
Gelecektin, Gelmez Oldun.
Unut dediler ilk, insan unutmak için mi sever birini?
Unut dediler ilk, insan unutmak için mi sever birini?
-Aslında ben de, gözlerinin altında kibritmi var senin?
-Elveda Hulusi.
Bahar geldi, ılık rüzgarlar getirdi, mutluluğun başlangıcında.. " Hadi gel! " dedi, götüreceğim hayatın kaynaklarına.. İlgilenmedi. Sonbaharı merak etti, içinden geçirdi: Sancı nedir? Neden vardır?
Onu hatırladı. Üzmüştü. Kendi üzüldüğü için. Bir karşılık gibi. Doğruldu bulunduğu yerde, yapmadığnı yapmıştı. Zihninde kendini kızdıran kelimeler uçuştu. Anladım dedi,
Hayalindeki ateşi söndürürken, öbür ateşin, somut, gerçek ateşin yayılıp genişlediğini,
brr, brrr diye sesler çıkaran kedinin, ölü yavrusunu kaptığı gibi,
aralık duran kapıya doğru fırladığını görmedi.
Robert Sabatier / İsveç Kibritleri
Bu yazı sürekli vakit geçirdiğiniz en yakın dostunuz ve sizin aranızda. Başka kimseye yer yok bu yazıda. Sadece siz ve can yoldaşınız. Okursanız anlayacaksınız insanın yalnızlığını ve biricik dostunuzu tanımanın önemini. Ne demişler:" Bu dünyaya yalnız geldik, yalnız gideceğiz.".
Azaltarak bırakmalı dedi doktor... Azaltarak aşka dair her ne varsa...
Buzul çağı tekrar gelirse dünyamıza sebebi sensin ey insan evladı
Gözlerini kısa bir anlığına hafifçe aralıyor, tavandaki flüoresan lambanın ışığına fazla direnemeyerek hemen kapatıyordu...
Gecenin ilerlemiş bir saatinde, sokak lambaları ve ışıklı tabelalar tarafından aydınlatılmış bir kentin hikâyesi
Yoksulluk, yokluğun en acı hali belki de ve yokluğu en derin olarak yaşayan yoksulları çoğumuz fark etmiyoruz bile. Peki, acınası halde olanlar onlar mı sizce?