Yaylanýn çayýrýnda yaþadýðýmýz macera geç vakitlere kadar sürerdi. Akþamýn ormaný yutan karanlýðý ile beraber dönerdik, çatýyý andýran yayla evlerine..Tek odalýydý ve iki katlýydý bu evler. Ýncecik asma bir merdivenle çýkýlýrdý üst kata. Alt kat ineklerin,
buzaðýlarýn, mandalarýn ve malaklarýndý. Alttan vuran hayvan kokularýna karýþýrdý insan nefesimiz.Yayla evinin yýldýz görünen tavan aralýðýndan çýkýp koskocaman ormanlarýn, koskocaman çamlarýna,
köknarlarýna yaprak olmaya, oksijen olmaya giderdi sonra. Bir de yalamuk!..

“Bu da nedir?” demeyin sakýn! Bir nevi bitkisel yiyecek. Henüz gençliðinin tadýný çýkarmaya fýrsat bulamadan bakirliði elinden alýnýp ölüme mahkum edilmiþ bir çam fidanýnýn kabuðu ile özü arasýna sýkýþan, yapýþkan bir maddeydi bu!..

Ormandaki sevgilisinden koparýlýp, sürüklene sürüklene getirilen aðaççýk, yayla köyünün ortasýna yatýrýlýrdý. Kendini koruyamasýn diye önce dallarýný keser, sonra da giysisini çýkarýrlardý utanmadan...
Çýrýlçýplak kalýrdý aðaççýk ve bembeyaz..Her ne kadar ormandaki sevgilisinin gelip kurtarmasýný beklese de, teslim olacaktý insan denen acýmasýz varlýða..Daðlara kaçýrýlan bakir kýzlarýn yaþadýklarýný yaþatacaklardý ona. Tanýk oldu sanýp susturacaklardý birazdan. Haksýzlýktý bu! Çünkü ikisini de yapan insandý sonuçta. Keskin býçak ve çakýlarla, ortaya çýkan yalamuk tabakasýný sýyýracaklar, dudak kenarlarýndan damlatarak yiyeceklerdi. Bu iþi biz çocuklar baþaramazdýk tabii. Ama büyüklerimizin bize ikram ettiklerini ‘yemem’ demezdik. Reçine kokulu, biraz da bala rest çeken tadýyla çok lezzetliydi doðrusu..Çok da zevk verici!..

Þimdi düþünüyorum da; yamyamdan farkýmýz yokmuþ meðer!..Çünkü aðacýn katili ve yiyicisi olmuþtuk bilmeden...Yalamuk denen kanýný da içmiþtik...Ne zaman içim bulansa, kusmak isteði duysam bu olayý hatýrlarým. Bir de daðlara kaçýrýlan kýzlarý!..Ve nerede bir gencecik aðaç görsem, özellikle çam aðacý, özür dileyerek dokunurum dallarýna, gövdelerine..Gözlerim dolar, aðlarým. Bir damla gözyaþýmý tutup yapraklarýna sürerim...Aklýmca baðýþlandým sayarým kendimi,kim bilir!..