Geçmiþten kalan izler, anýlar, bazen zihinde bir tablo gibi. Hiç silinmeyen görüntüler ve sesler. Bunlardan biri çok sýk söðüt aðaçlarý ile etrafý sarýlmýþ Çubuk çayýnýn kenarýnda ilk gençlik yýllarýmdaki gezintilerimdir. Bu gün eðer kafamdakileri size açabilsem bir film gibi otuz yýl önceki halini olduðu gibi görürdünüz.

Yürüyoruz, yemyeþil, nemli söðüt gölgelerinin altýnda. Birkaç arkadaþýz. Çayýn kenarlarý hafiften sararmýþ tonlarda yeþil yosunlarla kaplý, þýrýl þýrýl akan sular. Su öylesine dingin akýyor ki, içinden elini suya sokmak, suyun sesini hissederek içinde yürümek geliyor. Her taraf siyahlý beyazlý çay taþlarý ile dolu. Biraz ilerde derince bir gölet var. Sular orada hafif girdap yapýyor, yarým bir daire þeklinde dönüyor ve sonra tekrar yoluna devam ediyor.

Söðüt dallarý dereye sarkýyor. Dere yataðýna yakýn söðütlerin kökleri görünüyor. Söðüt dallarýnýn arasýndan ýþýk huzmeleri sulara kadar geliyor. Aðaçlar hafif rüzgarda sallanýrken ýþýk suyla temas ediyor. Sudan yansýyan güneþ ýþýðý gözümüzü kamaþtýrýyor.

Biz yürüdükçe bir bir kurbaðalar suya atlýyor. Etrafta en çok sýðýrcýk kuþlarý var. Serçeler, saka kuþlarý hep etraftalar. Yürüyoruz, derken en arkadan gelen arkadaþým bir türkü tutturuyor.

Gesi baðlarýnda dolanýyorum
Yitirdim yarimi aranýyorum
Bir çift selamýna güveniyorum…

Ýþte ben ayný yerde, kurumuþ bir derenin baþýnda, etrafý inþaat hafriyatlarý doldurulmuþ o boþluðun ortasýnda, kulaðýmda çýnlayan ayný türküyü mýrýldanýrken ve kafamdaki resme dalmýþken þaþkýn þaþkýn bana bakan kepçe operatörüne ne diyebilirim.