Minnetimiz yoktur aðaya, beye
Daðlardan yücedir baþýmýz bizim
Baðlýyýz devlete, millete, soya
Düþmana siperdir döþümüz bizim

Araz olur coþkun akar, çaðlarýz
Acý olur sinemizi daðlarýz
Ölümüze dirimize aðlarýz
Aþurede akar yaþýmýz bizim

Kotan koþan erler herik derdinde
Yaz bahar demezler dirlik derdinde
Anam tandýr yakar, çörek derdinde
Nekeslerden gitmez hoþumuz bizim

Biz, bizi biliriz; bizden içeri
Karapapak, Terekeme, Azeri
Hiçbiri yabancý görmez Kürtleri
Ýçimizle birdir dýþýmýz bizim

Dünyaya bedeldir yüce Kal’âmýz
Hiç kimseye yoktur kin-i davâmýz
Birlik, beraberlik arzu rüyamýz
Hayýra yorulur düþümüz bizim

Yaylamýzda koyun kuzu yayýlýr
Akþam olur teker teker sayýlýr
Yayýklarda kaymak sütten ayrýlýr
Yað peynirde yoktur eþimiz bizim

Boynu bükük fakirimiz olsa da
Býrakýrlar kubbelerde hoþ sâdâ
Eriþte pilavý, hengel, hasýda
Guruttandýr ayran aþýmýz bizim

Soframýz açýktýr yarene, dosta
Kusur olmaz dosta her bir hususta
Baþýmýz eðilmez mevkiye, posta
Zalime çatýlýr kaþýmýz bizim

Yeþil çimen yaylara süs verir
Koç Köroðlu daðlarýnda ses verir
Cahilimiz âlimlere ders verir
Doluya tekabül boþumuz bizim

Ýnsanýmýz bilge; umman, nehirdir
Âleme ilk olan, bize ahirdir
Ozanýmýz çoktur; herkes þairdir
Âþýklardan gelir coþumuz bizim

Sayarýz büyüðü, hacý, hocayý
Anayý, babayý, dayý, amcayý
Boran, tipi baðlar kapý, bacayý
Tam altý ay sürer kýþýmýz bizim

Siyaset babýnda bozuk serencam;
Vali Bey köþkünde, sanki sadrazam
Hiçbir köye ayak basmaz kaymakam
Bir Allah’a kalmýþ iþimiz bizim


Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 01 Aralýk 2009