GERÇEK MÝYDÝ? RÜYA SANMIÞTIM


Samim içine kapalý duygusal biriydi. Sosyal hayatý hiç yok deðildi, ancak birkaç arkadaþ ve sayýlý aile dostlarýndan kurulu sýnýrlý bir sosyal hayatý vardý.

Liseyi güçbela bitirdikten sonra, ilkokul üçten terk babasýnýn 'Hiç olmazsa oðlum okusun' özlemine bile karþýlýk vermemiþ ve babasýnýn, 'memlekette, üniversite diplomasý olmayaný adam yerine koymadýklarý' yolundaki tüm uyarýlarýný kulak ardý edip, her zaman sýkýntýyla katlandýðý okul hayatýna son vermiþti. Bu yüzden, þu anda çalýþtýðý iþe girebilmesi de büyük þanstý. Þans demek ne derece doðru olur bilemiyorum, çünkü babasýndan uzak bir akrabaya, ondan da þimdiki patronuna uzanan bir dizi rica minnet zinciri söz konusuydu.

Karþýdan gören birine, oldukça sýradan, renksiz ve hatta sýkýcý görünebilirdi.

Düþünmemeye çalýþmakla birlikte, çoðu zaman ulaþmak isteyip de ulaþamadýðý þeylerin özlemini duyardý. Baþ edemeyeceði þeyleri düþünmeyi ilk gençlik yýllarýndaki ateþli zamanlarýndan sonra terk etmiþti. Çünkü içindeki isteði eyleme dökemediðini fark etmiþti. Bu durum ise isteyip de ulaþamadýðý þeylerden daha büyük sorun haline gelmeye baþlayýnca, insanýn baþýna gelebilecek en kötü þeylerden biri olan 'öfkenin kendine yönelmesinden' kurtulabilmek için, ulaþmak isteyip de ulaþamadýðý, baþarmak isteyip de baþaramadýðý þeyleri düþünmemeye baþladý.

Bu durum kendisi için tasarladýðý; tutkuyla baðlandýðý biriyle yapacaðý evlilik yerine, öyle uygun görüldüðü için, komþu kýzý Ayþe'yle evlenip, sýradan bir evliliði olunca ve iyi öyle uygun olduðu için, iki yýl içinde ilk çocuðu ve arasý fazla açýlmadan da ikinci çocuðu dünyþaya gelince kökleþti. Artýk hayallerinde bile, düþünmeyi zorunluluk haricinde en aza indirdiði ideallerine, evin nafakasýný ve çocuklarýn masraflarýný karþýlamadýðý gerekçesiyle 'hiç' vakit ayýrmaz oldu. Böyle yaþamaya alýþtýðýna kendini her ne kadar inandýrmaya da çalýþsa, hayallerini görmezden gelmeye baþladýðý ilk anda ruhunda beliren kapkara nokta, zamanla derinleþen dipsiz bir kuyu halini aldý. Hergün biraz biraz, inanmadýðý þeyler yapýp, inanmadýðý þeyler düþündüðü ve inanmadýðý bir yaþam sürdüðü için, hýzla olmak istediði Samim'den uzaklaþýyor, her gün hayata karþý daha pasif ve biraz daha umursamaz oluyordu. Bu Samim'i kabullenemiyor, fakat asýl doðrularýný da yaþayamýyordu.

Nasýl da; yüksek öðrenime devam etmeme kararýný, varýný yoðunu bu uðurda harcamayý göze almýþ babasýna açýklarken, hayattaki tek hedefinin mutlu olmak olduðunu söyleyip, mutsuz bir mühendis olmaktansa, mutlu bir diplomasýz olmayý tercih edeceðini, bu iþten hiçbir þey anlamayan babasýna boþ yere anlatmaya çalýþýrken, bir yandan da onun hayallerini yýktýðý için üzülmüþ, öte yandan da gösterdiði kararlýlýðý ve kendine inancý beðenmiþti. Öðrenmeyi sevdiðini, ama okula hiç alýþýmadýðýný, asýl öðrenme sürecinin hayatýn dinamiði içinde olduðunu boþuna anlatmaya çalýþmýþtý. Babasýyla arasýnda aracýlýk yapmaya çalýþan annesine; Asýl bilginin içinde olduðunu ve buna ulaþabildiði takdirde hayatýn görünen yüzündeki Samim'in neci olup, neyle uðraþtýðýnýn ve insanlarýn ona 'nasýl' baktýklarýnýn hiçbir önemi olmayacaðýný, annesinin nemlenen gözlerine bakarak boþuna anlatýp durmuþtu.

