Tenimizdeki çiziklere benzemez yüreğimizdeki çizikler...
Birinin çizdiği, acıttığı yüreği bir başkası iyileştiremez...
O çizikleri başkalarıyla paylaşmak derinleştirmekten, o çiziği
sabitlemekten başka bir işe yaramaz...
Yarasıyla beresiyle, çiziğiyle kırığıyla mahrem bir yer yüreğimiz...
O korku ve panikle bilincimi kaybetmişim silahı ona doğrultup üzerine boşaltmışım…
Sabah oldu canım uyan. Gözbebeklerini görmek istiyorum. Yeni bir gün, yeni bir ten, yeni heyecanlar demek isterdim yüreğim sıkışmış sana bakmaya doyamamanın
Banka müdürünün karısı Eskişehire geldiklerinin haftasında Nurhana bir fino yavrusu hediye etmişti. Yavrucağı el bebe, gül bebe büyütmekle meşguldüler.
“Ayyyyy içim şişti, çok duygu oldu” demiştin. Gene gülümseyip susmuştum. Gözlerim dolmasın diye çok sıkmıştım kendimi.
Şimdi sıkmıyorum. Rahat rahat doluyorlar.
"Aslında bir çok kişi gibi bu harikulade olayın etkisiyle merak etmek, heyecan duymak hatta biraz da korkmak arzusuydu beni bu düşünce anaforuna sürükleyen..."
…bu sonbahar yazamadı sana. Şifreyi çözemedi… Kış geldi… Sonunda olacağı buydu işte.. Tek satırla özetledi:
\- Bütün beyazların suçlusu sensin!.. Şerefine!..
“Sonbahar, hep sonbaharlardı beni yıkan. Neden ben? Neden bu kadar çaresiz? Kendimi kendimle bırakabildiğim tek anımı da siz bozdunuz. Kimsiniz siz?”
Uzakta idik hepimiz.
Zaman aynı degil.
Farklı mekanlar, hepsi gerçek.
Uzak zamanların, yakın anlarında idik. Gururumuz için ölür, aşklarımızı belli etmezdik.
Uzun ve magrur kılıçlarımız kendi adaletini dagıtırdı, kan gölgesinde. Isimlerimiz geç
Hepimizin idealize ettiğimiz kimseler vardır...onları idealize ederken insani yönlerini görmezden geliriz başka bir deyişle kendimize göre 'olması gereken standartlar'ımıza uymalarını bekleriz...
İnsan, bazen yapabileceği işleri bırakıp, yapamayacağı işler yapmaya yeltenir. Haliyle başarılı olamaz.Bunu bir şekilde örtbas etmeye çalışır ama sonunda kaybeden kendisi olur.
Yaşamanın herkese verdiği ayrı bir tat vardır. Ve insanlar, hayatın, birbirlerine verdiği tadın ne olduğunu anlamaya çalışmakla zaman kaybediyor. Anlamaktan usanmışlar ise sarhoş oluyor. Acaba kim haklı ?
Halil Kaya, uğradığı hayal kırıklığının moral bozukluğu ile ilk kez sarhoş olacak kadar içki içer...
