• İzEdebiyat > Öykü > Bireysel |
121
|
|
|
|
|
Seneler evindeki tiner,süt,ve mutsuzluk kokan üç odada geçer.Tiner kokanda üretir,süt kokanda öper,mutsuzlukta yatar. |
|
122
|
|
|
|
|
"Nerden bilebilirsin ! Az önce satın aldım. Bir çuval pirinç. Baktım işler iyi gidiyor. Midyede sorun yok, tasalanma. Motorcuyla konuştum. Pastırma yazı bu. Uzadıkça uzadı. Sürpriz ! Sevinsene bey, küserim."
|
|
123
|
|
|
|
|
Adını bilmediğim bir sarmaşık lila renginde çiçek açmış, pencerenin bir yanından yukarıya doğru sarılıp tırmanmıştı. İçimde o tanıdık, gittiğim her yerde beni bulan o acıtan boşluk hissi; bu manzaranın içinde de yoktum...
Gitme vakti gelmişti, gitmeliyim... |
|
124
|
|
|
|
|
Bir gül yetiştirecektim.
Yalnız ben bilecektim.
Yalnız ben sevecektim |
|
125
|
|
|
|
|
Yanlışları affetmek,her zaman yeni yeni yanlışlara davetiye çıkarmak demektir. |
|
126
|
|
|
|
|
Bir insanın hikayesi. Belki sen, belki de ben bu insan, fakat yazan ben. Seni yazdıysam ve sen seni, kendine bile yazamıyorsan, işte sana sen. Beni yazdıysam ve beni en iyi ben anlatırsam; işte bir kadeh ben. |
|
127
|
|
|
|
|
Yüreğimi öğütürken yeniden yapmayı başarmak çok zor geliyor. Sırtımdaki pamuğun tonluk ağırlığı belleğimi ezip geçiyor. Kendime ağırım, canıma, özüme. Özümden ölesiye uzağım. “Uzaklaş ki geri dönebilesin!” |
|
128
|
|
|
|
|
kör kamil , eskişehir tarihinde özel bir yeri olan, bir çok nesil orada anılar yaşamış,anılarını aktarmış, mutluluklarını, mutsuzluklarını paylaşmışlardır. |
|
129
|
|
|
|
|
_Bütün yazıcılar korkuyla uyanır sabahlara.
Kur’a çektik, terk ediliş bana düştü ey dünya!_ |
|
130
|
|
|
|
|
göbeğinize hiç baktınız mı? onun alaycı bakışlarına hedef oldunuz mu? onunla hiç konuştunuz mu? |
|
131
|
|
|
|
|
Sabah saat 6: 00 da yola çıkmıştım. Kanuni Sultan Süleyman Hastahanesi’nin otoparkına girdiğimizde saat 8’e geliyordu. Altı üstü 17 km’lik yoldu. Bu kadar erken çıkma sebebim; Altınşehir’de otomobil parçaları ve tamiri yapan bir arkadaşımı da görüp, hoşbeşten sonra bir çift çıkma lastik satın almaktı. 8: 30 randevusuna yetişemeyeceğimi hissedince direk hastanenin yolunu tutmuştum. |
|
132
|
|
|
|
|
ben denedim. incelikler dünyasından çıkıp ormana dalan bir ayı durumuna düşmeniz an meselesidir. ben düştüm. |
|
133
|
|
|
|
|
eğitimci yazar hasan tülüceoğlu'ndan anlatım harikası okul günleri öyküsü |
|
134
|
|
|
|
|
Gözlerinize dokunmak istiyorum. Beyninizde yüreğinizde yer edinmek.
izin verin gireyim içeri.
İzin veriyorum girin içeri
Görün beynimin içindekileri |
|
135
|
|
|
|
|
Adam hayatini boyle planlamamisti. Nerden cikmisti bu kiz, neden girmisti hayatina? |
|
136
|
|
|
|
|
.....Son bir kez geri dönüp baktı ve kendini boğazın karanlık sularına bıraktı…. |
|
137
|
|
|
|
|
Bir müddet sonra otobüsümüz yolcularıyla birlikte tekrar yola koyuldu. Ben başımı otobüsün camına dayamış dışarısını seyrediyordum.
|
|
138
|
|
|
|
|
Ensemin keyfi bilir. Bir adım atarım deniz...bir adım atarım evciğim...bir adım atarım deniiizzzz...bir adım atarım evciğiiiimm...Hem yürür hem şarkılar söylerim...bir durur, bir bakar, birden de koşarım. İstersem. İsterim.
|
|
139
|
|
|
|
|
Alıp başımı gitmek istiyorum buralardan, yurdumun dağlarında dolaşmak istiyorum doyasıya, sadece dağlarında ama. |
|
140
|
|
|
|
|
Kadife perde, çift taraflı kapanmıştı artık. Arkasında kalanlar ezber hayatlardan kendi karakterlerine dönmüşler, önünde olanlar ise oyun süresince attıkları kahkahaların yüzlerinde bıraktığı tebessümle çıkış kapısına doğru ağır ağır ilerliyorlardı. |
|
Anasayfa
