi tüketmiş, yardım bekleyen zavallılara yardım etmek yerine onlara acımak ancak firavun merhameti olur. Elindekini varlığını bir ihtiyaç sahibi için kullanmıyorsan yaptığın şükrün bir anlam ifade ettiğini düşünmüyorum ben ey insan ya da Müslüman.

İhtiyaç sahiplerinin haklarını saraylarda gırla israf eden alçaklardan koruma gibi bir görevimiz olduğunu düşünmüyorsak şükredilecek varlığa karşı da samimi değiliz demektir.

Aç insanı görüp, tok olduğuna şükredilmez. Hasta birisini görüp sağ olduğuna şükredilmez. Bir organı eksik birini görüp, organlarının tam olduğuna şükredilmez, evi olmayanı görüp, iki ev olduğuna, malikâne, konak, villa ya da saray sahibi olduğuna da şükredilmez. Aç insanı görünce ona yardım yapabildiğin durumda olmaya, hasta birini görünce, onun tedavisiyle ilgilenebildiğine, bir organı olmayan birini gördüğünde o eksikliği giderme çabası içinde olmaya, evsiz birisini görünce, ona bir barınak temin edebilme fırsatları bulabildiğine şükredilir. Biz her zamanki gibi, her şeyi götünden anladığımızdan şükrü de götünden anlamaya devam ediyoruz.

Şükür hakkını alamayan birinin hakkına kavuşması karşısında yapılır. Şükür iblise değil, hakka yapılır.

Televizyon çocuğu görünümündeki, çıkarcı dincilerin öğretmeye çabaladıkları yoksulluğa şükretmekten bir an önce vazgeçeriz.

Umarım Allah'ın Bakara Suresi, 267. ayette: "Ey iman edenler, kazandıklarınızın iyi olanından ve sizin için yerden bitirdiklerimizden infak edin. Kendinizin göz yummadan alamayacağınız bayağı şeyleri vermeye kalkışmayın ve bilin ki, şüphesiz Allah, hiçbir şeye ihtiyacı olmayandır, övülmeye layık olandır." ayetine uygun şükretmeye başlarız.

4 Eylül 19
Gölcük