Ben anneyim!
Sevgiler büyür içimde
Taşar sokaklarıma
Belki dolar diye
Sevgiye aç bir yüreğe
Toplayamam.

Ben anneyim!
Kırılsa da
Onlarca dal içimde
Gözyaşım
Sel olup götürür diye
Çiçeklerimi
Ağlayamam.

Ben anneyim!
Tül yüreğim
Bir çif sözden incinse
Yara bere içinde
Kalsa da zaman zaman,
Yansır diye hüznüm
Eteğimdeki incilere
Haykıramam.

Dar bir alanda
Sıkışır kalırım / çaresizliğimde
Ektiğim topraktan
Alamam / bir yeşil filiz,
Çekmecede unutulmuş
Eski bir dost adresi gibi
Kalırım tutsak,
Ama / herşeye rağmen
Annelik özelliğim
Durdurur beni
Ölene dek
Sızlanmam
Sızlanamam......

Ben anneyim!
Ben sevgiyim!
Ben vefa!
Baksana
Nasıl da yakışmış
Bu giysi bana,
Kırk yerinde kırk yama olsa da
Çıkaramam.....

Ah anam!
Sen öğrettin bu sabrı
Senden aldım
Bu vefayı,
Koca bir ordu
Gelse de üzerime,
Kilitlerim dilimi / ağzımın hücresine
Konuşamam.