Bir kahve yapmak için odamdan dýþarý çýktýðýmda antredeki masanýn üzerinde duran bir çanaðýn içindeki elmalarý fark ettim. Aslýnda meyve dolayýsýyla da elma sevmem. Ama nedense kafamdaki o ses bana oradan bir elma almamý ve onu yememi söyledi. Þu an elmamdan üçüncü ýsýrýðýmý almýþ durumdayým. Neden bana kafamdaki o sesin hiç ama hiç sevmediðim halde elma yememi söylediðini biliyorum sanýrým. Evet bu sefer biliyorum. Hatta kesinlikle eminim bu sefer. Zira içimdeki tüm pisliði akýtabileceðim bir korku hikayesi yazmak fikri de bu akþama ait bir düþünce. Her ne kadar sevmeyip ayda yýlda bir kabilinden yediðim elmayý yemeden önce hiçte alýþkanlýðým olmadýðý halde yakama , paçama sileceðime lavaboya kadar gidip yýkamamýn da nedeni bu sanýrým. Evet kesinlikle bu.
Deðiþiyorum.
Her ne kadar yaþamým boyunca karþýma çýkan durumlarýn hangisi bana deðiþmem gerekliliðini anýmsatsa ben deðiþmek yerine ; olanca zeka , enerji ve gayretimi bu duruma karþý tezler geliþtirmeye , yahut deðilse de bu durumu sorgulamaya ve gereken deðiþikliði yaþantým ve davranýþlarýmda yapacaðýma ruh halimde gerçekleþtirip geçiþtiriveriyordum durumu. Buna çevremdeki insanlarý inandýrmak iþin en kolay tarafý idi hem de. Ýþ ki ben kabullenivereyim. Ama durum farklý bu sefer. Kafamdaki o sese sus demenin zamaný geldi artýk. Yada gelmiþ. Yine mevcut durumu kendi kontrolüm dahilinde geliþiyormuþ gibi yapmayacaðým ve yukarýdaki seçeneklerden gelmiþi seçeceðim. Zira hep sýðýndýðým ve övündüðüm zekam bu sefer tasarým deðil teþhis aþamasýnda rol oynayabildi sadece.
Evet beni tanýyan insanlar size sesleniyorum. Ben deðiþiyorum. Hem de köklü deðiþikler yaþanýyor bu sefer. Tamamen kötüden iyiye yada bir yerden amacý belli baþka bir yere deðil ,sadece deðiþiyorum ve 32 yýllýk yaþamýmda ilk defa yürekten inanýyorum bu deðiþikliðin gerek ve gerçekliðine. Artýk prensipte temel olarak aldýðým bir takým kalýcý tercihlerin de sorgulanma ve gerek duyulursa vazgeçilme zamaný gelmiþ meðer. Umarým geç deðildir zira erken olduðunu düþünmemekteyim. Ve bu sefer eþsiz zamanlama yeteneðimi düþtüðüm zor durumlardan kurtulmak yerine yeni planlar yaparken kullanacaðým. Büyük bir keyif içimdeki þüphe ve acabanýn ümüðünü sýkmaya baþladý bile þimdiden.
Deðiþim denen rüzgara sýrtýmý verdiðimi bacaklarýmýn yere basarken her zamankinden daha fazla enerji harcamasýndan anlýyorum. Onlar ki bedenimin tüm sorumluluðunu yanlýþ yada istenmeyen bir yöne sürüklenmekten korumaya atýyorlar adýmlarýný temkinin verdiði yavaþlýkla. Ve ben biliyorum ki o adýmlarý sadece kararlýlýk tekrar eski hýzlarýna kavuþturabilir. Ýnsanlarýn ne dediðini umursamamak adýna söyledikleri þeylerin özünde yatan fikirleri hep kaçýrmýþým sanýrým. Ama þükürler olsun ki yinede kendi baþýma öðrenebildiklerimle gelebildim buralara kadar. Buralar nereler mi ? Bilmiyorum ama öðreneceðim zira meþhur "umurum da deðil" fenomenin terk anýdýr bunlar. Yeni olana saygýmýn her yeniyi kabullenirken gösterdiðim bonkör ve önemli ölçüde gereksiz hoþgörüyü sorgulamak zamaný. Nedenler niçinler ve nasýllarýn gerçek anlamlarýný kazanma ve içimde yeniden deðilse de son bir kez daha deðerlendirilme zamaný. Uslanama , ayýklanma , arýnma ve dinme zamaný. Zamanýnýn çoðunu hýzlý düþünerek boþ zaman haline getirebilen bir adamýn beyninde yavaþlatma eylemi gerçekleþtirme zamaný.
Kederlere panzehir olarak oluþturulan temennilerin býraktýðý gerçek üstü kendini iyi hissetmelere veda zamaný. Ve en mühimlerinden biri artýk gerçekten sevme zamaný sanýrým. Aþka aþýk birinin aþktan ayrýlýp tüm sevgisini sevgilisine verme zamaný. Hatalarý görmezden gelmek yerine arama bulma ve yok etme, yaþamýndan ayýklama zamaný. Zira artýk sevilen kiþi aþkýn , sevginin , erdemin þemsiyesine ihtiyaç duyulmadan da sevilebilecek biri. Ne tek baþýna güzel bir kýzcaðýz ,ne hoþ bir hatun, ne hayran olunan bir beden yada ruh. Gerçek bir insan ,gerçek bir kadýn. Her türlü iyi niyet ve mazur görme bakýþ açýsýndan ziyade kendi þahsýna münhasýr bir ÞAHSÝYET. Þok edici yanlarýný bile tasavvuf fýtratýna yakýn bir edada zerk ederken son derce asil ama aleladeliðin erdemini hatýrlatan bir bilge. Onu býrak hiçe saymak yada saygý duymamak en savunmasýz ve pervasýz anýmda bile saygý denen mefhumdan ziyade addetmek bile imkansýz geliyor bana. Nedendir diye düþünmeksizin hayran olmak mevcut kapýlarýmý menteþelerin kýrýlmasý pahasýna sonunda dek açýk tutmak ve bunu yaparken içeri girebilme ihtimali olan ne þeytana nede rüzgara aldýrýþ etmemek.
Ona aþýk olmanýn gücünü bir tek ondan alýyorum. Onu tertemiz duygularla seviyor deðilim. Onun bende oluþturduðu duygular sayesinde içimdeki masumiyeti bile kutsayabileceðimi düþünüyorum. Hatta sizin içinizdeki masumiyeti bile. Ve yine hayatýmda ilk defa kullanarak taþ yürekleri bile eriteceðime inandýðým , dünyanýn en nazlý kadýnýný bile elde edebilirim diye böbürlendiðim yada etkisinden bazen benim bile gözümün yeþerdiði el yapýmý mýsralarýma bile ihtiyaç ve güven duymamak. Bu ne savunmasýz bir savaþ. Zira en iyi savunma teslim olmak bu savaþta. Zira düþman o kadar þefkatli ve akýllý ki ona teslim olmak hem mantýksal hem de duygusal açýdan farz. Sanýrým bu bir savaþ deðil , sanýrým bir düþman da yok. Sanýrým bu aþk. Hem de bu sefer.
GERÇEK AÞK.
Vay anam vay.
Gültekin BAYIR