Zamanın Hangi Rengindesin?

Seval Deniz Karahaliloğlu

Leylak rengi bir yanlızlığın içindeyim
Bazen hafif kırmızıya çalan morlar görünce seviniyorum
Gül kurusu tonların aksi sedasında hülyalara dalıyor,
Bağırgan turuncularda umutlanıyorum
Ama en çok mavinin pembeye döndüğü tonlarda taşııveriyor içim
Yüreğim kıpır kıpır
Tamam diyorum.
İşte oldu.
Bir dokunuş uzaklığındaki yıldızları tutuvereceğim.
Sonra, nazar mı değiyor,
Kem göz mü,
Yoksa fitne fucur zamanların kara gölgesi mi desem,
Ortalığı bir kasavet basıyor ki,
Sorma gitsin.
Kirli griye çalan bir yağmur sıkıntısı,
Havanın boğucu tonlarında donuveren zamanın bulutlarına bakıyor
Şişman grilerin kenarından süzülen bir parça ışık damlasına hasret toprak gibi,
'Her gecenin bir sabahı vardır' dememiş miydi bilgeler,
Yüreklere çöreklenen gamın, kederin sonu ferhalık mıdır
Yoksa iyi niyetli bir kandırmacanın kurbanı mı oluyor renkler dünyasının zavallı figüranları
Derken varla yok arası bir pırıltı,
Altın sarısına çalan huzmeden mi
Ya da haklı çıkmanın boş gururu
Yüze yapışan aptal sırıtışı yalarken serin damlalar,
Son kertede suyun saflığına teslim,
Öylesine duruyorum.
Sonra, hayat yağmur dinginliğinde açan aleimi semanın renkeri arasında gidip geliyor.