Dudaklarının Kırmızısını Gelincikler Kıskansın



Her şey küçük bir tomurcuğun yaprağa dönüşmesi gibi sabırla ve renginde kendi sihrini gizleyen o parlak yeşilin mucizesi gibi kendi deviniminde olsun istiyorum.

Zaman hiç eskimesin, hatta her sabah kendini tazelesin. Seninle paylaştıklarımızı biriktirmeden, alışkanlığa dönüştürmeden yaşayalım. Her şey hep aynı, seninle ilk tanıştığımız günkü gibi kalsın. İçli dışlı, yapış yapış olmadan, üzerimize kokusu sinmeden ve sıradanlaştırmadan geceleri paylaşalım istiyorum.

Aklım hep tetikte ve yaşadıklarımızın rehaveti üzerimize ölü toprağı serpmeden tazecik kalsın istiyorum. Sana hep ilk günkü gibi çiçek alayım örneğin. Her akşam iş çıkışında sevdiğin sütlü çikolatalardan, çilekli dondurmadan alayım.

Sen benim sığınağım ol elbette. İş saatlerimi, dakikaları yolup geçmişe attığımda koşa koşa sana geleyim. Ne olur yorgun bedenimi sakla koynuna ama beni sahiplenme. Benim için endişelenme ve uykularının celladı yapma. Rüyalarına çağır beni ama korkularına yaklaştırma.

İçimde çok tanıdık bir his var. Bütün yolları, bütün sınırlarımız yıkıp attığımızda sanki her şeyin rengi solacak. “Bir kez daha yanıldım. Aradığım bu değil ki.” demek istemiyorum. Evet, sen de biliyorsun ki beni sevmeni istiyorum. Kelimeler duvarlardan sekmeden, yerlerde yuvarlanmadan eski bin ninni tadında kucağıma kıvrılsın. Keyifli mırıldanan bir kedi kadar yumuşak ve sevecen olsunlar istiyorum. Kocaman cümleler etrafımı kuşatır, elimi kolumu bağlayıp beni çaresiz eder diye korkuyorum. Ve ben seni işte o zaman sevmeye mecbur, çaresiz kalır… Bakmaya doyamadığım o yeşim rengi gözlerinde boğulurum.

Her sabah seninle buluştuğum o otobüs durağına senden erken geleyim. Evden çıkmadan önce aynada uzun uzun kendime bakayım. “Sakalım ne kadar çabuk gelmiş. Daha tıraş olalı bir saat bile olmadı.” deyip kaygılanayım. Saçlarımı özenle tarayayım. Pantolonumu uygun gömleği seçerken kararsızlıktan deliye döneyim. Evden çıkmadan önce çok sevdiğim tıraş kolonyamdan kolonyadan sürüneyim. Ayakkabılarımı pırıl pırıl parlatayım. Ayakkabılarım tozlanacak, pantolonumun ütüsü bozulacak diye endişeleneyim. Seninle her buluşmamızın heyecanı ilk günün tadında, heyecanında kalsın istiyorum. Ve seni her gördüğümde aklım dursun, yüreğim yerinden fırlasın. Acemi ve utangaç yeni yetme delikanlılar gibi olayım.

Bana eski aşklarını ve çocukluk anılarını sakın anlatma. Benden önce yaşadıklarını, kazandıklarını ve yitirdiklerini, başarılarını ve hatalarını, acılarını ve sevinçlerini hiç olmamış saymak istiyorum. Sen de bilirsin ki, eski defterler ön yargılarımızın da kapılarını açar. Farkında bile olmadan eski temellerin üzerine kocaman duvarlar öreriz. Bırak, geçmiş kilitli sandıklarda, karanlıklar içinde kalsın. Her şey seni gördüğüm o akşamla başlasın.

İlk defa her şey başka türlü olsun istiyorum. İlk kez bencilliğimiz, aç gözlülüğümüz, kıskançlıklarımız, hırslarımız yani insan zayıflılığımız yolumuzu kesmesin istiyorum. “Hiçbir aşk sonsuza kadar sürmez. Her yeni gün sona giden yolu kısaltan yeni bir adımdır. Zaten aşk diye bir şey yoktur. “diyen herkes yanılsın.

Gelincikler varsın kıskansın dudaklarının kırmızısını. Rüzgarlar saçlarında rüyaya dalsın. Varsın ay geceye yaslanıp, altından elleriyle denizleri okşasın. İlk defa bütün kitaplar yalan, rüyalar gerçek olsun. Sevdamız ırmaklarda yıkanıp, yıldızlara asılsın. Her şey başka türlü olsun…

Not: Yazımı Gelincikler kadar Kırmızı Dudakları olan bir arkadaşıma ithaf ediyorum.