"Zaman, iyi bir yazar için mürekkep, kötü bir yazar için ise sadece kağıt israfıdır." - Mark Twain (kurgusal)"
"Zaman, iyi bir yazar için mürekkep, kötü bir yazar için ise sadece kağıt israfıdır." - Mark Twain (kurgusal)"
İncecik, yoğurt suyu renginde bir tül perde çekildi gökyüzüne. Belli ki utanmışlardı lame elbiselerini soyunurken...İnsancıklar umurlarında değildi. Farkında bile olmazlardı kapri yıldızı çıplaklığının... En çok palmiyelere, okaliptüslere bir de e
Hayatın uzun labirentlerinde dolaşmıştı yaşlı ruhu. Hataların damgaladığı yüzlerce hayal kırıklığıyla adımını atmıştı yaşama. Olgunlaştıkça öğrenmiş, öğrendikçe yalnızlığa düşmüştü. Ve şimdi, bir zamanlar hovarda olan yüreğinde bir melankoli, kıpır kıpır
Benim hayatımda da kötü insanlar kazandı çoğu kez ve ben iyi bir insan bile olamadım en gereken zamanda. Kalbimi kıranların kalbini kıracak kadar becerikli değildim.
Ne hazindir ki, kurmak için seçip aldıkları ve eleyip kendine kattıkları hep bir mücadele ve gayret. Ve insan en büyük rakibinin kendisi olduğunu anladığında bütün bunları daha güzel yerlerine yerleştirebiliyor. Kimileri için daha kolay olurken, kimil
Hayatımda hissettiğim en güzel kum taneleri üzerindeyken, bunu biliyorken, kabul etmişken, olmadıklarını söyleyebiliyorum. Dört kişilik birkaç yaz günü. Masum mutluluk, farkında olmadan yaşananı... İsmen Alinko ve kalben “aile”dir buna sebep
Sen! Kötümserlik efendisi, yüreğini devralmayı teklif ederse ‘memnuniyet’ çekiyle; karşılıksızdır o çek emin ol. Ağlamak şöyle dursun bir, gülümser olmak yaraşır dertlerin beterine. Gayesi, seni çökertmek olan zorlukları başarıya ulaştırma asl
Yalnızlığım sapladı sivri ucunu kalbime ve giderek derinlere ilerliyor, sessiz çığlıklarımdan boğuluyorum. Etrafıma şöyle bir baktım, bu ne koşuşturma böyle, herkes iş çıkışı evine gitmek için yollara düşmüş, otobüs, dolmuş duraklarında uzun kuyruklarR
Yeni oluşan bir fikir akımıyla Aşk partisi dalga dalga gelmektedir ve aynı zamanda hükümeti istifaya zorlar ve erken seçim kararı almak için yoğun bir baskı uygular.
Aralarından o buz gibi cam çekilince, sanmıştım ki ılık bir nehir coşacaktı üzerine, yıldızları sürükleyip gökyüzü kaldırımından, aşkla saçlarına takıştırılacaktı esenlikle. Kollarında maviler ısınacak, dudaklarında ay ışığı koşacaktı. Kalktı ve “an
Ben insanları renklere benzetirim. Kırmızı, Beyaz, Mavi, Yeşil, Kahverengi Gri, Turuncı gibi renkler vardır ya. İşte insanlar da öyle renk renktir bana göre.
Plajlarda turistler, ellerinde basit birer kova ve kürekle şaşılası derecede şatolar yaparken...
Hiç bitmeyecek gibi gelen uzuun tren yolculukları vardı hayatımda. Bir şehirden başka bir şehire değil bir yürekten başka bir yüreğe hiç değildi...sadece istasyondan ayrılma vakitleriydi...
Hayatta sürekli kaybetmenin çaresizliği içinde tutanabileceğimiz tek dal, mucize arzusuyla yaşamak mı?
