Esen rüzgarın adımlarımı yavaşlatmasına aldırış etmeden adeta süzülerek inip çıktım kaldırım ve parke taşlarına. Güzel geçecek günlerin hayallerini kurmaya başladığımda bu hayale eşlik eden güzelliğin ve de buna ev sahipliğiyle hemhal olan gönlün... Yarım mı kaldım acaba? Ya da tamamlanmak üzere mi atıldı ki o aparlı adımlar? Sonunu hemen öğrenemem,başlamak için nedenlerim olmalı.
Bekler oldum saat sabah işe gelişlerini,belki her adımım sana mı bağlardı kalbi mi? İzin günlerimiz ne zaman denk gelirdi ki? Bu da başka bir hayal,umut,sebep. Senle ilgili olan her meylediş,her kelime ve adın. Sana yaklaşsın bedenim,kokun sinsin köprücük kemiklerime.
Ben ki adı Ferhat olmayan ama sen Leyla'dan alımlısın, Sen ki Şirin olmayan, Ben çöllere düşenim.
En güzel sözler ve de dileklerim. Bir de övülesi gönlün. Saatleri dakikaları bitiremediğim,geçmeyen zaman. Seninleyken... Duam o dur ki yine aynısı olsun. Saniyeler ki biliyorum,en azından inancım o yönde,elim ellerine kenetlensin isterim,her dilek ve duamı dışarı vurmam,ruhumda ve gönül beytimin sığ ve derin mahallerinde işlerim.
Gündüzleri gecelerden çok sevmemin nedenlerinin arasın da ise senin gülüşünü görebiliyor olmam var. Hadi içimde tuttuklarım! Dile gelin defter ve de günlüklerim,onlara belki de sevgili diye hitap etmemeliydim ya da hiç bir yere not edecek kadar bağlanıyor olmamalıydım. Ne yazık ki gözlerinde ki umudu görene kadar.
Ben ki sabah horozlardan erken kalkıp işine giden ser sefil belki sen ise baba evinde ki prenses yahut bir evin bir kızısın. İhtimaller çoğaldıkça sana olan ilgi ve mühimmiyetimin oldukça artması ve bir yandanda kendi kanı ve kanaatımca sudan temiz duygularımın ve vehimlerimin senin nazarında beyhude bir çırpınıştan ibaret olabilme hüznünü aklıma getirdiğimde meydana gelen göğsümde ki burukluk.
