Pazar’larýn Shakespeare’li Kýymalýsý

Seval Deniz Karahaliloðlu

Kýymalý börekler bana hep Shakespare’i anýmsatýr.
Çocukluðumda, henüz 11 – 12 yaþlarýmý sürerken, Pazar günleri bizim evde börek ve Shakespeare günüydü.
En azýndan benim için.
T.R.T.’nin tek kanallý olduðu ve belgesellerin ‘altýn çaðýný’ yaþadýðý dönemlerdi.
Ve ben ekrana, Garfield misali yapýþýrdým.
O dönem, þimdiki gibi ‘akýllara ziyan’ yarýþma programlarý yerine, insanýn görüþ ufkunu geliþtiren, önünüzde yeni bir dünyanýn kapýlarýný açan, insaný araþtýrma yapmaya ve düþünmeye sevk eden ‘Ýnsanlýðýn Yüceliþi’, ‘Ýpek Yolu’ gibi seyretmekten büyük zevk duyduðumuz belgeseller yayýnlanýrdý.

Neyse, Pazar akþamüstü gün geceye dönerken, annem koca bir tepsi kýzarmýþ kýymalý böreði tepsisi ile birlikte yemek masasýnýn üzerine koyardý.
Aðýzda daðýlan, üstü kýrmýzýlaþmýþ ve fýrýndan yeni çýkmýþ ‘kýymalý böreði’ tavþan kaný çayla birlikte afiyetle gövdeye indirirken, sadece karnýmýzý deðil ekrana takýlý gözlerimizle ruhumuzu da doyururduk.
Gözüm Shakespeare ile börek arasýnda gider gelir, aðzýmda daðýlan annem usulü lezzetin tadýna, ruhumu þenlendiren daha doðrusu zenginleþtiren, Shakespeare dönemi Ýngilteresi’nde yaþanan olaylarýn büyüsü karýþýrdý.
O dönem T.R.T.’de yayýnlanan Shakespeare Belgeselinde sadece, büyük ustanýn yaþamý, eserleri ve çaðdaþlarý deðil ayný zamanda, o dönemim siyasi ve sosyal yapýlanmasý da büyük bir ustalýkla anlatýlýyordu.
Tarihi film tadýnda hazýrlanan bu belgeseller, sadece eðlendirmiyor ayný zamanda bilgilendiriyordu.
Eski tip siyah – beyaz televizyonun karþýsýna kukumav kuþlarý gibi toplaþan bizler de büyük bir keyifle bu güzel belgeselleri izlerdik.
Gözlerim ekrana takýlmýþ, ‘aptal kutusunun’ (T.V. daha o dönemlerde aptal kutusu’na terfi etmemiþti) neredeyse içine girecek gibi bir karýþ ötesine kurulmuþ, öðrendiðim þaþýrtýcý bilgiler karþýsýnda heyecandan aðzým bir karýþ açýk dalar giderdim.

Bu doðasýna aykýrý garip karýþým, Anadolu kokan yemeðin lezzeti ile Ortaçað Ýngilteresi’nin altýn dönemini yansýtan büyük ustanýn eserleri arasýnda oluþurdu.
Çýlgýn hayal gücüm, iþte tam bu noktada devreye giriyor.
Bazen en olmadýk yerde, zihnimde beliren bir parça haylaz bir o kadar da iþgüzar bir çocuk bana olmadýk þeyler düþündürüyor.
Ýnsan düþünmeden edemiyor.
Acaba Shakespeare annemin ‘Kýymalý Böreðini’ sever miydi?
Eski model siyah – beyaz televizyonun karþýsýna geçip ailece gerçekleþtirilen ‘Pazar ayinine’ o da katýlýr mýydý?
Ne olacak, masaya fazladan bir tabak koyardýk olur biterdi.
Hem belli mi olur, annemin efsanevi kýymalýsýný tadan Shakespeare, bir yandan aðzýný þapýrdatarak, beðeni misali homurtular içinde kendini zevkin koynuna býrakýverir, öte yandan da kaþla göz arasýnda gövdeye indirdiði kýymalýnýn yerine yenisini koymasý için tertemiz ettiði tabaðýný anneme uzatýrdý.
Sonra , karný doymuþ, lezzetten sarhoþ bir þekilde annemin ve kýymalýnýn þerefine birkaç tane sone patlatýverirdi.
Son kýrýntýsýna kadar yalayýp yuttuðu börekten sonra, belki üzerine þiirler veya hikayeler yazardý.
Hatta bekli de bir oyun.
Neden olmasýn, çýlgýn hayal gücümün kuyruðuna takýldýk bir kere.
Yazarýn eser dizinini bir hayal edin lütfen.
Romeo ve Jülyet, Hamlet, Machbeth, Kýymalý Börek, Othello, Bir Yaz Gecesi Rüyasý filan.
Annem, eþsiz kýymalýsý ile hem gourme tarihinde, hem de ustanýn kaleme aldýðý ölümsüz eserle birlikte, dünya edebiyat tarihindeki eþsiz yerini alýrdý.
Fena mý olurdu?
Kýymalýya da deðerdi doðrusu.

O gün bugündür, hala Pazar günleri evde börek günüdür.
Gözlerim ekranda, ellerim kumandada Shakespeare’i arar dururum.
Börekler hala lezzetli, ama sanki eski tatlarý yok gibi.
Þimdilerde sadece otlusunu ve kabak böreðini tadýyoruz.
Aman yanlýþ anlaþýlmasýn, benim halimden bir þikayetim yok.
Aslýný ararsanýz, artýk Shakespeare de yok.
Muhtemelen kýymalý da eski lezzetinde olmayacak.
O eski Pazar günlerinin törensel havasýný özlemiyor deðilim ama benim için ‘Kýymalý ve Shakespeare’ çok eskilerde kalan o sýcak anýlarda saklý, ‘özel bir lezzet’ olarak yerini daima koruyacak.