"“Yazarlık: Bir bakkal defteri tutmak kadar düzenli ama beyninizde bir sürü çılgın domuz beslemek.” – Stephen King"
"“Yazarlık: Bir bakkal defteri tutmak kadar düzenli ama beyninizde bir sürü çılgın domuz beslemek.” – Stephen King"
bir zamanlar yakacık endüstri meslek lisesi adında bir okul varmış bu okulda okuyan sevil adında güzelci güzel biç kızla yılmaz adında biç çocuk varmış biç gün yağmurlu biç havada yılmazın okul servisi yoldan geçerken biç arkadaşı sevili görmüş ve şoföre onu da alalımdı ıslanmasın demiş şoför kabul etmiş
Topladım bütün cesaretimi. Karanlıktan değil kendimden korkuyordum. İçimdeydi karanlık. Ay ışığı kapalı perdelere rağmen loş kılıyordu odayı. Ay tutulması olsa keşke dedim o anda. Hatta bir daha dönmemek üzere terk etse insanlığı.
Bu öykü 1980 öncesinde, terörün bütün ülkede olduğu gibi İstanbul'da da etkin olduğu günlerde üniversite eğitimi gören İzmirli bir öğrencinin, zorlukla sürdürdüğü yaşamından kesitler veriyor.
Yavaş yavaş merdivenlere doğru yürüdüm. Bu merdivenleri defalarca inmiş çıkmıştım. Bazen bıkkınlıkla, bazen heyecanla; bazen sevinçle, bazen üzülerek. Ama her zaman yorularak Merdivenleri çıkarken okula ilk geldiğim günü hatırladım. Omzumda valizim, ürke
Taşralı bir yazarın yalnızlık ve düş kırıklıklarıyla dolu günlerini baştan sona değiştiren sıradışı bir günün öyküsüdür.
Fransa Paris'den ibaret değildir.Uzaklarda,okyanus sahillerinde;yabancı kentler bulunur!
Yaşamımda, ilkokulun ve ilkokul öğretmeninin ne kadar önemli olduğunu yazmaya başladıktan sonra daha iyi anladım.
Bana büyük katkıları bulunan öğretmenimin önünde saygı ile eğiliyorum...
Karesin Dağı kararıp durmaz. /
(Ödemiş Hamamköy yöresine ait bir halk deyimi)
Bulutların kalınlığını, sertliğini bu dostuma anlattım. Gülümsedi sessizce. Bulutların aksine, alabildiğine yumuşak bir tebessüm bıraktı gözlerime.
Hayatın her alanında olduğu ibi, öğrencilik yaşamımın her karesinde de şanssızlık yakamı hiç bırakmadı.
Cayımı yudumlarken esliginde de sıgara dumanım cabası... Karsımda küme küme oturmuş, tek oturmuş kafası dumanlı beyinler, ilaclı vücutlar.... Neydı kı insanları bu hale getiren? Neydi beni onların icine atan....? Hayretle baktıgım bu ınsanları merak edıyo
Bir o vardı, eskiden. benim bir yerime bir şey olsa benden çok onun yüreği
sızlardı. Birkaç gün görmesek birbirimizi özlemi duyardık içimizde. Laf
olsun diye değil bu sözüm hakikaten özlerdik, candan...
o vardı, eskiden. yediğimiz içtiğimiz ayrı g
Dışarıda yağmur vardı ve damlalar camları usulca çizmeye başlamıştı. Büyükannem, dedemin kahveyi bitirdikten sonra bir kaç yudum aldığı suyu, avucunun içinde kristal bir kalbi taşır gibi getiriyordu.
Mary jane... Gizem yüklü bir kadın. Öylesine biri. Yaşam şekli, düşünce tarzı(düşünmemek de ki inadı), sonsuz bölü sonsuz belirsizlikleri anımsatan bilinmezliği, daha çok
küçük sayılabilecek olan yaşı ve dik kafalılığıyla öylesine diyebileceğim biri. Di
Yıllardır bilmediğim bir şey beni sonsuzluğa doğru sürüklüyordu.sonsuzluk ve bilinmeyen güç neydi sizce.
Tüm saçlarımı kaybetmişim gibi. Aniden kel olmuşum gibi. Tüm çocukluğum sıfıra vurulmuş gibi... Ağlıyordum.
Ask ne kadar aci yasanabilirki, yada cileler ne zaman vadesini doldurur, birde bakmiski gönül güllerin rengi solmus. Bir teslimiyettir gülün solusu bir son belkide .............
Bir sarmaşığın dalına tutunarak çıkabiliyorum evin çatısına. Köylerde bütün evlerin bahçesi vardır; ve o bahçeye tepeden bakmak neredeyse bütün çocukların vazgeçilmez tutkusudur. Kiremitleri kontrol etmek için çıkan babaların unuttuğu merdivenler,onlara y
