"Yazar dediğin, okurun zihninde bir yangın çıkarandır; itfaiyeci değil." – Franz Kafka (kurgusal)"
"Yazar dediğin, okurun zihninde bir yangın çıkarandır; itfaiyeci değil." – Franz Kafka (kurgusal)"
Son numara kızım henüz 6 yaşında, bana öykünerek “şair olacağım” demiş.
Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum; Feyza’nın şair olduğunu ispatlayarak yazdığı şiiri gösterdiler bana…
Şiir; “Vay sözüm vay!” mısrası ile başlıyordu…
Akşam olmuş düğün melodileri başlamıştı. Önce saz bir giriş yaptı. Galiba Ankaranın büklüm büklüm yollarını çalıyordu. Ekremin tahmini doğru çıktı. Türkü doğruydu. Melodiye org aleti de eşlik etti.
YZKoray, yaratma gücüne sahip olduğunu biliyordu. Ama bunu kimseyle paylaşamıyordu. Ta ki, gizemli bir kitap bulana kadar. Kitap, onu yaratıcılar topluluğuna götürdü. Burada, diğer yaratıcılarla tanıştı ve hayal ettikleri dünyaları yarattı. Ama mutlulukları uzun sürmedi. Eski dünyada büyük bir savaş çıktı. Koray ve arkadaşları, insanlığı kurtarmak için geri
Milet kentinin sokaklarında yürüyen Thales, evrenin ilk ana maddesi olan Arkhe'yi araştırıyordu. Arkhe'nin su olduğunu düşünüyordu. Çünkü su, her şeyin kaynağı ve evrenin sırrıydı. Ama bu sırrı paylaştığı iki gence, suya saygı duymayan bir gezegenin kaderini de anlattı. Bu gezegen, Arkhe'nin öfkesiyle yok olmuş, yerine yeni bir gezegen
Dün akşama doğru nedense biraz içimdeki sıkıntıyı atmak birazda değişik bir ortamda bulunma isteği ile hiç kimseye haber vermeden bazı zamanlar gittiğim deniz kenarındaki o içkili lokantaya yanlız olarak gitmeye karar verdim.
Ben belki de yazmaya geç kaldım ama sizler okumaya hiçbir zaman geç kalmamışsınızdır.
Akın ve Asena, kayıp şehri buldukları halde, gerçeği kimseye kanıtlayamazlar. Akın, arkeoloji camiasında dışlanır ve üzülür. Asena, babasına destek olmak için yaşadıkları macerayı bir kitap olarak yazar. Kitap, gerçek olduğunu söylemeden Atlantis'i anlatan bir kurgudur.
Kitap piyasaya çıktığında, büyük ilgi görür. Okuyucular, Asena'nın anlattığı Atlantis'i çok
2022 senesinde katıldığım yaratıcı yazarlık kursunda kaleme aldığım yedinci ve son kısa öyküydü. Malum enflasyonun gelebileceği yerler hakkında yazmıştım.
Aylardır dünyayı dehşet ve korku içinde bırakan Kara Vandalların Kobanêye saldıracakları haberleri geliyordu çöl taraflarından. Kara elbiseli, kara bayraklı ve kara kalpliydiler Hunharca öldürüyorlardı, yakaladıklarını kesiyor, kadınları satmak için kaçırıyorlardı.
Yatağına yattı yatmasına da, uyumak ne mümkün! Sağa döndü olmadı, sola döndü olmadı, yüzükoyun ve sırtüstü uyumayı denedi gene olmadı. İki saat sonra kendinden geçti, uyumuştu. Ancak bu uyuma uzun sürmedi. Rahatsızlık veren, kâbus dolu bir uykudan sonra gözlerini açtığında ortalığın zifiri karanlık olduğunu anladı. Gözleri uykusuzluktan nerdeyse
Öğrenmenin yaşı olmazmış ama, keşke bunları daha genç yaşlarda öğrenmiş olsaydım, diye hayıflandım birkaç kez
Ona verebileceğim tek şey sevgimdi. Maddi bir şeyler de vermek isterdim, ama olmadı. Birlikte bir tatile bile gidememiştik. Onu kaybettiğim sene emekli olmuştum. İkramiyeyi alıp bankaya yatırdım. Şöyle güzel bir tatil yapabilirdik artık. Ben hemen gidelim istedim, Münevver yazı beklememizin daha uygun olacağı görüşündeydi. Onun dediği oldu. Ama
