Yazarken bile insaný kasan sözcüklere birer örnek verin desem acaba aklýnýza ilk olarak ne gelirdi. "O kadar çok ki hangisini söylesem" dediðinizi duyar gibiyim. Sizler içinizden geçenleri düþünmeye devam edin ben de kendi aklýmdan geçeni sizinle paylaþayým.

Hayatýmýzýn hemen her döneminde bazen bir dað büyüklüðünde, bazen tepe bazen de tümsek þeklinde önümüze çýkar. Ter veya gözyaþý dökmeden aþabildiklerimiz kolay olanýdýr ama bir de çektirinceye kadar acý ve sýzý çektiðimiz diþ aðrýsý benzeri olanlar vardýr ki epeyce uðraþtýrýrlar bizi. Ne mi? Evde, okulda, çalýþma hayatýnda, ikili iliþkilerde, öz benliðimizde sürekli önümüze çýkan ve mücadele etmek zorunda kaldýðýmýz engeller diyeceðim size. Neden mi? Çünkü hayatýmýzýn akýþýný büyük ölçüde deðiþtirirler. Mutlu olup olmamamýzda büyük rol teþkil ederler. Keþke engelli koþulara önceden hazýrlanan sporcular kadar antremanlý olsak bu engellere ama nerede? Çünkü ne zaman, nerede ve ne gibi bir engele maruz kalacaðýmýz tüm gizemiyle gelecekte saklýdýr.

Engeli, beyninde milim milim geliþtirenler, küçücük dilleriyle yakýnlarýndakine devasa emirler yaðdýrýrlar. Bilinçli veya bilinçsiz yaptýklarý bu eylemlerin, kiþiler üzerindeki etkilerini hiç ama hiç düþünmezler. Bu tür davranýþlarýn sahipleri, çoðu zaman telafisi olmayan hatalara ve mutsuz hayatlara zemin oluþtururlar. Karþýsýndaki kiþilerin hayatýný tam bir kabusa çevirirler. Oysa büyük olmak, büyüklük taslamak anlamýna gelmediði gibi birinin üstü olmak da o kiþinin psikolojisini alt üst etmek anlamýna gelmez. Ama ne yazýk ki ayný kefeye koyanlarýn sayýsý da azýmsanmayacak derecede çoktur.

Çoðunuz, "ailem engel olmasaydý þimdi okumuþ biri olacaktým", "sevdiðimle evlenip mutlu olacaktým", "patronum engel olmasaydý þimdi yurt dýþýndaydým", "zamanýnda konuþmama engel olmasalardý bu kadar ezilmeyecektim" gibi geçmiþe dönük piþmanlýklarýný dile getiren insanlara rastgelmiþsinizdir. Bu kiþiler daha sonra "keþke kimseyi dinlemeseydim veya iç sesime kulak verseydim" diye de devam ederler. Ama çoktan iþ iþten geçmiþtir. Artýk geride sadece içte kalan ukteler vardýr.

Modern ve ileri görüþlü, aklý baþýnda insanlarda pek göremediðimiz bu davranýþ biçimine maaselef kendini yetiþtirememiþ, sabit fikirli insanlarda daha sýklýkla karþýlaþabiliyoruz.

Olumsuz sonuçlara götüren engeller olduðu gibi bir de olumlu sonuçlar doðuran engeller vardýr. O yüzden engellerin de þanslý veya þanssýzý olabiyor diye de düþünmeden edemiyor insan.

Gönlünde yatan meslek yerine ailesinin psikolojik baskýsýyla sevmediði bir mesleði icra etmeye mecbur býrakýlanlar olduðu gibi bir de her ne olursa olsun ben gönlümde yatan iþi yapacaðým diyerek diplomasýný duvara asýp tamamen farklý bir alanda hayatýný idame ettirenler de mevcut.

Engellere karþý elimizi kolumuzu kýpýrdatmadan teslim olup maðlubiyeti daha baþtan kabul etmek mi, yoksa engellere karþý göðüs gererek ne pahasýna olursa olsun direnip zafer kazanmak mýdýr esas olan. Amaç, kapalý kapýlarýn ardýndaki mutluluða ulaþmaksa eðer atýlan her adýmýn hesabýný verebilecek kadar güçlü kararlar alabilmeliyiz. Düþünme gücümüzü kullanmayý da unutmamalýyýz.

Engellerin; sevgiye, dostluða ve kardeþliðe engel olmamasý dileðiyle cümlemi Marcus Aurelius'un "Aklýn gücüne hiçbir engel karþý duramaz" sözüyle noktalamak istiyorum.

Saygý ve sevgilerimi sunuyorum.


Aysel AKSÜMER