BALATALARA BAKTIRSAM ÝYÝ OLACAK- 2



Albay ve misafirlerini kendi halinde býrakýp uçaðýmý çitlembik gölgesinde çekip eve çýktým. Annemin bunca yaþýna raðmen üþenmeden hazýrlayýp piþirdiði pýrasalý böreðin kokusu evin dýþýna kadar taþýyordu. Ýçeri girdiðimde babam elinde kavanozla ayran çalkalýyordu. Genelde mutfak iþlerine elini bile sürmezdi. Eskiden olsa bu manzaraya þaþardým. Ama artýk bunu torunlarý için yaptýðýný biliyordum. Küçükken beni kucaðýna bile almayan babam, torunlarýna eþek olup evin içinde sýrtýnda gezdirirdi. O zamanlar acayip kýzardým. O manzara gözümün önüne geldikçe hala çocuklarýmý babamdan kýskanýrým. Neyse bunlarý þimdilik bir kenara býrakalým. Pýrasalý böreðin yanýnda bunlar küçük ayrýntýlar. Annemin böreðini görünce olan biten aklým da baþýmdan uçup gider. Gözüm kararýr, kendimden geçerim. Tam kendimden geçmiþ, böreðe saldýrmýþtým telefonum çaldý.

Al sana kocaman bir aksilik. Metin, “Çabuk limana gel, seni bekliyoruz. Kemalettin Abim Seyfo gelmezse ben yokum diyor.” Zamanlama kesinlikle berbattý. Haftalardýr annemi babamý ziyaret edememiþtik. Bizimkiler telefonu duyunca boyunlarýný büktüler. Yine de bana kýyamayýp gitmeme izin verdiler. Kemalettin Abi benim en zayýf olduðum, asla kýramadýðým deðerli bir dostumdu. Ona karþý zayýf olmamýn nedeni ise upuzun baþka bir hikâyeydi. Bir akþamüzeri felç gelmiþ yýllarca yataða çakýlý kalmýþtý. Herkesin iyi olmasýndan umudunu kestiði anda bir mucize olmuþtu. Kendisi bile artýk yatalak kalacaðýný kabullenmeye baþladýðý sýralarda gelen bu mucizeyle kýsa zamanda saðlýðýna kavuþuvermiþti. Ýyileþmekle kalmayýp iþine geri dönmüþtü. Þimdi onunla birlikte iþe gitmeyi, sahilde yürümeyi kendim için bile bulunmaz bir fýrsat sayýyordum. Ne derse iki etmiyorum.

Fadýllý Köyünde akþam gölden dönen balýkçýlar sepetlerden çýkardýklarý balýklarý çeþme baþýndaki leðenlere dökerler. Üzerlerine de bol bol taze kaynak suyu koyarlar. Balýklar ertesi sabah Gölyazý’daki mezata kadar leðenlerin içinde hoplayýp zýplarlar. Birkaç meraklý her zaman vardýr. Çeþme baþýna gelip gölden yeni gelen balýklarýn baþýna toplaþýrlar. Alýcý deðillerdir, satýcý da… Leðendeki duru suyun içindeki dolanýp duran canlý balýklarý izlemek onlar için dünyadaki en deðerli resme bakmak gibidir. O akþam çeþme baþýna gelen adamlar köyün alt tarafýndaki tarlada toplanan leyleklerden habersizdi. Tüylerinin beyaz kýsýmlarý azýcýk kirlenmiþ leylekler sessizce ve kýpýrtýsýzca bir þey bekliyorlardý. Uzaktan, yoldan geçen traktörlerden biri durdu. Traktöründen inen Yusuf Amca kasketini biraz yukarý kaldýrdý. Bir süre leyleklere baktý. Leylekler ona hiç aldýrmadýlar. “Bu ne ya böyle? Tarlaya leylek mi ekmiþler? Ömrüm boyunca böyle bir þey görmedim. Bir yaþýma daha girdim,” dedi. Önce yürüyüp tarlaya doðru gitmek istedi. Sonra hayvanlarý rahatsýz etmekten çekindi. Bu fikrinden caydý. Traktörüne atlayýp köyün yolunu tuttu.

