Zor zamanlarda yazı yazmak da çok zordur.

Hele hele toprağı su yerine kan ile sulanmaktan bıkıp yorulmayan bir ülkede...

Haktan yana olup, tam ortada durarak kendi doğrularını yazamazsın bu ülkede. Anında infaz ederler seni; derhâl kelimelerden diktikleri dârağacına asarlar...

Mutlaka bir tarafa yaslanmalı, birilerinin dayattıklarını yazmalı, söylemeli, konuşmalısın...

Çünkü Türkiye, Şark Kurnazlığı adlı muhteşem oyunun her sabah yenibaştan sahneye konuluduğu ve bihakkın oynandığı bir ülkedir...

Çünkü Türkiye, “dün dünde kaldı cancağızım, bugün en büyük yalakacağızınım” diyen fırfiriklerin her köşebaşını tapuladığı bir ülkedir...

Çünkü Türkiye, her devirde olduğu gibi bu devirde de; konuşması gerekenlerin sustuğu, susması gerekenlerin ağzından tükürükler saçarak bağırdığı bir ülkedir...

Çünkü Türkiye, fincancı katırlarını ürkütmeye kalkanların, bizzat kervancıbaşı tarafından değil de, haybeden kervana leşker yazılanlarca yaylım ateşine tutulduğu bir ülkedir...

Kendini zamana ve rüzgârın yönüne göre ayarlayan; sabah başka, akşam başka renge giren bukalemunların sürüyle gezdiği bir ülkedir Türkiye...

Dünkünün bugünkünü, bugünkünün de dünkünü tarif ettiğinde, aslında her ikisinin de kendi tarifini yaptığını tegafül edenlerin ülkesidir Türkiye...

Demokratik özgürlükleri kullanacağım derken, zor belâ belli bir mertebeye getirilen topal demokrasimizin sağlam bacağına her gün mermi sıkan sahte demokratların ülkesidir Türkiye...

Evvelsi gün askere yanaşıp hükûmete sövenlerle, dün hükûmete yanaşıp askere sövenlerin aniden el ele, kol kola verip hep beraber koro hâlinde hükûmete ve askere sövmekten utanmayan madrabâzların ülkesidir Türkiye...

Dün insan hakları savunucusu rolü oynarken, bugün yekten ve toptan Mussolini’ye rahmet okutacak derecede faşistleşlerek tükürüklerini yüzümüze sıçratanların esir aldıkları bir ülkedir Türkiye...

Ümmet mümmet numarasına yatan bir başka tip faşistlerin riyâkârlıkları da cabası...

“Kime muselman derseniz boynundan haç çıkıyor!” bu ülkede...

Ülkenin fidanları beşer onar devrildiğinde hezeyan kusan bölücü faşistler, birden bire çok keskin kavisler çizerek insan hakları savunucusu olarak çıkıyorlar karşınıza...

Sizde bir şaşkınlık, “Aa, inanamadım!” falan demeye kalksanız; tak diye faşist yaftası asıyorlar yakanıza...

Ne kadar çok maske var bu ülkede... Rengârenk, boy boy, her kaliteden, her ebattan...

Bu kadar maske arasından nasıl sıyrılıp da “neyin doğru, neyin yanlış” olduğuna karar vereceksiniz?!

Asırlardır kanla sulanmış bu topraklar, bugün de mutadın dışına çıkamıyor!..

Bir bakıyorsunuz bir gün vatan bekçiliği yapan fidanlar üçer beşer devriliyor, diğer gün kimi siviller ölüyor!..

Anında birtakım rengârenk maskeli adamlar ortaya çıkıp; onlarca teori, yüzlerce komploya dayalı kumpasların kurulduğunu falan dillendiriyorlar...

Bütün bunların ve daha nicelerinin olduğu bu ülkede; hiç kimseye inanmak gelmiyor içimden...

Ve...

Kim mâsum ise, kim ya da kimler o mâsumların kanının akmasına sebep oldularsa, o alçak vayıskârlara Allah’tan lânet dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden...