ï¿½zEdebiyat - Emine Piï¿½iren - Sevgili Gï¿½nlï¿½ï¿½ï¿½m (2)

Sevgili Günlüðüm,

Sana artýk bir þeyi itiraf etmemin zamaný geldi de geçiyor bile...

Üþümekte yüreðim...

Hem de çok büyük özlemin eþliðinde...

Bir zamanlar bu koca þehrime Florance Nightingale'de tutuklu kalmýþtý. Bu kimine göre mesleki bir özveri, idealist bir kadýn önderliði idi, kimilerine göre "kutsal" bir vazifeydi. Ama o güzel eller Selimiye Kýþlasýnda yaralý askerleri otama yaparken, sembolü olan ve tini aydýnlatan sarý kandilin ýþýklarýnda; ailesine bir kaç satýr karalamýþ ve gitmemiþti Ýngiltere'ye.

"Ýstanbul vazgeçemeyeceðim bir güzelliðe sahip. Büyülendim bu koca þehrin güzelliðine..."

Bu sözleri cerrahi dersi okutan hocamýz anlatýrdý, sýk sýk. Ýstanbul aþýðý olan sadece o güzel yürekli hemþire miydi? Hayýr, deðil tabi ki.
Þair ve yazarlarýmýzdan en güzel örnek vermek gerekirse ben Nazým Hikmet yerine, Yahya Kemal Beyatlý'dan söz etmek isterim. Neden mi? Bir anýsý var üzerimde...

Edebiyat hocalýðý yaptýðý dönemlerde bir öðrencisi olan Sedat Ýçgören aðabeyim, dostum ve her duygumu paylaþtýðým o deðerli insanýn anlattýklarý gelir aklýma. Yaþýyor ise Allah saðlýk versin, dünyasýný deðiþtirdiyse de mekaný nurlarla dolsun.

"...Bir gün Y. Kemal Beyatlý ve arkadaþlarý Küçüksu tepelerinde bir konaða davetli olurlar. Sedat Ýçgören O sýralar bir konservatuar öðrencisi ve son sýnýfta oku maktalarmýþ. Her þair ve davetli eþleri ile gelmiþ. Tabi ünlü þairde kendisine hayran bir kýz öðrencisiyle davete icabet etmiþ.

Yemek sonrasý konaðýn geniþ bahçesinden muhteþem Ýstanbul Boðazý ve az sonra batacak günün kýzýllýðý hakim. Her insan ve orada bulunan o zamanýn edebiyat duayenleri, tek tek kadehlerini "þerefe" kaldýrmakta en sevdiklerine. Yani yanlarýndaki hanýmefendi ve eþlerine...
Sýra Yahya Kemal Beyatlý'ya gelir. Bütün gözler onun üzerindedir. Yanýnda genç ve nazenin bir güzel, heyecanla onun dudaklarýndan az sonra dökülecek dizeleri, yutarcasýna bir bekleyiþ halinde...

Kalp çarpýntýlarý hýzlanmýþtý. Bir eliyle göðsünü sýkýca bastýrmaktaydý. Orada bulunan herkes büyülü bir sükunet içindedir, soluklarýný tutmuþ bir halde ünlü þairin "ne?" söyleyececeðini beklemekteler.

Ve o an gelir...

Kan kýrmýzýsý kadeh yavaþça yukarý doðru kalkar. Üstat yüksek sesiyle kadehini batan günün ýþýklarýna tutar. Sessizlik hakimdir.

"Ýstanbul_umum. Kadehimi Sarayburnu’ndan batan güneþine kaldýrýyor_um. Ýstanbul_um."

Yýllar önce istemediðim ve hazýr olmadýðým bir anda baðrýndan kopartýldým bende senden "Ýsatnbul_ummm" bir doða olayý ile.
Tatildeydik ve saat sabahýn üçüydü. Karanlýðýn döþüne baþlarýmýzý yaslamýþtýk. Bir anda yaþam rotamýzý deðiþtirecek yolcularý olmuþtuk, 1999 Aðustos gecesinin…

Ve bir çok anýyý içine çekip yutacak oaln zaman bizim kaderimizi deðiþtirdi. Tüm Marmara'da yaþayan insanlarý maddi manevi sarsýp kayýplar yaþatan artçý sarsýntýlar hala yüreklerimizde devam etmekte...

Sevgili Günlüðüm,

Ýþte ben ve ailem, yýllarýn anýsýný ardýmýzda býraktýðýmýz Ýstanbul’umu istemeden terk etmiþtik. Kalacak baþka yerimiz, barýnacak bir yuvamýz olan yazlýk evimizde, Ýda’nýn zümrüt yeþili eteklerine tutunmuþtuk.

Dört candýk ve yaþýyorduk.

Umutlarýmýz hala yeþildi.

Ama özlem her an yüreðimizin kapýsýnda nöbetteydi.

Dün gece Ýstanbul’umu yine rüyamda gördüm.

Ýda’nýn içimi üþüten ayazýna aldýrmadan uyku halinde karaladým bu satýrlarý. Hem de içim acýyarak. Ve daðlarý aþan özlemlerimi biriktirdim, duygu kumbarama.

Belki de;

"Seni özlemeyeceðim artýk, bana yar olmasýný bilemedin" dediðim Ýstanbul_umu özledim de, kendime itiraf etmekten sakýnýyor ve üþüyor yüreðim...

Kim_bilir?

Emine Piþiren/Edremit-Akçay/2008/Kas