Sýralanacak olaylar Türkiye'de çoðunluðun hoþuna gitmese de ne yazýk ki, gerçekler böyle. Bugüne kadar anormalliklerin üzeri bilinçli þekilde kapatýldýðý için, yeniden yok oluþa doðru gidiþin kimse farkýnda deðil. Son güne kadar Osmanlý Padiþahlarý da hep Cihan Ýmparatoru olduklarýný söylerlerdi. Ancak 1918'de cehenneme nasýl gittiðine kimse inanamadý. Cumhuriyetin biyolojik ve kültürel genlerinin Osmanlý ile ayný olduðunu sýralanan tarihsel kronoloji net olarak ifade ediyor.

1- Osmanlý Türkçe etimolojik kökenden geldiði halde, kendine has bir dil ve ulusal kimliðe sahip deðildi. Bu yüzden midesiyle düþünen kiþiliksiz ve kimliksiz Ýslam ümmetçisidir.
2- Arap'ýn dilini ve dinini kendi kültürü olarak sahiplenip, kardeþlerini katleden Osmanlý anlayýþý ile, günümüzde Kürtler bizim kardeþimiz deyip katliam uygulayanlar arasýnda hiçbir fark bulunmuyor.
3- Osmanlý'nýn ekonomik, eðitim ve saðlýk gibi bilimsel hiçbir çalýþmasý yoktu. Buna raðmen 1453'te Bizans varlýklarýna el koyup kendisini her þeye muktedir görmesi sonucunda, yaptýðý bütün iþler ahlak dýþý olmuþtur. Balkanlarýn kültürel genlerinin bozmasý da bu yüzden.
4- 1500 ile 1700'ler arasý Gayri Müslim ve Kýzýlbaþlar üzerinde uyguladýðý katliamlar, dünyanýn en acýmasýz alçak faþist karakterin, Selçuklulardan sonra Anadolu'daki ikinci örneðidir.
5- 1839 Tanzimat Fermanýyla çöküþü önlemeye çalýþýrken, Arap Ýslam yozlaþmasýndan vazgeçmediði için hiçbir iþe yaramamýþtýr. Kendisiyle birlikte Araplarda dahil tüm halklar soysuzlaþtý.
6- 1876'da Birinci Meþrutiyet olarak ilan edilen kanuni esasiyeler, aslýnda Osmanlý'nýn çakallar imparatorluðu olduðunun resmi ilanýydý. Mantýk ve bilinç deðiþmeden, yönetimin deðiþeceðini düþünmek cahil ve embesillerin iþidir.
7-1908'de tekrar uygulamaya konulan Ýkinci Meþrutiyet, Osmanlý'nýn uçuruma doðru hýzla yol aldýðýný gösteriyordu. Bu çöküþün korkusuyla 1.5 milyon Ermeni halkýný katliam ve sürgünle imha etmiþtir.
8- Osmanlý her zaman umut kapýsý olarak gördüðü savaþ mantýðýyla, elinin uzandýðý her yerde talan, aþar, öþür, cizye þeklinde halkýn çocuklarýna ve malýna el koyardý. Birinci Dünya Savaþý'nda Almanlarýn yanýnda yer alarak kendi sonunu getirmiþ oldu.
9-1915 – 1918'de Osmanlý ile Almanlar birçok ülkeyle savaþýp yenik düþtükleri halde, Almanya sapa saðlam ayakta kalmýþtýr. Osmanlý yok olduðu gibi arkasýnda yozlaþmýþ kocaman bir Arap Ýslam enkazý býraktý. Anadolu toplumu çaresizce ne yana gideceðini bilemeden, sürekli birilerinin elinden tutmasýný bekliyordu. Altý yüzyýllýk insanlýk düþmaný Osmanlý bu þekilde kapanmýþ oldu. Gelelim ikinci perdeye.