Oysa yýllar sonra þimdi, en korktuðu 'sýradanlýk hastalýðý' na yakalandýðýný fark edip de, anlamazdan geldiði anlarda, ayný nemli gözlerle, yýllar önceki idealist ve kendine inanan güvenli Samim'in þimdiki halini özlüyordu.

Güç durumda kaldýðý, kendi kendinden utandýðý, 'öyle davranmamalýydým' diye düþündüðü her an, kendine inanan Samim'in o an, o durumda nasýl davranacaðýný kurar, ama bu düþünce aðýr geldiðinden, hemen vaz geçip, kabulleniþle baþ eðerdi.

Gene kendisinden hoþnutsuzluk içinde akþamlayýp, hanýmýna 'iyi geceler' bile demeyi unutup, uyuyarak artýk düþünmemek üzere yattýðý bir gece gerçek kadar yoðun bir rüya(!) gördü. Kendisini rahatsýz eden, iç seslendirmeleri yakasýný býrakmayan bir sürü olayý ve her bir olayda kendisinin farklý his ve düþüncelerle farklý söyleyip, farklý davrandýðý onlarca olayý ve onlarca olayýn, yüzlerce versiyonunu, hem olayý yaþayan Samim, hem de dýþarýdan izleyen Samim olarak ikili yaþadý.

Sabah uyandýðýnda(!) hiç konuþmadý. Ýþe de gitmedi. Endiþelenen karýsýnýn sorularýna da cevap vermedi. Sonunda kadýncaðýz, iþ yerine telefon edip, Samim'in bir süre iþe gelemeyeceðini bildirip, endiþeli bir bekleyiþle Samim'in sessizliðini paylaþtý.

Samim, bir hafta içinde uyumaya niyetlendiði her an, ayný rüyayý(!) görüp, geçmiþte suçluluk duyduðu, öyle olmasýný tercih etmediði herþeyi yeniden yeniden, baþka Samim'ler olarak yaþadý. Herþeyi hissederek, tam bir gerçeklik içinde idealindeki Samim'le tanýþtý. Kendine güvenli, yaþamak istediði þekilde yaþadýðý için halinden memnun görünen ve buna da sonuna kadar inanan Samim'i tanýdý. Ýdeallerini kaybettiði için suþluluk bile duymayan, bu yüzden de çarklardan biri olmuþ kof ama diðer insanlar gibi yalancý bir mutluluðu yaþayan Samim'i tanýdý. Ýdeallerinden uzaklaþtýðý için suçluluk duygusunu korkunç boyutlara ulaþtýrmýþ, hayatýný karartan bu duygu yüzünden, duygu ve düþünceleri felç olmuþ, kendini yer yüzünde fazlalýk hisseden Samim'i tanýdý.

Bir haftanýn sonunda, ayný rüyayý(!) son kez gördü -tabii o zaman bunun son kez olduðunu bilmiyordu. Gördüklerinden sonra anladý- Tüm Samim'ler ve kendisi -aslýnda hepsi kendisiydi- bir pastaneye gidip sohbet ettiler. Hava kararýp, garson dükkaný kapatacaklarýný haber verene kadar hayallerinden ve olmak isteyip de olamadýklarý þeylerden konuþtular. O zaman Samim anladý; Baþtan beri olmak isteyip de olamadýðý Samim'in elindkileri hiç kaybetmediði için kýymetlerini bilemediðini, baþka Samim'lere özendiði için belki de kendisinden daha bedbaht olduðunu anladý.

O günün sabahýnda, güne 'yepyeni bir Samim' olarak merhaba dedi. Hayatta herþeyin olmasý gerektiði gibi geliþtiðini, piþmanlýklarýn içine gömülmediðimiz sürece onlarý yapýcý hale getirebileceðimizi anladý. Tüm sýradan görüntüsü altýnda yaþama anlam katan þeyin, amaçlar ve idealler olduðunu her zamankinden fazla hissetti. Ve daha önceki kendisinin hissettiði, geçmiþe piþmanlýðý ve idealleri gerçekleþtireme-menin boþluðunu bildiði için, bir önceki kendisinin her zaman özendiði 'ideal Samim' den daha güçlü bir Samim'di artýk.