Bir Ýlhan Aðabey biliriz biz, bizden içeri...
30-35 yýldan fazla...
Kimimiz uzun, kimimiz kýsa sürelerle olduk yanýnda...
Kimimiz uzaðýnda...
Kimimiz yakýnýnda...
Amirimiz oldu hepimizin...
Amirimiz olmakla kalsaydý; kaç amir geldi geçti hayatýmýzdan...
Kimisinin bir adý, kimisinin belli belirsiz bir silueti kaldý aklýmýzda...
Kimisi çoktan silindi gitti hafýzamýzdan; hayat gailesi ve yeknesaklýk içinde...
Oysa o hep vardý, hep var, hep olacak...
Çünkü o, hepimiz için;
Ama istisnasýz hepimiz için; Ýlhan Aðabey oldu...
Abi oldu, abi...
Abi olmak nedir bilir misiniz siz?
Elbette ki bilirsiniz!
***
Ýnþaat Yüksek Mühendisidir Ýlhan Aðabey...
Dünyanýn en ücra köþelerinde, en büyük metropollerinde görkemli eserlere imza attý...
Ve o görkemli eserlere görkemli dizeler eklendi bir kýþ soðuðunda Sibirya steplerinde...
Onlardan birini arz edeceðim sizlere bugün...

Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 17 Mayýs 2011


U Z A K L A R

Uzaklarda olunca insan ,
Bir baþka özlüyor,
Ýstanbul'daki evini,
Aralýk pencereden giren ýlýk meltemi,
Tavadaki istavriti,
Masada yarým kalmýþ dubleyi,

Ve boðazdan gecen gemi düdüðünü...

Uzaklarda olunca insan,
Bir baþka seviyor kýzlarýnýn büyüðünü, küçüðünü...

Uzaklarda olunca insan,
Bir baþka özleyip düþünüyor,
Acaba ne yapar onsuz,
Evinin direði, hayatýnýn yarýsý,
Karýsý...

Bir türlü sonu gelmez bu özlemlerin
Basýnca efkâr,
Gerçek olan þu anda,
Ne yar ne de diyar.
Ortada katman katman dolu kar
Ve bu sevgi ile sýzlayan bir yürek var.


M. Ýlhan Günay
Þubat 2007, Novosibirsk / Rusya