Artık ben müsait değilim sevginize napcaz şimdi?Napcaz açmamış goncaların sessiz çığlıklarını?Napcaz bunca satırı? Napcaz bunca tanıklı çağrıyı?
 
Artık ben müsait değilim; kapattım kapılarını kalbimin.Gelin diye çok beklediğim gecelerde, siz başka bir yerlerde sakin sessiz uykulardaydınız, bensiz…Ben çok bekledim, 4 mevsim geçti, yapraklar renkten renge döndü, siz gelmediniz, ben gittim bu seferde…
 
Napcaz şimdi bunca satırı?Napcaz yazılmış kitaplar üzerine geçen saatlerce sohbet, napcaz bende kalan anıları,nereye saklamak lazım içimdekileri kimse görmesin, duymasın diye?
 
En önemli günlerimde sizden başka kim hatırlardı ki artık beni? Kim derdime çare olmak için taa uzaklardan geldi ki; aslında geliş nedeni dertlere çare olmak değildi de bendim ya neyse…Niye gelmediniz ki biz, bana, hayatıma ve belki de hayatımız olacak sürece…
 
Napcaz şimdi,şimdiden sonra?Kalp kalbe karşıymış siz anlamışsınız artık benim müsait olmama durumumu, iyi zaten karşıydınız kalbimin size karşı duruşuna,niye belirttiniz ki gittiğimi anladığınızı…Karşıdan baktınız hep sizi bekleyişime…Sitem etmiyorum ki,haddime düşmez walla! Walla ben hala deneyen ufaklığım ve siz hala büyük ustasınız ve ben hala aslında; yok yok müsait değilim gerçekten artık.Bir gün gelir boşa düşersiniz,müsait olursunuz diye bekledim ama siz…
 
Artık ben müsait değilim;ne yazık ki…Ne yazık ki…Yazık ki ben hala müsait olmayan kalbimin bir yerinde size dair bir pırıltı saklıyorum.Ayıp diye söylemiyorum,ama ayıp diye saklıyorum yine de…Belki de ayıp diye değil de bir gün geri gel dersiniz diye saklıyorum…
 
Der misiniz? Gelir miyim? Bilmem ki…Bir gün “Bilmem ki belki de öyledir,gerçekten bir gün müsait olabilirim” gibi bir cümle kurmuştunuz hatırlamazsınız; ben hatırlıyorum,hiç silemedim beynimden o kıvılcımı…Son cümleler belki bunlar bu diziye dair, yaşadığımız anlara dair…Napcaz hala bilmiyorum anıları…İçimde filizlenen gonca güller vardı, alın bari sizde kalsın,bakmak büyütmek isterseniz bahçıvanlık hizmetlerimiz de mevcuttur bekleriz….Sabretmek en büyük erdemmiş,hadi bakalım biz de kafamıza vurula vurula öğreniyoruz erdemli olmalı…