1-1919'dan itibaren Anadolu'nun coðrafi stratejik önemini bilen Avrupa ve Batýlýlar, çýkarlarý gereði Anadolu'yu kendi kaderiyle baþ baþa býrakamazlardý. Ve nihayet ileride Milli Baþkan yapýlacak Mustafa Kemal'i yanlarýna alarak iþe koyuldular.
2-1919'la milim milim alt yapýsý oluþturulan Cumhuriyet, Arap Ýslam dil ve din (Ümmetçilik) üzerine yeniden inþa edildi. Sadece bilim ve akýl dýþý Balkan Türkik Ýslam Milliyetçiliði eklenerek Kürt, Alevi, Demokrat, Ermeni, Süryani, Türkmen, Tahtacý ve Yörükler yeniden yok sayýldýlar.
3- Cumhuriyetçi ýrkçýlar 1919- 1920- 1925- 1927 ve 1938'e kadar Kürt, Alevi ve Ermeni katliamýna ara vermeden devam ettiler. Bunun resmi belgesi 1924'te oluþturulan Anayasanýn tek dil, tek din, tek ýrk ve tek düþünceye dayanan faþizan ilkelerdir.
4- Cumhuriyetçiler 1928'de harf deðiþimi yapmasýna raðmen, Ýslam geleneklerinden ve Arapça kelimelerden arýnmadýðý için toplum cahil, kültürsüz, sakat düþünceyle yaþama mahkum edildi.
5- Cumhuriyet Yönetimi; okumuþ entelektüel insan bulamadýðý için, 1930'larýn ortasýnda tamamen týkanýp kaldý. Hasan Ali Yücel ve Ýsmail Hakký Tonguç gibi birtakým demokrat insanlar, Köy Enstitüleri ve Kooperatifleþme projeleriyle bu týkanýklýðý aþmayý baþaranlardýr. Cumhuriyet tarihinin tek baþarýsýdýr bu proje.
6- 1940'ta faaliyete geçen Köy Enstitüleri önemli baþarýlar saðlamasýna raðmen, Arap Ýslam sevdalýsý yobazlar ve Balkan Türkik Ýslam Sentezcileri, 1954 yýlýnda bu yapýyý kapatarak gerçek niyetlerini göstermiþ oldular. Cumhuriyet yönetimi içerisinde yer alan bazý çaðdaþ demokrat insanlar, çaresizlik içerisinde sahte laik ve Beyaz Türkik Milliyetçi ideolojiyi kabul etmek zorunda kaldýlar.
7-1940'larda dünya yeniden kaynýyordu. Ýkinci Dünya Savaþý'yla birlikte sýnýf ve uluslaþma hareketleri iyice hýz kazanmýþtý. Köy Enstitüleri mantalitesini savunanlarýn da hareketlenmesine neden oldu bu olaylar.
8- Türkiye Cumhuriyeti'nin birinci sýrada kurucu ve savunucularýndan Kemalistler, bir taraftan kendi içlerinden çýkan Ýslamcý muhalefetten rahatsýzlýk duyarken, ayný þekilde özgülük ve demokrasiden yana Köy Enstitüleri anlayýþýný da düþman saydýlar.
9- Cumhuriyetçiler; din elden gidiyor diyerek Rum ve Ermeni mahallelerine ýrkçýlarý saldýrtýp, 1961 Askeri Darbenin yapýlmasýna zemin saðladýlar. Bunda hýzýný alamayan Beyaz Türkik Irkçýlar, 1971 Askeri Muhtýrayla daha da saðlama aldýlar kendilerini.
10-1.Mayýs1978 taksim, Maraþ, Malatya, Tokat, Çorum, Erzincan ve Amasya gibi Alevilerin yoðun olduðu bölgelerde gerçekleþen katliamlar, devlet eliyle düzenlendi ve bir tek katil cezalandýrýlmýþ deðil. Ve bu olaylarý bahane eden devlet, 1980 Askeri Darbeyle, kendisine ters ve düþman olan herkesi bir daha ayaða kalmayacak þekilde yok etmeye çalýþtý.
11-Eskisinden daha katý kurallarla devlet ve özel kurumlarda Alevi, Kürt, Ermeni, Rum, Süryani ve sosyalist düþünceden olan herkesi, devletin ýrkçý ve dinci faþist yapýsýný kabul etmeye zorladý. Etmeyenlere hiçbir yaþam hakký tanýmamýþtýr.
12-1984'den itibaren faþizan baskýlara dayanamayan Kürt gençleri, düzenli gerilla ordulaþmasýyla devleti hareket edemez duruma getirmiþti. Geri adým atmayan devlet iyice zývanadan çýkýp ne insanlýk, ne uluslararasý yasa, ne de vicdan dinlemeden, Kürt ve Alevi köy, kasaba ve de ilçelerini yerle bir etti. Gündüz öðlen vakitleri sokak ortasýnda insanlar faili meçhul (Faili Belli) olaylarda öldürüldü.
13-2011'de faþizanlýkta sýnýr tanýmayan devlet, Suriye'ye savaþ ilan ederek sadist karakterini bir kez daha tüm dünyaya kanýtlamýþ oldu. Ve her çýrpýndýðýnda bataklýða saplanýþýn çaresizliðini, kendine muhalefet gördüðü herkesi öldürerek veya cezaevine koyarak bulmuþtur.
14-Cumhuriyetin sahip olduðu Ýslam dini, sahte laiklik ve sahte çaðdaþlýk üzerine, bu defa yeniden Arap Ýslam Ümmetçiliði eklenerek, bataklýðýn en derinlerine doðru hýzla yol almaktadýr.
15-Cübbeli ve kravatlý çeteler iyice zývanadan çýkarak kadýn cinayetleri, hýrsýzlýk, fuhuþ, mafya, talan, yalan, sokak kavgasý ve her türlü ahlaksýzlýkta hiçbir engel tanýmýyorlar. Bu yapýya þöyle bir örnek vermek yerinde olacaktýr.

Herhangi bir köy, kasaba, ilçe veya þehir merkezinden üzeri açýk her tarafa pislik, mikrop ve koku saçarak geçen dereyi düþünelim. Derenin geçtiði her yerde hastalýk yaratan mikroplar, koku ve pislik tüm canlýlar için ölüm demektir. Bu kokudan rahatsýz olmadýðýný söyleyen birisi çýksa, onun insan olduðundan herkes þüpheye düþer. O zaman Osmanlý'da dahil, Türkiye Cumhuriyeti var olduklarý günden bu zamana kadar siyaset, ekonomi, dil, din, düþünce, kültür, namus ve ahlaki açýdan dere pisliðinden daha fazla kokuþtuðu halde, neden kimse buna dur demiyor? Bu suskunluðun iki yanýtý var; ya insanlarda beyin ve düþünce diye bir þey kalmadý veya onur, þeref namus, haysiyet ve ahlaki duygu tamamen çökmüþtür. Kimse kusura bakmasýn..! ana muhalefet olan CHP'nin iktidarda iken herkesten ýrkçý ve dindar, muhalefette demokrat kesilme anlayýþýyla bu ülkenin kurtulacaðýna inanmak cahillik, embesillik ve geri zekalýlýktan baþka bir þey deðildir. Yüzyýldýr yaþanalar bunun en büyük kanýttýr.


Cemal Zöngür