SADECE BÝR GAZETE ÝLANIYDI

Gazetenin ilan sayfasýný inceden inceya taramak onda aþýlmaz bir tutku olmuþtu. Ýlginç ilanlara rastladýðý olmuyor deðildi, çok elveriþli iþ ilanlarý görüyordu bu gidiþle iþsiz kalmayacak diye düþünürdü alayvari. O günkü ilaný okur okumaz elindeki süt bardaðýnýn yarýsý üzerine döküldü. Buna hiç aldýramayacak kadar þaþkýndý. Onu bu derece þaþýrtan, köþeye sýkýþmýþ küçücük bir ilandý. Her ilaný inceden inceye okuma alýþkanlýðý olmasa görmeyecekti bile. Aynen þöyle deniliyordu ilanda; "Hayatýnýzý baþtan baþa deðiþtirecek bir deneyim yaþamak ister misiniz? Bundan sonra artýk eskisi gibi olmayý beklemeyin, vaad ettiðim para deðil. "

Yýllardýr bu günü beklemiþ gibi heyecanlýydý. Yýllardýr evet yýllardýr gerçekleþmesi imkansýz bir ümitle beklemiþti. Kütüphane raflarýnda hayatýný birden bire deðiþtirecek bilgiyi aramýþtý. Bunun için kimsenin el sürmediði küçük tozlu kutaplarý okumuþtu. O kitaplardan birine rastladýðý her zaman, yazarýn söylemek istediðinden fazlasýný yazmaya gerek görmediðini düþünürdü. Söylemesi mutlak gerekli olaný söylemiþti ve bu kitap da o bilgiye layýk olanýn kendisini okuyacaðý günü bekliyordu belkide.

Baþkalarýnýn alay ettiði kimseleri bile büyük ciddiyetle dinlerdi. Öyle ya veliyle delinin kim olduðunu bilemezdik ki. Belki de hayatý deðiþtirecek o bilgi karþýsýnda konuþup duran bu adamýn aðzýndan çýkacaktý.

Gazete ilanlarýný da bu nedenle çok dikkatle inceliyordu. Hayatýnýn fýrsatý bu satýrlarýn arasýnda olabilirdi. Bu en önemli þeyin, önemsizmiþ gibi karþýsýna çýkmayacaðý nereden belliydi.

Sözün özü, hayatýný buna adamýþtý o. Baktýðý her yerde, tanýþtýðý her kiþide onu arýyordu. Bu aramasýný asýl ilginç kýlan da çabasýndan kimseye bahsetmiyor olmasýydý. Çekindiðinden falan deðil. Nasýl ki insan gün boyu nefes alýþlarýný saymaz, çevresindekilere de bahsetmezse, o da kendine nefes almak kadar doðal gelen arayýþýndan bahsetme gereði duymuyordu.

Hayatýnýzý baþtan baþa deðiþtirecek bir deneyim yaþamak ister misiniz? Bundan sonra artýk eskisi gibi olmayý beklemeyin, vaad ettiðim para deðil.

"Ne oluyor sana! Baksana sütü üzerine döktün."

Aldýrdýðý yoktu, duymuyordu bile. Gazete elinde ayaða kalktý. Hipnotize olmuþ gibi ilandaki numarayý çevirdi. Hattýn karþýsýnda oldukça yorgun bir ses "Alo" diyordu. Heyecandan nefes nefese "Gazetedeki ilan için aramýþtým." dedi.

Yorgun ses güçlükle konuþur gibi ona randevu verdi.


Þehrin dýþýnda bir çay bahçesinde buluþtular. Kendi yaptýklarýna mana veremiyor, hiç tanýmadýðý birisiyle, garip bir ilan dolayýsýyla daha önce hiç gelmediði bir yerde buluþmasýný kendi bile garipsiyordu.

Arabadan indiðinde neden burada bulunduðunu bir an olsun unutacak kadar manzaradan etkilenmiþti. Göl kýyýsýndan on metre kadar yükseðe kurulmuþ bahçe, çardaklarýn gölgesiyle serinletilmiþti. Karþý kýyýda daðlarýn görüntüsü durgun suya vuruyor, ve zaten muhteþem olan atmosfere heybetli görünüm katýyordu.

Telefondaki yorgun sesin sahibinin, sýrtý kendisine dönük olarak korkuluklara dayanmýþ, yüzü görülmediði halde, hayli yaþlý olduðu anlaþýlan adam olduðunu anlamakta zorlanmadý. Mümkün olduðu kadar zamaný uzun kullanarak yaklaþtý adama. Daha sonra, bu kadar aðýr hareket etmesinin nedenini, az sonra karþýlaþacaðý þey yüzünden hayal kýrýklýðý yaþamaktan korkusuna, arabasýndan yaþlý adamýn yanýna kadar olan mesafeyi, umut dolu uzun uzun yaþamak isteði olarak açýklayacaktý.

"Ýyi günler...Randevunuz benimleydi...."

Yaþlý adam sonsuza bakar gibi bakan gözleriyle kendisine döndüðünde;

"Telefonda konuþtuðum sizdiniz deðil mi?" diyerek zaten bildiði bir gerçeði gene de onaylatmak istedi.

Adam belli belirsiz baþýyla onayladý ve oturmasýný iþaret etti. Uzun süre konuþmadýlar.