Çocuklarý ve eþimi babamlarda býrakýp külüstür arabama atladým. Nar kýrmýzýsý arabam birkaç ay içinde kiremit rengine dönmüþ ve kaportasýnýn bazý yerleri kaðýt gibi incelmiþti. Üstelik yeni sayýlýrdý. Yaþýný yeni doldurmuþtu. Deniz kýyýsýnda nemden arabalar çabuk çürür demiþlerdi ama bu kadar da olmamalýydý. Limana ulaþtýðýmda gün ikindiye yaklaþýyordu. Ekip Saray Lokantasý önündeki dubalarýn üzerinde bir masaya tünemiþ biralarý peþ peþe götürüyordu. Biraz sonra zaten kayýkla denize açýlýp raký balýk yapacaktýk. Peþin peþin biralara ne gerek vardý þimdi? Arkadaþlar lokantadan kalktýlar. Birlikte kayýklarýn baðlý olduðu burcun altýna gittik. Osman kayýklarýn baðlandýðý demiri tutup hepimizin tekneye inmesine yardým etti.

Benim bindiðim kayýðýn kamarasý vardý. Kamaradan içeri girdim. Basamaklardan aþaðýya indim. Bu kayýkta önceden böyle basamaklar yoktu. Zaten kayýðýn nalý aþaðýya inilecek, kamaralar yapýlacak kadar derin de deðildi. Kamaralarý býrak teknenin aþaðýsý uzay gemisi gibiydi. Gövdeye takýlan camlardan denizin dibi berrak bir þekilde görünüyordu. Benim film burada koptu. Gözlük ve þnorkelle yüzlerce kez daldýðým deniz bu deðildi. Kayýklar limandan çýkarken ben büyülenmiþ gibi suyun altýný seyrediyordum. Sular bazen aniden koyu lacivert bir karanlýða, bazen de yemyeþil çayýrlar ve minik balýklarýn dolaþtýðý yemyeþil yamaçlara dönüþüyordu. Hýzlýca Gümüþ Balýðý, Zargana ve Ýstavrit sürelerinin arasýna giriyorduk. Balýklar göz açýp kapayýncaya kadar gümüþ ýþýltýlar saçarak kayboluyorlardý.

Büyük bir keyifle dizin dibini izlerken Kemalettin Abi arkadaþlar merdivenlerden indi. Osman, “Nasýl güzel olmuþ mu?” dedi. “Bayýldým,” dedim. “Avuçla para döktüm ama deðdi doðrusu. Gezi teknesi olarak düþündüm bunu. Önümüzdeki haftadan sonra baþlýyoruz. Binenler gelip bir daha binecekler, “diyordu. Osman konuþurken merdivenlerden çok güzel bir kadýn indi. Uzun, dümdüz siyah saçlarý, kalem gibi kaþlarý vardý. Burnu, aðzý, gözleri, her þeyi yerli yerindeydi. Denizden iyice bronzlaþmýþ omuzlarýný açýkta býrakan bir açýk sarý bir tiþört giymiþti. Þortu ise paçalarý kesilmiþ bir kot pantolondan yapýlmýþtý. Gitti, Kemalettin Abinin yanýna oturdu. Onun bu yaþlarda üniversitede okuyan bir kýzý vardý ama bu kýz o deðildi. Öyleyse bu kadýn kimdi? Fazlaca meraklý görünmeyi oldum olasý hiç sevmemiþimdir. Aklýma takýldýðý halde genç kadýnýn kim olduðunu sormadým. Benden baþka hiç kimse onun varlýðýna aldýrmýyordu. Demek ki bir tek ben tanýmýyordum. Sonra kadýn birden “ Aaa bakýn çilek” , dedi. Lamboz þeklindeki camý açýverdi. Hepimizin üzerine sular fýþkýrdý. Sonra yine hýzlýca pencereyi kapattý. Elinde iki tane orta boy çilek vardý. Birini kendi yedi, ötekini Kemalettin Abiye verdi. Teknenin altýndaki camlarýn açýlmasý, içersinin ýslanmasý, denizin dibinde çilek yetiþiyor olmasý herkes için normaldi. Bir tek benim aklým karýþmýþtý. Ýþte o zaman balatalara baktýrmaya karar verdim.

Fadýllý Köyünde akþamüzeri iki yüze yakýn leylek bir tarlada toplanmýþtý. Gübrelik yýðýnlarýnda solucan aramak için oraya toplanmýþlar desem olmuyordu. O tarlada gübre yýðýnlarý yoktu. Yeni sürülmüþ bir tarla da deðildi. Yarým saate kalmaz uçup köydeki evlerin bacalarýna gideceklerdi. Leyleklerin hepsi neden birbirlerinden uzakta duruyorlardý? Susmak için, kýpýrtýsýzca bekleþmek için bu kadar leyleðin bir araya toplanmasýný aklým almýyordu. Sorular aklýmýn içinde dönüp dururken bu acayip görüntünün de keyfini çýkarýyordum. Bir arada uçan yüzlerce leyleði her yaz sonunda görebilirsiniz. Ama bunu asla…

Seyfullah