06 Şubat 2001

Akşamın karanlığına aldırmayan yağmur, kaldırımlara kendine has bir aydınlık katmış.
Hava bir kaç gün öncesine göre yumuşak...
İstanbul’un tam göbeğinde olmasam mutlaka alırdım yağmur kokusunu...
Kırmızı ışıkta bekleyen otomobiller, karşıya geçmeye çalışan kalabalık, dönerciler,
Beşiktaş motor iskelesindeki çığırtkanların sesleri, deniz, hepsinin kokusu birbirine karışmış. Bense karşı kıyıya geçmek üzere, kalabalıklardayım.

Akbilimi metal bölmeye dokundurduğumda ortaya çıkan ses çok hoşuma gidiyor.
İskeleden denize açılıyorum. Vapurun kıç tarafından dışarıdan bir akordeon sesi geliyor. Yıllar yılı dinlediğim çok tanıdık bir parça beni çok daha farklı etkilemiş olsa da hava dışarı çıkamayacak kadar soğuk. Elimdeki kitabı çantama yerleştirip dışarı çıkıp çıkmama konusunda kararsızlığa düştüğüm bir sırada, hemen karşımdaki üzerinde iki yuvarlak cam olan tahta kapı açılıveriyor. Çalan enstrümanın güzelliği dışında, akordeonu küçük parmaklarına göre büyük bir kabiliyetle çalan kızın güzelliğinden gözlerimi alamıyorum.

Okuduğum satırların o an hayatımda hiç bir ehemmiyeti yok artık.

Tüm dikkatim vapurun içerisine dolanan müziğin tınısında...

Akordeon çalsam ne güzel olurdu...


06 Şubat 2004

Bu büyülü rastlantının sebebi belki, akşam, belki yağmur , belkide kış...
Daha önceden ben bu anı yaşamıştım dedirten, tüm şartlar, hiç değişmeden yeniden karşımda.
Gece, yağmur,aydınlık, karanlık, kalabalıklar...

Bir kez daha karşı kıyıya geçmek üzere Beşiktaştayım.
Ve insan üzerinde anlam veremediğim bir huzur yaratan büyülü insanla karşı karşıyayım. Yann Tiersen, rahatlatıcı müziklerin bestekarı...

Gün içerisindeki stresten kurtulmam için gönderilmiş...

Yine kalabalıklar arasındayım, ayaklarım her ne kadar parlayan asfaltı arşınlıyor gözükse de, zaman zaman zıplıyorum, bir çift kanat takmış uçuyorum. Parçalardaki geçişlerle birlikte bende duygusal geçişler yaşıyorum.


Bir parçada, bir balkan ülkesinde yaşayan yağmurlu sokaklarda dolaşan akordeon çalan küçük kızım; bir diğerinde çimlere huzur içinde uzanmış genç bir adam. Bedenim günlük rutininden sıyrılmasa da ruhum ani iniş çıkışlar yaşıyor. Avrupa’dan, Asya’ya, hüzünden, sevince, çoşkulu yolculuğumda bana Tiersen eşlik ediyor. Kendisi ile bu kadar geç karşılaşmış olmaktan dolayı kendime kızarken, bir yandan da tüm sevdiklerimin ruhunun Tiersen’le dolmasını istiyorum. Herkese dinletmeliyim.
Ruhumu kıskançlıkla kasıp kavuran, yaratıcılığın gerçekte nasıl bir olgu olabileceğinin farkına varmamı sağlayan eşsiz melodileri herkes duymalı.
Şu kırmızı ışıkta bekleyen, üzgün, mutsuz, bıkkın, aceleci insanlar, karşıdan kahkaha atarak gelen öğrenciler, iskelede sevgilisinin dudağına tutkulu bir veda öpücüğü konduran genç kız hepsi Tiersen’i tatmalı.

Müzik kritikleri tarafından Nino Rota, Eric Satie ve Penguin Cafe Orchestra ile kıyaslanan, tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de “Amelie” filmi için bestelediği parçalar ile ün kazanmış, sevilen Fransız besteci Yann Tiersen. Piano, melodika, akordeon, viyolonsel eşliğinde, bana geçmişten akordeon çalarak gelen küçük kızı anımsatan çoşkulu bir müzik yolculuğuydu o akşam yaşadığım. Tek kelimeyle buradaydı.

Tüm dikkatim içime dolan o muazzam müziğin tınısında...

Dünyada böyle müzik yapan insanlar varken,

Akordeon çalamamam ne iyi oldu.

Daha önce dinlediğiniz müziklerin artık hiçbir ehemmiyeti yok aslında...

Birazdan tüm dikkatiniz Tiersen’de olacak. Ve ruhunuz tüm kötülüklerden arınacak...



Ömür İsfendiyaroğlu