"Ýlana sadece siz cevap verdiniz... Neden ilgilendiðinizi açýklar mýsýnýz.?"

Aslýnda bu soruya verilecek cevap öylesine uzundu ki, söyleyebileceði hiçbir þey bulamadý. Nasýl anlatabilirdi kendini bildi bileli hayatýný kökten deðiþtirecek birþeylerin peþinde olduðunu, aldýðý her nefeste, baktýðý her yüzde bu özlemle yaþadýðýný ve kendini tüm insanlar içinde yabancý hissettiðini.... Söyleyecek birþey bulamamanýn sýkýntýsýyla ona bakýnca, içine iþleyen bakýþlarýn, kendisine söyleyebileceði herþeyi zaten bildiðini fark etti.

Beraberce kalkýp, yandaki merdivenlerden kumsala indiler.

"Yaþayacaklarýna tahammül edebileceðine gerçekten inanýyor musun? Vakit geç olmadan vaz geçebilirsin. Ýlanda açýk olarak belirtmiþtim, artýk asla eskisi gibi olamayacaksýn. Bu deneyimi çok istediklerini söyleyenlerden, tahammül edemeyenler oluyor."

Cevap vermedi. Biraz ürkmüþ olmasýna raðmen, asla geri dönmek niyetinde deðildi. Hayatýnýn en önemli fýrsatýyla karþý karþýya olduðunun kesinlikle farkýndaydý.

Sahil boyunca kah kumluk bölgelerden, kah taþlýk bölgelerden on dakika kadar ilerledikten sonra bir maðara aðzýnda durdular. Yaþlý adam emin olmak ister gibi bir kez daha dönüp baktý. Maðaranýn giriþi günün en aydýnlýk zamanlarýndan bile daha aydýnlýktý. Suyun altýndaki taþlarýn rengarenk renkleri güneþ ýþýðýyla duvarlara yansýyor va içerisine masalsý bir anlam katýyordu. Ýçeride kendisi gibi baþkalarý da vardý. Kiminin yüzünde anlatýlmaz bir sevinç, kiminde derin bir hüzün, kiminde de tarifsiz bir acý okunuyordu. Bir köþede kahkahayla gülen bir adamýn karþýsýndaki, katýla katýla aðlayan diðerinin yanýndan geçtiler.

Gördüklerinden hayrete düþmüþ, içinde bulunduðu masalsýlýðýn gerçekliðine inanasý gelmemiþti.

Maðaranýn sonundaki yanyana dizili odalardan en baþtakine soktu onu yaþlý adam. Arkasýndan kapý kapandýðýnda, bomboþ odada ne yapacaðýný ve neden buraya getirildiðini anlayamadý. Ýçinde uyanan merak çok geçmeden her yanýný sardý. Ýçini kapladý, odanýn içini elle tutulacak kadar doldurdu, herþeye karþý merak duyar oldu. Neyin nasýl olduðunu, neden öyle olduðunu,.... merak etti. Yaratýlýþý anlamaya çalýþtý,...insanlarýn neden bu kadar kalýn maskeler ardýna gizlendiklerini anlamaya çalýþtý, ortalýðý saran ilgisizliði ve bencilliði merak etti. Sevgisizliði anlamaya çalýþtý.
     
Sonra içini hüzün kapladý, öylesine bir hüzün ki, sanki yeryüzünde insan için yaratýlan baþka bir duygu yokmuþçasýna. Hüznünün boyutlarý öylesine derindi ki aðlayamadý. Böylesine hissettiði hüzün, yeryüzünde gerçekten dert etmeye deðer hiçbir þey olmadýðýný öðretti ona. Sonra acýdý, var olan her þeye sýrf var olduklarý ve var olma yükü altýnda ezildikleri için acýdý, bunu merhamet takip etti bu duygu öylesine yoðun olarak geldi ki, herkesin ve herþeyin mutlu olabilmesi için varlýðýný feda edebilirdi o an.

Sonra sevdi. Gördüðü, görmeyip sadece hayal ettiði herþeyi sevdi. Taþa, topraða... buluta, asla yýldýzlarýnýn barýþmadýðý komþusunu bile sevdi. Var olan herþeye taþkýn bir sevgiyle baðlandý ve Yaratanýna... o zaman herþey yerine oturdu. Bu duyguyu hissettiði an, buraya geldi geleli benliðini tek baþlarýna kaplayan duygular, yerli yerine oturdular, her biri kaplamasý gereken köþelere çekildiler. O zaman içini herþeye karþý derin bir anlayýþ kapladý ve sevdi. Yaratanýna karþý sevgi kelimesiyle ifade edilemeyecek bir duyguyla baðlandý ve o zaman bu maceranýn sonuna geldiðini anladý.

Dýþarýya çýktýðýnda, yaþlý adam; buradaki insanlara olduðu gibi, onun bir duyguya takýlýp kalmadýðýný, herþeyi içine alan asýl noktaya ulaþtýðýný yüzüne bakar bakmaz anladý .

"Artýk hiçbir þey eskisi gibi olmayacak." dedi. "Herþey daha zorlaþacak."

Bunu söylemesine gerek yoktu aslýnda, gerçek sevgiye ulaþtýðýnda anlamýþtý zaten bunu. Sonun baþýndaydý artýk...