“Çocukları küçük kurşunla öldürürler, değil mi anne?”

Bir Boşnak çocuğun ağzından dökülen bu kelimeler, yıllarca yüreğimde kanayan bir yara oldu. Bu yazıyı yazma gerekçem de, bu çocuğa karşı duyduğum muhabbet ve mahcubiyettir.

Bir mağdurlar var, bir de mağdurluk üzerinden pirim yapıp sürekli kendilerine rant sağlayanlar. Dünya genelinde bakarsak ülkeler… Ülke genelinde bakarsak gruplar. Grup genelinde de bakarsak kişiler…

Bu konuyu genelden özele irdeleyelim: Benim bu yazıda asıl yaklaşımım mağdur olanlar değil, mağdur edenlerle, kendilerini mağdur durumunda göstererek çıkar sağlayanlar…

Tarihin derinliklerinden, kimine göre bir öykü, kimine göre dinin gerçek kaynağı ve insanlığın başlangıcından başlamak istiyorum. Şeytan’la Tanrı’nın çatışmaları dünya dışı olduğundan söz etmek istemedim. Cennet ve Âdem’in sürgününden de…

Tarihi nasıl anlatacağız? Dört kutsal kitabın verilerini mi kullanacağız? Bilimsel veriler denilen bulguları mı, bilim adamı denilen birilerinin yazdığı veya birilerinin birilerine yazdırdığı anlatıları mı kullanacağız? Bana biraz da sonsuz bir yazı dizisi gibi geliyor bu yol. Doğrusu gözüm kesmedi. En iyisi yakın tarih… Gerek dünyada, gerekse biz de…

Evet, zaman zaman mizah, zaman zaman trajedi, zaman zaman dram biçimimde konuyu ele almak sanırım okuyucunun sıkılmaması açısından da daha iyi olacak gibi geliyor bana. Aslında birlikte göreceğiz.

Sunun yazıları genellikle kitap tamamlandıktan sonra okuyucuya hem bir bilgi vermek, hem yardım edenlere teşekkür etmek, hem de kitap hakkındaki duyarlıkları dile getirerek, bir tür yorgunluk atmak gibi düşünülerek yazılmakta; tabii bu sunumu yazarın kendisi yazıyorsa… Ben bu kuralı da kırarak… Okuyucu kitlesini dertleştiğim arkadaş çevresi olarak görmek isteyip, onlara derdimi ve bu derdimi onlarla nasıl paylaşmak istediğimi kitap öncesinde vermek istedim. Sanırım bu bir ilk. “Mevla Görelim neyler / Neylerse güzel eyler”