UZAK BÝR KÖYÜN ÇOCUÐUYUM BEN

Uzak bir köyün çocuðuyum ben!
Çok kiþinin adýný bilmediði
Bir köyde geçti çocukluðum.
Tozlu,çamurlu yollarda büyüdü sevgilerimiz.
Ellerimiz yabancý deðildi bastýðýmýz topraða,
“Ha!” deyip salladýkça kazmayý,
Terimiz domur domur parlarken alnýmýzda,
Toprakta güldü yüzümüze / diktiklerimiz.

Oysa hep karanlýktý gecelerimiz
Aydýnlýk gönüllerimize inat.
En yakýnlar bile fersahlarca uzaktý bize,
Büyüktü / çoðalmaktaydý günden güne hasretlerimiz.
Gaz lâmbasýnýn ýþýðý aydýnlatýrken odamýzý,
Radyodan kulaðýmýza gelen,
Ýnce bir derenin þýrýltýsý gibi
Isýtýrdý içimizi türkülerimiz.
Dert ortaðýmýzdý onlar bizim,
Annemim ninnisi gibi,
Türkülerimizdi uzun gecelerde tesellimiz,
Yine türkülerdeydi kaybettiklerimiz.

Uzak bir köyün çocuðuyum ben!
Çok kiþinin haritada yerini bilmediði
Bir köyde geçti çocukluðum.
Sadece topraktý / verenimiz,
Yalnýzca topraktaydý geleceðimiz.
Bir de eðer gökler unutmamýþsa ,
Ve yaðdýrmýþsa üzerimize rahmetini,
Yüreðimiz büyür büyürdü de toprakta,
Sönerdi içimizi yakan hararetimiz.
Korkularýmýz gider
Sancýlarýmýz diner,
Gül þerbetine dönerdi günlerimiz...


Uzak bir köyün çocuðuyum ben!
Yorgun ama umutlu adýmlarla çiðnediðimiz,
Ve bir çocuk gibi
Elimizde büyüttüðümüz el kadar tarlamýzdan
Soframýza gelen o doyuran / o mübarek ,
O sýcak ekmeðe dokununca ellerimiz,
Ekmekteki yorgunluðumuz ýsýtýrdý içimizi.
Dudaklarýmýz baþlardý titremeye,
Dualarla aydýnlanýrdý gecelerimiz.

Uzak bir köyün çocuðuyum ben!
Eðer görmek / hissetmek isterseniz o köyü,
Þöyle bir kapayýp gözlerinizi,
Yalnýzca kalp atýþlarýnýza kulak veriniz.

Dinleyiniz uzak köylerin damarlarýnýzdaki atýþýný,
Siz / olsanýz da kendisinden habersiz,
Sizin içinizde yaþýyor,
O adýný bilmediðiniz ,
Haritada ismini görmediðiniz köylerimiz,
Ve o köylerde ömür tüketen yorgun köylülerimiz.