Elindeki siyah beyaz fotoðrafa dakikalardýr dikkatle bakýyordu. Sýnýfça çekilmiþ bir lise fotoðrafýydý bu. Gördüðünüzde kolaylýkla bir kenara atacaðýnýz sýradan fotoðraflardan. Adamýn fotoðrafý parmaklarýnýn arasýnda tutuþu, baþparmaðýyla fotoðrafýn kenarýna hafif hafif temas eden okþayýþa benzer temasý, masaya koymaya kýyamamasýndan orada sadece onun gördüðü bir þeyler olduðu belliydi. Dalgýn bakýþlar, fotoðrafý delip geçiyor, dudaklarýna oturmuþ gülümsemeyle birlikte hüznün dalgalarý yanaklarýna yayýlýyordu. Eðer düþüncelerin ve canlanan anýlarýn fotoðrafý çekilebilseydi, adamýn o an otuz yýl öncesinde yaþadýðý görülebilecekti.
Bir an baþýný kaldýrdý. Etrafýna sanki derin bir uykudan uyanmýþçasýna þaþkýn bakýþlarla göz gezdirdi. Baktýðý yerlerde ne gördüðünü bilmiyoruz. Ama muhtemelen gördükleri gerçekten görmesi gerekenler deðildi. Henüz gözü açýk görmeðe baðladýðý rüyanýn içindeydi. Bir yerde o kendi gerçeðiyle birlikteydi ve buna belki rüya da denemezdi. Bir fotoðrafýn içindeydi ve fotoðraf hiç de siyah beyaz deðildi.
Ýçinde taþýdýðý heyecana hayret etti. Gözlerinin önünde geçen gerçeklikten kopuþuna, içindeki coþkun özleme kendini býraktý. Kayýp bir kýta gibi kayýp bir zamana duyduðu özlem, kaybolmuþluk duygusu, yitirmiþ olmanýn hüznü ve hayal etmenin verdiði dayanýlmaz huzurun hepsi bir arada bir anafora dönüþtü. Ne hissedeceðini bilemez halde baþýný kaldýrdý.
Ruhta açýlan yaralar sadece kabuk baðlýyor ama asla iyileþmiyor diye düþündü. Biraz önce kanayan otuz yýl öncesinin yarasýysa eðer zamanýn iyileþtiriciliði de bir yanýlsamadan öte bir þey deðildi. Bütün mesele hatýrlamak veya unutmakla ilgiliydi. Aslýnda yara hep ordaydý. Tedavisi imkansýz olan…