Sabah gittim evine , kapıyı çaldım
Kanım ,canım ,gülüm annem yok bugün
Kapıda, pencerede yüzün’ aradım
Kanım,canım , gülüm annem yok bugün.

Bahçede oturduğu sıra boş kalmış
Sanki bir hüzün var bahçede bile
Sararan yapraklar yeri kapatmış
Teselli aradım ben, ama nafile!

Çiçekler sararmış ,solmuş yaprağı
Eski sahiplerini arıyor gibi
Hepsinin kurumuş nazlı toprağı
Annemden bir çare bekliyor gibi.

Annem sen nerdesin? Tez dön yuvana
Seni dönsün , gelsin diye beklerim
Bu kadar eziyet yeter yavruna
Ben seni bağrıma basmak isterim.

Perdeler kapalı, ev ses vermiyor
Küsmüş eşyaları , o gitti diye
Rüzgâr susmuş, bugün sanki esmiyor
Annem yuvasını terketti diye.

Her eşyan bir tarafta öksüz, perişan
Derinden derine ağlıyor gibi
Burda artık sabah yok, her zaman akşam
Kalbim sanki yerinden çıkıyor gibi.

Anne yüzün güneş, ışıtır beni
Gözlerim yüzümde aydınlanıyor
Senin duaların yaşatır beni
Dön bak ,yavrun kucak açmış bekliyor.

Yaşım kırka merdiven dayadı ama
Yine de anneme ihtiyacım var
Nasıl katlanırım onsuz yaşama?
Teselli edin beni , bugün acım var.

Teselli bulmak zor, seni özledim
Sanki asırlardır ayrıyım senden
Saatlerce kapısında öyle bekledim
Ne yazık hiç ses yok canım annemden.

Gelir geçer ona uğrardım her gün
Bilmem şimdi günlerim nasıl geçecek
Hiç tadı , neş’esi kalmadı ömrün
Bana kimler “yavrum canım” diyecek!


1988 / Mudurnu