• ÝzEdebiyat > Öykü > Aþk ve Romantizm |
181
|
|
|
|
|
Küçük Kýz : Melekler rüzgarý hisseder mi?
Melek : Hisseder ama sizin hissettiðiniz
anlamda deðil.
|
|
182
|
|
|
|
|
Hýçkýrýklarým boðazýmda düðümleniyor. Öylesine aðlamak istiyorum ki. Hem de hýçkýra hýçkýra |
|
183
|
|
|
|
|
Göz göze geldiklerinde saatine bakmýþtý. O anda saatin kaç olduðunu sorsalar bilemezdi. |
|
184
|
|
|
|
|
Hikayede adý geçen genç kýz Zeynep, olay ve kiþiler tamamen gerçeklere dayanmaktadýr. Kocasýný ve üç aylýk bebeðini terk edip baþka bir adamla evlenen bir kadýn, cani bir üvey anne ve felakete sürüklenen on dört yaþýnda genç bir kýzýn hikayesi... |
|
185
|
|
|
|
|
Toparlandý, soba sönmüþ, odanýn içerisinde soðumuþtu.
‘’Hepsi rüyayýymýþ, keþke gerçek olsaydý’’ deyip, yorganýnýn altýna girdi ve derin bir uykuya daldý.
|
|
186
|
|
|
|
|
Ne zaman sana dair cümleler kursam harfler yetmeyecek sanýyorum.. Hangi kelimeyi telaffuz edersem edeyim adýn kadar yer tutmuyor dudaklarýmda. |
|
187
|
|
|
|
|
Sana geliþim, aþkýn yüreðimde þahlanýþý gibi... Kapýyý çalýyorum. Giriniz, diyorsun. Usulca adým atýyorum. Ýþte, masanýn baþýndasýn. / Gülümsüyorsun; gülümsüyorum. Havadan sudan konuþuyoruz. Sen, “Kahve içer misin?” diye soruyorsun. “Olur” diyorum. Bir telefon ve birkaç dakika içinde gelen iki orta kahve. / Bana kahvemi uzatýrken ellerimiz çarpýþýyor. Bir anda derin bir sessizliðin kenarýna iliþiyoruz... / Yutkunuyorum. Aþkýmý, kahvemle birlikte içime akýtýyorum. |
|
188
|
|
|
|
|
-"Ýyi de beþ.." Sorumu tamamlayamamýþtým çünkü ürkütücü cevap zaten karþýmda duruyordu. Cevabýn etkisiyle elimdeki tepsi direk olarak yere düþmüþtü.Bý sýrada bir arkadaþýmýn ayaðýný yakmýþ olmalýsýn dediðini güç bela hatýrlýyorum |
|
189
|
|
|
|
|
Uzun gölgelerin ucundan düþüyorum terk edilmiþ caddelerin karanlýklarýna.Ateþin çevresinde toplanmýþ dilencilerin yanýndan geçiyorum.Benden daha zenginler diye düþünüp örtüsünü açýyorum yalnýzlýðýmýn. Aðlamaklý bir yüz görüyorum da inanmýyorum ben olduðuma.
Acý bu kadar belli eder miymiþ kendini her suratta?
|
|
190
|
|
|
|
|
Aþk uðruna neler yapýlmaz ki.. Ölüm? neden olmasýn.. |
|
191
|
|
|
|
|
Gümüþlükte, saf temiz bir balýkçýnýn aþký ve denizin kalbine ulaþmasý... |
|
192
|
|
|
|
|
Ay güneþin ýþýðýný yansýtýr. Kalemim de gönlümdeki sevdalarý. /
Güneþ ýþýðý çok güçlü, çok sýcak. ayýþýðý mat ve serin. Ayýn gücü yetmez, gün ýþýðýnýn tümünü yansýtmaya. |
|
193
|
|
|
|
|
Ey Kadýnlar! Diye seslendi.’Tutkularýmýzýn çektiði kanatlý arabalar bizi çýlgýnlýklara uçursun. Býrakýn kendinizi erkeklere ve sizi ne zaman terk edeceðini bilmediðiniz endiþeli sevgilere. Tutkunun tek renkten, tek sesten, tek korkudan, tek istekten oluþan çýlgýnlýðýna salýn kendinizi! O karanlýk kusursuz, düþüncesiz, görüntüsüz, sýnýrsýzdý. |
|
194
|
|
|
|
|
Hadi git artýk. Git de koyvereyim hayatý. Bak ne zamandýr taþýyorum omuzlarýmda yoruldum da ben. Kaldýramýyorum yaþamý yaþamayý... Þu köþeyi de döndüðünü göreyim, beynimin iflas tuþunu çekeceðim. Kendime ''düþ'' diyeceðim.
|
|
195
|
|
|
|
|
Yoksun.
Sayamadýðým kadar uzun zamandýr yoksun yanýmda. Sayamadýðým kadar uzun zaman da yanýmdaydýn oysa. Ýki farklý meçhul zamanýn arasýnda gidip gelmelerdeyim.
|
|
196
|
|
|
|
|
Dostum...
Yabancý bir gezegendeki tuhaf canlýlarýz biz. Evren’i sizin gibi gezip göremiyorsak, daha kendi içimizdeki dünyayý bile keþfedememiþ olmamýzdandýr, derim onlara. |
|
197
|
|
|
|
|
Ýsterdim ki sana yine yazmaya baþladýðým þu an bütün kalemler kýrýlsýn, bütün parmaklar klavyede gezinirken tutulsun, isterdim ki aþk ile çarpan bütün gönüller dursun konuþan bütün diller sussun… |
|
198
|
|
|
|
|
Oysa aldatmak için geçerli sebepleri vardý... |
|
199
|
|
|
|
|
O özgürlüðünü yazarak saðlýyor ben ise asilik.Ve onu unutmam gerekiyor çünkü güçsüzlük bana acý veriyor. |
|
200
|
|
|
|
|
Sevincime ortak tebessümün yaz sýcaklýðýna dönüþerek, içimi ýsýtýyor. Bulutlar daðýlýyor, gök kuþaðý renk demetini býrakýyor avuçlarýma. Bulutlardan kalan son yaðmur damlasý düþüyor avuçlarýmdan aþaðý. |
|
Anasayfa
