Zaman zaman aklýmý kurcalayan bir þey var. Gýcýk bir sivrisinek gibi tam unuttuðunuz anda tekrara ortaya çýkan rahatsýz edici düþünceler var ya, iþte onlardan..
Yukarýda Karadeniz var. Eski Sovyetler. Batý da Ege ve Yunanistan, doðuda Kafkasya. Oradan güneye kayarken Ýran, Irak, Suriye… Akdeniz ve Kýbrýs… Derken yine Ege ve Yunanistan’a varýyoruz.
Ben bilimadamý deðilim. Bu konuyu araþtýrmýþ da deðilim öyle derin derin.. Bu konu beni bir sinek gibi rahatsýz ediyor sadece..
Bu saydýðým isimlerin hepsi basýndan takip ettiðim kadarýyla, bildiðim kadarýyla petrole sahip bölgelere ve petrol çýkartan ülkelere ait.
Allah daha çok versin. Gözüm varsa gözüm çýksýn.
Beni iþkillendiren nokta bu petrol coðrafyasýnýn, petrol çemberinin, petrol denizinin ortasýnda gördüðüm þey.
Haritaya bakmanýza gerek olduðunu hiç sanmýyorum. Bu petrol denizinin ortasýndaki ada Türkiye. Karadeniz’de, Ege’de, Akdeniz’de millet petrol için kuyu kazýp duruyor. Sonda üstüne sonda yollayýp yeri tarýyorlar. Elin oðlu petrol boru hatlarý inþa ediyo, kimisi bu kuyular için taa bilmem kaç bin mil öteden gelip ölüp öldürüyo… Bu coðrafyanýn ortasýnda Türkiye ise çorak bir ada. Çorak ve petrolden nasipsiz bir ada olduðumuzu devlet de anlamýþ olacak ki 80’lerin sonundan 90’larýn baþlarýna kadar petrol aram iþini epey boþlamýþ. Petrol arama ödenekleri sürekli azalmýþ. o günlerden bu güne pek bir deðiþiklik de olmamýþ bu politikada.
Bütün komþularýmýz petrol içinde yüzerken biz bu çemberin ortasýnda kup kuru kalmýþýz.
Takdir-i ilahi. Allah’ýn iþi iþte. Yine de aklým ermiyor.. Bu petrol denen meret nasýl oluyor da bizim sýnýrlardan içeriye girmiyor… Yoksam giriyor da bize mi hissettirmiyor. Uzaylýlarý taþlayan Türkler beni bulursa diye mi düþünüyor..
Allah’ýn iþi iþte. Vardýr bir hayýr.